Kwaliteit komt altijd boven

Twee verplaatsingen, twee punten. De competitiestart is niet meteen een droomscenario geworden voor KV Mechelen. Maar ook helemaal geen rampscenario, zoals sommige supporters al roepen. Vrijdag thuis tegen Lommel. Heel Mechelen weet dat dan enkel de drie punten zullen volstaan en dan draai je meteen weer mee bovenaan. OHL was blij met een punt tegen Malinwa in eigen huis, Beerschot Wilrijk kan (nog) geen resultaat spelen. Westerlo en Lommel startten wél goed, maar moeten nog bevestigen. In dit competitieformat, waarin je in de twee periodes elke ploeg twee keer tegenkomt, kan het allemaal snel verkeren. Dat speelt in het voordeel van KV, dat vooral aanvallend nog zoekt naar automatismen. Niet onlogisch. Storm, Cornet en De Camargo speelden nog maar amper samen. Draaischijf Kaya streek nog niet eens twee weken geleden neer Achter de Kazerne. Maar tegen Roeselare zat er toch alweer progressie in. “Met deze ploeg kan elke coach kampioen worden”, hoorden we smalend in Roeselare. In theorie wel. Het verschil tussen Malinwa en de andere promotiekandidaten qua pure klasse is dan ook groot. Aan Denis van Wijk en zijn staf om de individuele fouten en het concentratieverlies te herleiden tot eenmalige vergissingen, want zo maakt KV Mechelen het zichzelf moeilijk. Aan tactisch gesleutel moeten we ons niet meteen te verwachten, want elke ploeg gaat een muur optrekken tegen dit KV. En terecht. Schoofs, Storm en De Camargo toonden hoe dodelijk ze kunnen zijn in de omschakeling. Uiteindelijk moet Malinwa er gewoon voor zorgen dat het begin maart in de promotiefinale staat. Daarvoor heeft het nog 26 matchen. Als Van Wijk en co alles rustig kunnen houden, zullen de offensieve kwaliteiten op het einde doorwegen. Op voorwaarde dat achterin het licht niet élke week uitgaat, natuurlijk.