Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Pas 18 en nu al grof wild
Iedereen staat in de rij om fenomeen Jonathan Sacoor in te lijven als uithangbord
De sponsor van Usain Bolt trekt aan zijn mouw. Prestigieuze Amerikaanse universiteiten willen hem inlijven. Sinds enkele weken is hij de eerste Belgische wereldkampioen ooit bij de juniores, en dat wil wat zeggen in de rijke Belgische atletiekgeschiedenis. Vandaag debuteert de 18-jarige Jonathan Sacoor, als lid van de 4x400m, bij de groten op een EK. “Als hij met beide voeten op de grond blijft, gaat hij een uitzonderlijke carrière tegemoet.”
Sinds Nafi Thiam een paar jaar geleden aan de einder verscheen, is het niet meer gebeurd op een internationaal kampioenschap. Dat buitenlandse collega’s langskomen. Om te vragen wie die Jonathan Sacoor wel mag wezen. De reden van hun interesse? Dat hij op het WK U20 als 18-jarige de Jamaicaanse topfavoriet, zestien wedstrijden ongeslagen, klopte op de 400m,. Dat hij een topchrono van 45”03 uit zijn sloffen schudde, zelfs bij de groten een Europese toptijd – in België liepen enkel Kevin en Jonathan Borlée sneller. Dat hij zich tot de eerste Belgische junioreswereldkampioen ooit kroonde. Kortom, heeft het wielrennen zijn Remco Evenepoel, de man die alles aan flarden rijdt, dan rekent de atletiek zich rijk met Jonathan Sacoor.
Zijn papa, Ismaël, heeft Portugese ouders en Indiase grootouders. Toen hij naar België trok om te studeren, botste hij op de Nederlandse Judith. Het koppel vestigde zich in de Brusselse rand. Sacoor: “Ik ben dus een wereldburger. Ik denk dat ik intussen besef wat ik heb gedaan. Ik had het wel nodig om me nadien even af te sluiten. Het was zot na die wereldtitel. Er kwam van alles op me af en dan moet je je blijven concentreren. Dat moet je niet de zot beginnen uit te hangen.”
Deuren opengegaan
Niet te gek doen, maar beredeneerd, weloverwogen keuzes maken: het is de rode draad door zijn nog jonge carrière. Cédric Van Branteghem, de meetingdirecteur van de Memorial Van Damme en gewezen 400-meterloper: “Wat een intelligente kerel. Op een dag belde hij mij op om te vragen hoe ik zijn carrière zag. Hij praatte ook met andere mensen. Dat doen er hem niet veel na op die leeftijd, zo initiatief nemen om een carrière uit te stippelen.
Laat je kop vooral niet zot maken,
heb ik hem gezegd.”
Sacoor voegt de daad bij het woord. Na zijn wereldtitel klopten de sponsors aan, waaronder Puma, de geldschieter van niemand minder dan Usain Bolt. Amerikaanse universiteiten staan in de rij om hem een beurs aan te bieden, zodat hij er kan studeren en trainen.
“Er zijn deuren opengegaan. Een Jamaicaanse coach van de Florida State University, waar enkel topatleten trainen, sprak mij bijvoorbeeld aan. Dank u, amai, dacht ik. Tof, maar het is nu niet het moment om belangrijke beslissingen te nemen. Al die dingen schuiven we op tot september en bekijken we rustig nadat het seizoen voorbij is.”
“Onder al die aandacht blijft Jonathan rustig. Hij was altijd een kalme jongen”, zegt papa Ismaël. “Ik ben niet bang voor dat nieuwe leven in de schijnwerpers en in het buitenland. Ik vertrouw Jonathan. We hebben met hem nooit problemen gehad, niet op school, niet in zijn sport… Een brave jongen.”
Jean-Marie Bras, Sacoors eerste coach, kreeg hem als 14-jarige onder zijn vleugels. “Je zag gelijk dat hij iets speciaals had. Hij leek nooit moe te worden, liep enorm makkelijk met grote passen. Maar bij mij kon hij nog weinig leren. Ik heb er geen enkel ogenblik spijt van gehad dat ik hem naar Jacques Borlée heb gestuurd.”
Sinds 2017 zit Sacoor bij de bekende coach van zijn bekende zonen en loopt hij samen met zijn idolen – Sacoor heeft nog altijd selfies met de Borlées op zijn smartphone. “Of hij een fenomeen is? Heb je dat gezicht gezien van de Jamaicanen toen ze werden geklopt? Dat zegt alles”, zegt Jacques Borlée. “Hij pikt zeer snel dingen op. Hij kan ook mee profiteren van de raad van Jonathan en Kevin, van onze structuur.”
Dan dringt een delicate vraag zich op, althans voor zijn coach, die ook papa is van Kevin en Jonathan. Op zijn leeftijd is Sacoor dik een seconde sneller dan Kevin en Jonathan, nochtans ook geen pannenkoeken, liepen als junior. Dan rijst de vraag: is hij beter dan de Borlées en zal hij beter worden dan de Borlées? “Hij heeft minder uithouding dan de tweeling. Hij is wel elastischer, soepeler dan hen. Als hij met beide voeten op de grond blijft, gaat hij een uitzonderlijke carrière tegemoet.”
Van Branteghem: “Ik zie hem zeker 44”50 lopen. Enkel Jonathan Borlée liep ooit sneller. Of hij beter wordt, moeten we dan zien. Hij is in elk geval nog lang niet kapotgetraind, terwijl sommige jongeren op die leeftijd al te veel hebben getraind. Belangrijk is dat Jo en Kevin er vrijwel altijd staan op de grote kampioenschappen. Jonathan heeft nu op dit WK voor juniores bevestigd. Vanaf nu zullen de ogen op hem gericht zijn. Hoe zal hij daarmee omgaan?”
Te lang voor computer In de inner circle van de Borlées voelt hij zich kiplekker, zegt Sacoor.
“Ik ben opeens in die topatletiek gerold, van die toestanden ken ik nog niet veel. Kevin, Jo, Dylan, Jacques, zelfs Olivia (de zus van de Borlées, olympisch kampioene 4x100m, red.) geven mij raad. En ik krijg nog gratis taalles ook. Mijn Frans is enorm verbeterd sinds ik met de Borlées train.”
Heeft die jonge knaap dan echt geen gebreken? Jacques Borlée denkt lang na. “Wil je dat echt weten? Hij zit nogal vaak laat voor zijn computer.” Sacoor lacht. “Jacques controleert alles, die weet alles. (lacht) Ik ben jong, hé. Ik mag dat nog.”
“Je zag dat hij iets speciaals had. Hij leek nooit moe te worden, liep enorm makkelijk met grote passen.” Jean-Marie Bras Sacoors eerste coach