Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Gehuwd met vlag en wimpel
Schippers Thierry en Tiffany ruilen Invictus voor huwelijksbootje
Wielertoeristen die zaterdagochtend over het jaagpad naast het Albertkanaal reden, moesten bij de grens Schoten/ Wijnegem goed uitkijken. Thierry Verbraeken ging er ‘zijn’ Tiffany Verstraeten oppikken aan hun schip de MS Invictus om wat later samen in het huwelijksbootje te stappen. Collega-schippers waren massaal op post en hadden hun vaartuigen voor de gelegenheid feestelijk bevlagd.
Wanneer twee mensen huwen is het altijd feest. Maar wanneer het gaat om een koppel dat als beroep kanalen in heel Europa bevaart, gaat dat bijzondere moment gepaard met een aantal typische geplogenheden.
Wie de kade passeerde, kon vorige week al vaststellen dat er iets bijzonders op til moest zijn. Een voor een meerden grote binnenschepen aan om samen één grote vloot te vormen. De schippers haalden hun lijnen boven en versierden die met tientallen vlaggen, grote en kleine.
“Ik denkt dat er in totaal wel duizend vlaggen uithangen. Dat doen we altijd voor een huwelijk. Er is veel wind en dus hangen ze lekker strak te wapperen”, monstert bruidegom Thierry Verbraeken (28) het tafereel vanop zijn eigen Invictus. Dat is een tachtig meter lang binnenschip waarmee hij samen met Tiffany Verstraeten (28) ‘droge lading’ vervoert zoals granen. Ook kinderen Ruben (5)
en Thibe (3) varen meestal mee. Hoorngeschal
“We kennen elkaar al tien jaar, sinds onze blikken elkaar kruisten in een winkeltje in ’s-Gravenwezel”, pikt Tiffany in. “Ook Thierry groeide op aan boord, op de Graciosa van zijn ouders. Mijn grootouders waren ook schippers, maar m’n ma en pa werden sluiswachters in de Antwerpse haven. Het is al vaak gebeurd dat zij ons helpen versassen. Ook veel van onze vrienden en familieleden wonen en werken op het kanaalwater.”
De meeste gasten waren al dagen voor Thierry en Tiffany elkaar het ja-woord zouden geven op post in Schoten. “Gezellig”, zegt de bruidegom. “We hebben op de kade elke avond verbroederd rond de barbecue en uitgebreid kunnen bijpraten. Uitzonderlijk. Meestal zijn we onderweg en zien we elkaar alleen vluchtig wanneer onze schepen elkaar eens kruisen.”
Zoals de traditie het wil, sliep Thierry de laatste nacht als ‘vrij man’ in de kajuit van het schip van zijn ouders. ’s Morgens ging hij zijn bruid afhalen onder goedkeurend oog van tientallen genodigden. Rond 9u lieten alle schippers hun hoorn luid loeien om het huwelijk aan te kondigen. Daarna ging het niet per schip, maar in een oude autobus naar het gemeentehuis van Schoten en vervolgens naar de mooie kerk in Koningshof waar het huwelijk bezegeld werd.
Huwelijksfeest nummer één vond plaats in het ‘s-Gravenhof in Schilde. Dat werd een dag later naar schipperstraditie nog eens dunnetjes overgedaan in de E10 Hoeve in Brecht. “Vroeger werd de bruid rond middernacht door andere schippers rondgedragen in het symbolische ‘huwelijksbootje’, maar die traditie ging verloren. Ook de leuze ‘Maria beware al die varen’ valt niet vaak meer te horen”, weet Ronald Verbraeken, vader van de bruidegom met 35 jaar vaarervaring.
“Deze week vaart iedereen weer een andere richting uit”, vertelt de intussen gehuwde Thierry. “Ook wij, al kijken we nu al uit naar onze huwelijksreis in september. Daarvoor laten we onze Invictus even alleen om naar de Seychellen te vliegen. Maar zelfs daar zoeken we het water op. We gaan er een mooie cruise maken om onze liefde te vieren.”