Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Ze maken er een zootje van
Eandis heeft er een zootje van gemaakt in de Gramayestraat in Antwerpen. Het kleine straatje, dat de Meir met de Lange Nieuwstraat verbindt, is net heraangelegd met kleine kasseitjes. “Steentje per steentje op de juiste plaats gelegd, zoals een mozaïek”, beschrijft een buurtbewoner.
Maar de keurig uitziende straat was geen lang leven beschoren. Vier weken na de oplevering kwam Eandis er de boel openbreken voor nutswerken.
Tot daar aan toe. Er zijn uitzonderingen waardoor nutsmaatschappijen binnen de vijf jaar na een heraanleg toch werken mogen uitvoeren. Dringende ingrepen bijvoorbeeld. Als het moet, dan moet het nu eenmaal.
Maar de manier waarop Eandis de straat heeft achtergelaten, roept toch vragen op. Op twee plaatsen is de straat opengebroken. Aan de kant van de Meir ligt een hoop brokstukken, vergezeld van een signalisatiebord waar op staat te lezen dat de werken al op 18 mei afgerond waren. Naast de berg zand is het wegdek ‘hersteld’. De steentjes zijn schots en scheef teruggeplaatst, met hier een daar een klassieke klinker ertussen. Meerdere kasseitjes zijn afgebroken, wat toch wijst op onzorgvuldig werk. Aan de andere kant van de straat liggen de kasseien recht(er), maar is het wegdek ingezakt.
Niet alleen Eandis, maar ook de andere nutsbedrijven maken zich er schuldig aan. Vaak gaat het om een voorlopige herstelling die daarna door de stad, op kosten van het nutsbedrijf, definitief hersteld wordt. Maar dat kan maanden aanslepen, zoals in de Gramayestraat.
Het is de normale, maar betreurenswaardige, gang van zaken. Aan het tempo dat nutsbedrijven de straten openbreken (alleen al aan noodingrepen zo’n vijfduizend per jaar in Antwerpen), zou je toch kunnen verwachten dat zij ondertussen ervaren tegelleggers zijn? En de Gramayestraat is allesbehalve een uitzondering. Heel ver moet je in de stad niet wandelen om gelijkaardige ‘herstellingen’ tegen te komen.
Hier hebben ze op z’n minst nog geprobeerd om dezelfde steentjes te gebruiken. Vaak worden er gewoon asfalt, beton of lelijke dals ingegooid. Ook dat is een mozaïek, maar waarschijnlijk niet in de vorm die de buurtbewoner van de Gramayestraat bedoelde.