Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ze noemden mij hier ’t Ministerke”
“Dan moet je bij Charles zijn.” Aan elke deur in de Hemelstraat in Oelegem waar we aanbellen, worden we doorverwezen naar Charles Van Looveren (74). Al van 1979 is hij voorzitter van wijkvereniging De Knod. Charles’ hemel op aarde ligt in de Hemelstraat 21. “Ik woon hier doodgeire”, zegt hij.
De Hemelstraat in Oelegem bij Ranst ligt in een nette tuinwijk met allemaal min of meer dezelfde witte huizen. Alleen het laatste huis van de straat, het nummer 21 van Charles Van Looveren en zijn vrouw Clementine ‘Tilly’ Van Hout (70), is afwijkend van de rest. Het is een bungalow zonder verdieping in gevlamde baksteen.
“Deze wijk werd in vier fasen gebouwd door sociale bouwmaatschappij de Kleine Landeigendom. Allemaal betaalbare koopwoningen. De voorwaarde om in aanmerking te komen waren… kinderen. Wij hadden toen alleen onze Kurt, hij is nu 46 jaar en woont in Emblem (deelgemeente
van Ranst, red.). Vijf jaar later is Sally er nog bijgekomen. Zij is nu kleuteronderwijzeres in Antwerpen en woont nog thuis.”
Prefab
Charles en Tilly stonden opgeschreven op een wachtlijst. “Ik ben van 1970 tot 1980 privéchauffeur geweest voor Paul-Willem Segers, CVP-minister en leider van de christelijke arbeidersbeweging in België. Dat zal misschien wat geholpen hebben bij de toewijzing. Wij kregen een woning in de laatste bouwfase. Dat waren allemaal prefabwoningen. Wij betaalden 900.000 Belgische frank in 1974 voor deze woning op bijna 900 vierkante meter grond. Mijn zuster betaalde rond diezelfde periode 1 miljoen frank voor alleen maar een bouwgrond. De huizen van de Kleine Landeigendom waren simpel. Een keukentje, een pompsteen, drie tegeltjes boven de badrand; je kent dat. De eerste 25 jaar mocht je het huis niet verkopen of geen grote verbouwingen doen.”
Voor Charles en Tilly is de Hemelstraat nog altijd hun hemel. “Wij wonen hier zó graag. Het is hier zalig rustig. Als ik ga wandelen, sta ik op een ‘wip’ in provinciaal groendomein Vrieselhof. Dat is mijn hof, met als voordeel dat ik die zelf niet moet onderhouden.”
Zowel Tilly als Charles zijn afkomstig van Wijnegem. “Maar wij willen niet terug. Ik ben een oorlogskind, geboren op een keukentafel in de kelder in de Pittoorsstraat, terwijl de V1-bommen volop vielen. Mijn moeder heeft zes kinderen gekregen in acht jaar tijd. Dat was laden en lossen, zoals ze in Antwerpen zeggen. We hadden geen elektriciteit, er brandde een petroleumlamp.”
Activiteiten met de wijk
De wijk De Knod in Oelegem bestaat uit vier straten: de Hemelstraat, de Kardinaal Cardijnlaan, een stukje Schildesteenweg en een stukje Knodbaan. “In 1979 kwam het plan-Spitaels: studenten werden uitgestuurd naar de dorpen om er wijkverenigingen te stichten. Zo is ook hier de wijkvereniging De Knod ontstaan. Ik werd voorzitter. Er woonden allemaal jonge gezinnen. Op maandag gingen wij zwemmen met de kinderen in Nijlen, we bezochten de Antwerpse Zoo achter de schermen, gingen de Antwerpse Waterwerken afzien, deden elk jaar een wijkfeest in de parochiezaal: de buurt hing aaneen. Intussen zijn er al wat ouderen overleden of verhuisd omdat ze de tuin niet meer kunnen onderhouden.”
“De woningen worden gekocht door jonge tweeverdieners. Zij hebben minder tijd. Daarom doen we nu nog maar één keer per jaar een kerstfeest en nog een wijkfeest met tenten in de straat. Ik voel wel dat de jonge gezinnen die de oude huizen nu prachtig renoveren, ook openstaan om de oudere generatie te leren kennen. Da’s tof.”
Iedereen in het Oelegemse verenigingsleven kent Charles. Hij werd ‘’t Ministerke’ genoemd, omdat hij met een minister rondreed. “Als ik thuiskwam met mijn kepie nog op mijn hoofd en die auto met speciale nummerplaat, zag ik de mensen soms wel fluisteren.”
Discrete chauffeur
“In 1970 werkte ik op de Belgische coöperatie Welvaart in Merksem, waar Paul-Willem Segers erevoorzitter was. Ze wisten dat ik heel discreet kon zijn. Toen zijn privéchauffeur een beroerte kreeg, vroegen ze of ik de chauffeur van de minister wou worden. Minister Segers woonde op de Rubenslei in Antwerpen. Hij was minister van staat. In 1982 is hij gestorven.”
Charles ging nadien op de BAC werken, de vroegere bank van de christelijke arbeidersbeweging. Ze hebben één kleinkind: Arne (6). Dan wijst hij met zijn vinger naar boven, waar twee tinnen schoteltjes blinken aan een balk. Het eerste is voor Tilly, als stille kracht, en het tweede voor voorzitter Charles. Geschonken door wijkvereniging De Knod. “Kijk: daar zijn wij toch wel fier op.”
Charles Van Looveren Bewoner Hemelstraat
“Jonge gezinnen die de huizen nu kopen, staan ook open om de oudere generatie te leren kennen. Dat is tof!”