tijd voor ‘Koppels’

“Het kan geen kwaad stil te staan bij wat je hebt”

Het was hun dochter die hen inschreef, maar Luc Govaerts (51) en Nadia Verhaert (48) uit Brecht hebben geen seconde spijt van hun deelname aan Koppels. “Niet dat wij nooit ruzie maken of discussiëren. Maar we babbelen tenminste. Want veel zwijgen, dat leidt tot ergernis of erger.”

Maak kennis met Luc Govaerts uit Hoogstraten en Nadia Verhaert uit Wilrijk. Hij is filiaalverantwoordelijke bij een bandencentrale, zij is zelfstandig freelancer voor accountants en kmo’s. Ze wonen in Brecht met hun Maltezer honden Qosmo (1) en Pruts (14). Qosmo heeft trouwens 1.575 volgers op Instagram als ‘Qosmothedog’. Luc en Nadia hebben één dochter, Iris (22). Luc speelt tennis en rijdt met de motor. Ze rijden ook graag met hun oldtimer, een Porsche 964. Luc en Nadia kennen elkaar bijna 29 jaar. Ze zijn 27 jaar getrouwd. Zij noemt hem meestal berreke of schatteke, hij zegt meestal kippeke of mals kippeke. “Of gewoon lekkere kip (lacht).” Twee jaar geleden zijn ze hertrouwd. Nadia: “Ik heb altijd tegen Luc gezegd dat ik nóg eens wou trouwen. Ofwel met hem, ofwel met iemand anders. Trouw dan maar opnieuw met mij, zei hij (lacht).”

“Die trouw was veel mooier dan de eerste keer. Opnieuw een kerkelijke dienst, een fotograaf, een feest, trouwkleed. We hebben er veel meer van genoten, ook al was ik zenuwachtiger dan de eerste keer. Je heb al 25 jaar samen beleefd, je maakt het bewuster mee.”

Waar hebben jullie elkaar ontmoet?

Nadia: In dancing Highstreet in Hoogstraten. Een vriend van Luc zei dat ik eens moest meekomen. Zo kwam ik in de groep van Luc terecht. Toen ik hem zag, dacht ik: dat ziet er mij wel een gezonde jongen uit, met zijn ronde kaakjes.” Luc: Ik dacht: amai, wat een lekker ding.

Nadia: Hij dacht dat hij me nooit zou kunnen krijgen.

Luc: Ik was vroeger nogal struis, nu nog. Te hoog gegrepen, dacht ik.

Nadia: Ik viel op andere types, op showventjes uit Antwerpen, meer ruwe bolster. Maar Luc was wel boven de honderd kilo, dat stond me wel aan.

Wanneer viel de eerste kus?

Luc: Na een paar weken vroeg zij of ik iets wou gaan drinken in de bodega van de Highstreet.

Nadia: Luc hapte nooit toe, hij zou nog aan het wachten zijn als ik de eerste stap niet had gezet. Maar die keer hapte hij wel. Gelukkig, want er zat een andere jongen achter mij aan. Luc heeft me toen naar huis gebracht.

Luc: Ze vroeg of ik binnen nog een koffie wou drinken.

Nadia: Van een tasje koffie kwam de kus.

Wie draagt er thuis de broek?

Nadia: Allebei. Luc doet meestal wel alsof hij luistert, maar hij doet dan toch zijn eigen goesting. Ik ook, hoor. Ik onderneem wel meer.

Luc: Dat is waar.

Hoe zijn de huishoudelijke taken verdeeld?

Luc: Sinds het programma doe ik ook veel in huis. Voordien niet. Ik doe sowieso elke dag de boodschappen. En dankzij het programma krijg ik van Nadia altijd mooi op tijd een sms met wat ik moet meebrengen. Dat was vroeger wel anders. Dan kreeg ik mijn sms nadat ik in de winkel was geweest. Dan moest ik terugdraaien, terug die winkel in, daar kon ik me zó aan ergeren. Maar Nadia wast en strijkt. Koken doen we nu meer samen. En we eten ook meer samen. Onze dochter is nu het huis uit, maar vroeger hadden zij en Nadia vaak al gegeten wanneer ik thuis kwam.

Waarom doen jullie mee aan dit programma?

Luc: Onze dochter heeft ons ingeschreven. Zij was altijd bij ons tot ze voor vier maanden naar Toulouse trok, op stage bij Airbus. Dan zit je ’s avonds met z’n tweeen tv te kijken en ben je toch een beetje uitgepraat. Toen onze dochter bij ons was, was er altijd leven in huis. Ook omdat het heel goed klikt met haar vriend. Uitstapjes, vakanties: we deden bijna alles met z’n vieren. Ze wonen hier ook maar zeshonderd meter vandaan. Ze vragen ook zelf: wat gaan we dit weekend doen? Toen ze in Toulouse zat, viel het ineens op mijn dak: ik ben 50, de dochter is weg, wat blijft er nog over?

Nadia: Ik had dat niet. Ik dacht: nu is er tijd om samen door te brengen. Ik had geen last van het lege-nest-syndroom. Maar ik had wel meer nood aan aandacht.

Had jullie dochter dan gelijk om jullie in te schrijven?

Nadia: Zeker. Want af en toe zei ik tegen Luc: waarom organiseer jij nooit eens iets voor ons? Dan zei Luc: ja, wat dan? Ik vond ons een beetje een saai koppel worden.

Luc: Ik ben een volger, Nadia regelt alles.

Nadia: Ik wou dat Luc initiatief nam. Al hadden we al een systeem waarbij we elk om de maand iets voor elkaar organiseerden. Ik regelde kaarten voor de Lokerse Feesten, Luc een overnachting in een kasteel met een dag winkelen

in Roermond. We deden dat al omdat ik vond dat we wat meer aandacht aan elkaar moesten besteden. In september gaan we ook weer salsa dansen.

Luc: Nadia heeft mij erin geluisd. In de winter zei ze: het is koud, we gaan ergens iets drinken.

Nadia: We gingen even wandelen, we kwamen aan de dansschool, ik liet zijn hand los en ik ging gewoon binnen (grinnikt).

Luc: We gaan hier gewoon iets drinken, zei Nadia, maar ik voelde de bui al hangen. Ik zet hier geen voet op het parket, zei ik nog. Toen riep iemand: de mensen voor de initiatie salsa mogen nu op de dansvloer. Iedereen stond recht, ik bleef achter. Ja, toen moest ik wel. Maar in september gaan mijn dochter en haar vriend ook mee, dat is best plezant.

Zie je dat zitten om met je privé op tv te komen, ben je niet bang voor de reacties?

Nadia: Op sociale media zal er wel gereageerd worden, maar in het dagelijkse leven zijn er waarschijnlijk ook mensen die ons niet tof vinden. Anderen vinden ons het perfecte koppel. Vrienden hebben al gezegd: jullie zijn echt een voorbeeld. Niet dat wij nooit ruzie maken of discussiëren. Maar we babbelen tenminste. Want veel zwijgen, dat leidt tot ergernis of erger.

Luc: We leven allemaal tegen driehonderd per uur. Het kan geen kwaad stil te staan bij wat je hebt. Ik ben daar door dit programma mee geconfronteerd, op een positieve manier. Dan denk je: verdomme, het is wel knap wat wij hebben. En als er thuis mannen zijn die mijn opdrachten flauwekul vinden, dan daag ik ze uit: doe het zelf, je zal zien.