Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We beseffen nu pas goed waar we aan ontsnapt zijn”
Twintigers die op vakantie in Indonesië verwoestende aardbeving meemaakten vandaag weer thuis
Jenthe Van Thillo (26) en Daan Bloemen (27) zijn sinds vandaag terug van hun vakantie op het Indonesische eiland Bali. Een vakantie die eindigde in mineur, toen ze zondag getuigen werden van de verwoestende aardbeving die er plaatsvond.
Na een verblijf in Hongkong koos het koppel ervoor om de laatste vakantiedagen door te brengen op het eiland Nusa Penida, een eiland voor de kust van Bali. Maar zondagavond, toen ze in een restaurant zaten, werden ze opgeschrikt door een aardbeving. “De grond begon plots te daveren”, zegt Jenthe. “In enkele seconden vielen alle tafels en stoelen om en werd het pikdonker. Die paar seconden leken een eeuwigheid te duren.”
Na de eerste aardschokken rende het koppel naar een open veld, weg van bomen of gebouwen. Maar de naschokken volgden al snel daarna. “We zaten vlak bij de zee en waren bang voor een tsunami. Je denkt: komen we hier nog levend uit?”
Na een slapeloze nacht op het veld gingen Jenthe en Daan terug naar het hotel. “Wat we zagen, was hartverscheurend. Mensen waren op zoek hun familieleden en zaten huilend voor hun huis, waar vaak niets meer van overbleef. Ook het hotel was zwaar beschadigd. We zijn daar snel vertrokken en liepen naar de haven, maar ook daar heerste chaos. We zagen er hoe strandbedden werden omgebouwd tot draagberries om gewonden te transporteren. Plots zagen we naast ons een strandbed staan, afgedekt met lakens, met daaronder de contouren van een lichaam. Vreselijk om te zien”, zegt Jenthe.
Jenthe en Daan geraakten uiteindelijk weg van het eiland, maar ze kwamen terecht op Lombok, waar de ravage even groot was. “Honderden mensen sleurden hun hebben en houden mee, op zoek naar een verblijfplaats.”
Met een bus geraakte het koppel uiteindelijk op het vliegveld. Daar stonden ellenlange wachtrijen, maar ze konden toch twee tickets naar Jakarta bemachtigen. “Na opnieuw zo’n onrustige nacht konden we de dag erna vertrekken”, zegt Daan. “Terugkijkend beseffen we hoeveel geluk we hebben gehad. Er had ons van alles kunnen overkomen. Bovendien konden wij naar huis, maar de mensen daar kunnen niet vluchten en zijn alles kwijt. Dit zal voor altijd in ons geheugen gegrift staan. We kunnen alleen maar hopen dat de bewoners op termijn een nieuw leven zullen kunnen opbouwen.”
Jenthe Van Thillo
‘‘Naast ons zagen we plots een strandbed staan, afgedekt met lakens, met daaronder de contouren van een lichaam.’’
Daan Bloemen
‘‘Wij zijn weer naar huis gegaan, maar de mensen daar kunnen niet vluchten en zijn alles kwijt.’’