Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Festival Royal meet barok modern pak aan
VR 31/08 - ZO 02/09 | DE CONINCKPLEIN | WWW.PERMEKE.ORG
“Wat bij elke familie min of meer hetzelfde was, was het Vlaamse interieur met hier en daar een Ikea-meubel.”
Het barokfestival Royal rond het De Coninckplein wist Antwerps foodfotograaf Tony Le Duc te strikken voor een tentoonstelling over de buurt. Le Duc maakte daarvoor tien barok geïnspireerde portretten van diverse families rond een gevulde tafel in Antwerpen-Noord.
Een bord voor de lens van Antwerps foodfotograaf Tony Le Duc wordt normaal bijna chirurgisch gedresseerd en in detail afgewerkt met behulp van onder meer een penseeltje. Voor Family Tables was het handen af en tanden bijten voor Le Duc. “Ik kon het niet maken om de met liefde bereidde maaltijden anders te dresseren. Ik fotografeerde de borden exact zoals ze op tafel werden gezet”, zegt de foodfotograaf.
Hij trok door Antwerpen-Noord op zoek naar tien gezinnen met een andere achtergrond. Dat deed hij samen met Daphne Aalders van Food for Foodies, een kookatelier in de buurt. Via Daphe won ik het vertrouwen van de buurtbewoners om hen te fotograferen. “Vroeger kwam ik elke dag in de wijk omdat ik er werkte. De geuren van kruiden en specerijen die in de buurt hangen doen me altijd denken aan mijn vele buitenlandse reizen. Het was een mooie ervaring om nu ook eens achter de gevels te kijken in de buurt.”
Le Duc portretteerde onder meer families uit Nepal, China, Syrië en Senegal en schoof telkens mee met de voeten onder tafel. “Ik fotografeerde ze allemaal op exact dezelfde manier. De insteek van de tentoonstelling is barok. Daarom werk ik met grote lichtcontrasten en heel volle, weelderige beelden.”
Voor Le Duc is deze manier van werken niet nieuw. “Voor De Keuken van Ons
Moeder ging ik op een inhoudelijk gelijkaardige manier te werk. Daarin fotografeerde ik moeders die trots in de keuken stonden om hun favoriete bereidingen te maken. Deze tentoonstelling is een soort De
Keuken van Ons Moeder, maar dan met andere culturen op de voorgrond.” En die culturen brachten soms verrassende vaststellingen mee. “Ik fotografeerde rijkgevulde tafels met overal volledig andere exotische gerechten. Wat bij elke familie tot mijn verbazing min of meer hetzelfde was, was het Vlaamse interieur met hier en daar een Ikea-meubel. Als je de tafels wegdenkt, is het moeilijk te zien welke familie met welke achtergrond waar woont.” Le Duc liet zich ook verrassen door wat hij geserveerd kreeg. “Bij de moslimgezinnen kwam er alleen frisdrank op tafel, de Brazilianen lieten de caipirinhas dan weer rijkelijk vloeien. De Nepalese keuken was mij de grootste openbaring. Die keuken kun je vergelijken met de Indische keuken, maar minder pikant en met heerlijke variaties. Bij de Senegalezen werd er met de handen uit een grote gemeenschappelijke schotel gegeten. En alleen bij de Chinese familie stond de man achter de kookpotten, in de alle andere gezinnen was het de vrouw die kookte.”
Kookboek met winkeltips
De tentoonstelling Family Tables is twee maanden te bekijken in de inkomhal van Permeke, maar Le Duc zorgt ervoor dat de portretten een langer leven tegemoet gaan. “Ik voelde dat er meer zat in dit project. Daarom heb ik samen met Daphne Aalders en uitgeverij Minestrone een boek gemaakt over de tentoonstelling. De beelden worden daarin aangevuld met recepten en uitleg over de verschillende families. De gezinnen vertelden steeds vol trots over hun bereidingen. Daarom vroeg ik hen twee recepten van schotels die op tafel werden geserveerd. Die recepten bevatten uiteraard heel specifieke ingrediënten. Om alle nodige ingrediënten te vinden, staat er achteraan het boek een opsomming van de winkels in Antwerpen-Noord die de ingrediënten verkopen. Vaak zijn dat winkels van de familieleden die ik gefotografeerd heb.” In het boek staat familie centraal. En ook Le Duc zelf maakte er een familiegebeuren van. “Mijn zoon Siebe stond in voor de volledige vormgeving van het boek”, zegt de fotograaf trots.