“Mijn einddoel? Kampióén spelen met Antwerp”.

Blijft Antwerp zondag ook overeind in het Astridpark? Geoffry Hairemans is hét gezicht van de Great Old

Antwerp gaat zondag op bezoek bij een gehavend Anderlecht. Hét moment voor Geoffry Hairemans om nog eens te schitteren. De middenvelder is zowaar de veldspeler van Antwerp die al de meeste speelminuten achter zijn naam heeft sinds de terugkeer naar eerste klasse. “Ik heb nochtans vaak gedacht dat ik de volgende zou zijn die moest vertrekken.”

‘Geoffke’ Hairemans de meest gebruikte speler

Best wel opvallend. Sinds de promotie naar eerste klasse is Geoffry Hairemans de veldspeler met de meeste speelminuten bij Antwerp. “Of ik dat na de promotie had verwacht? Helemáál niet. In die eerste weken zagen we veel spelers vertrekken. Ik heb een tijdje gedacht dat ik de volgende zou zijn die mocht opkrassen. Zeker in die eerste twee weken van de voorbereiding, toen werd er nog niet veel met de bal getraind. Maar vanaf dat de oefenmatchen begonnen, had ik toch direct het gevoel dat het goed zat. Dat voelde ik aan de manier waarop de coach me benaderde. Ik voelde dat hij het voor me had.”

Sinds de promotie naar eerste klasse is Hairemans slechts in drie wedstrijden niet in actie gekomen. Dat hij zelden geblesseerd is, heeft daar ook veel mee te maken. “Ik heb ooit één blessure gehad: in de jeugd. En bij Dessel een rugblessure. Verder nog niets ergs. Ik heb eigenlijk altijd een goede basisconditie gehad zonder dat ik er veel voor moest doen. Als kind was ik ook altijd aan het sporten, samen met mijn tweelingbroer Dimitri. We voetbalden tot we te moe waren om zelfs de bal mee naar huis te dragen. En de laatste twee jaar heb ik veel meer volume gekweekt. In tweede klasse kon ik nog teren op het voetballen zelf, maar nu heb ik toch progressie gemaakt.”

‘Geoffke’ Hairemans

de cultfiguur

Het is begonnen met een strafschop. Door een penalty te scoren tegen Lommel die onrechtstreeks tot de promotie van Antwerp heeft geleid, heeft Geoffry Hairemans zichzelf onsterfelijk gemaakt bij de Antwerp-fans. Hij was als jongen van Deurne-Noord al populair, maar sindsdien is hij een cultfiguur van de club, terwijl hij er zelf nog speelt. “Als ik die penalty niet binnen schiet, dan komt die nieuwe tribune er misschien niet. Dan heb je een heel ander verhaal, zit je nog altijd in tweede klasse… Dat was een belangrijk moment voor de club. Ik ben blij dat ik als kerel van Deurne dat kon realiseren. Maar dat is niet mijn einddoel. Ik hoop ooit met Antwerp Europees of zelfs kampioen te spelen.” Als Hairemans dát bereikt, dan bouwen ze een standbeeld voor hem. Al beseft hij niet dat hij nu al een cultheld is. “Het is moeilijk om dat te vatten. Binnen een aantal jaren kijk ik er misschien anders naar. Als ik er wat verder vanaf sta. Maar ik voel me gewoon een speler als al de rest.

Je ziet soms op training dat mensen verlegen worden om iets aan mij te vragen. Dan denk ik: ‘Dat is toch niet nodig, ik ben ook

maar van achter den hoek’. Het is moeilijk om te beseffen dat de mensen naar mij opkijken.” Hairemans is hét gezicht van de club. Al wil dat niet zeggen dat hij zijn hele carrière op de Bosuil blijft. “Nog tien jaar bij Antwerp of een subtopper in het buitenland? Als ik zelf mag kiezen, blijf ik nog tien jaar hier. Maar dat wordt moeilijk. In het moderne voetbal blijven de meeste spelers niet zo lang bij een club. Ik zou graag met Antwerp Europees spelen. Ik heb hier nu voor drie jaar getekend. Laten we hopen dat het binnen die drie jaar lukt.”

‘Geoffke’ Hairemans

de bijna ex-prof

Vlak voor Hairemans drie jaar geleden bij Antwerp tekende, was hij bijna prof af. Hij had al een dag gewerkt in de haven van Antwerpen, maar kreeg dan toch nog een kans bij de club van zijn hart. “Ik kende een goed seizoen bij Heist, maar ik vertrok naar Dessel omdat het er daar toch professioneler aan toe ging. Bij Heist trainden we maar drie keer en aten we elke donderdag frietjes na de training. Dat is allemaal leuk, maar als ik hogerop wilde, moest ik daar weg. Bij Dessel had ik het geluk dat we in de eerste match van het seizoen tegen Antwerp speelden. Ze haalden me op basis van die match terug.”

Net op tijd kreeg Hairemans zijn carrière weer op de rails. Eentje die in het slop geraakt was toen hij al op achttienjarige leeftijd naar het Nederlandse De Graafschap ging. “Ze haalden me in de winterstop binnen om me te laten inwerken met het oog op de Eredivisie, want de promotie was toen al zo goed als binnen. Maar ik mocht amper meedoen. Ik had mijn broer meegebracht en die had op dat half jaar zelfs nog meer gespeeld dan ik. Ik was het toen volledig kwijt. En dan als jonge gast die voor het eerst het huis uit is… Je gaat slechter eten, gaat op stap,… Ik moest daar weg omdat het de verkeerde kant opging en heb mijn contract ontbonden. De eerste optie was om toen al terug te komen naar Antwerp. Ik heb toen twee weken meegetraind, maar Gunther Hofmans kwam nooit met een voorstel. Daarom ging ik bij Lierse trainen en daar kreeg ik na twee dagen al een contract. Voor eerste klasse, hé.”

Maar ook bij Lierse lukte het niet. “Ik had daar een topvoorbereiding. Ik was topschutter samen met Losada. Maar ik moest weg van het bestuur. Zij wilden dat ik naar Turnhout zou gaan omdat

die club (toen ook eigendom van Wadi Degla, de toenmalige eigenaar van Lierse, red.) naar tweede klasse moest promoveren. Ik kreeg zelfs geen sportzak met kleren van Lierse. Ze hadden daar nooit het volledige vertrouwen in mij. Ach, in het voetbal moet je vooral veel geluk hebben. Dat had ik in het begin niet. Nu wel.”