Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ons leven kan nu echt beginnen”
Martine (51) en Luc (52) uit Antwerpen vinden elkaar na 38 jaar terug op Facebook en beslissen om te trouwen
Als kind in de jaren zeventig beloofde Martine dat ze ooit met Luc zou trouwen. Maar hun levens gingen uiteen en de twee Berchemnaars zagen elkaar 38 jaar lang niet. Tot Martine haar Luc opmerkte in de Ge zijt van Antwerpen-Facebookgroep. Intussen woont het koppel samen en zijn er … trouwplannen.
Soms, heel soms, kunnen sprookjes echt bestaan. Of toch als we Luc Ramael (52) en Martine Hellemans (51) mogen geloven. Hij groeide op in de Langemarkstraat in Berchem, zij om de hoek in de Kortemarkstraat. “Haar grootouders waren mijn buren”, vertelt Luc. “We hebben als kleutertjes in de vroege jaren zeventig vaak met elkaar gespeeld. Op de dorpel voor mijn ouderlijke huis zei ze dat ze ooit nog met mij ging trouwen.”
Mislukt afspraakje
Aan hun kinderliefde komt een eind wanneer Luc in 1980 met zijn familie naar Sint-KatelijneWaver verhuist. Het contact met Martine verwaterde volledig. “Een viertal jaar later, terwijl ik aan het Centraal Station in Antwerpen op de bus stond te wachten, werd ik plots door Martine aangesproken. Ik herkende haar niet meer, maar zij mij nog wel. ‘Weet je niet meer wat ik destijds gezegd heb?’, vroeg ze. ‘Ik wilde met jou trouwen en dat wil ik nog steeds.’ De verliefde gevoelens kwamen meteen terug. En dus spraken we die zaterdag af aan de schaatsbaan op de Ruggeveldlaan in Deurne. Maar die dag stond ik bijna een uur met tram 10 in de file. Toen ik arriveerde, was Martine natuurlijk al vertrokken.” “Er was nog geen sprake van sms-berichten of sociale media”, pikt Martine in. “Dus verloren we elkaar opnieuw volledig uit het oog.”
Nog wat jaren later kwamen Luc en Martine elkaar opnieuw toevallig tegen. “In het rustoord waar onze beide grootmoeders verbleven”, zegt Luc. “Ik zag Martine zitten in de cafetaria, maar ze had haar vriend bij. Die kerel leek als twee druppels water op mij. Het kon mijn broer zijn. Maar ik kon niets doen, ze waren samen.”
De jaren verstrijken. Luc gaat het leger in en verhuist naar Duitsland. Hij leert een Duitse vrouw kennen, trouwt met haar, en krijgt er een dochter mee. Ook voor Martine gaat het leven verder. Ze komt in de Provence te- recht en woont er jarenlang met haar vriend. Maar vijf maanden geleden veranderde hun leven nadat ze zich aangemeld hadden op de Facebook-pagina Ge zijt van
Antwerpen als ge..., een groep die mensen verzamelt die opgegroeid zijn in de metropool. “Tussen de duizenden leden zag ik opeens de naam van Luc”, vertelt Martine. “Ik bekeek het kleine fotootje en wist meteen dat hij het was. Dus sprak ik hem aan met een chatbericht.”
Luc moest diep in zijn geheugen graven, want na al die jaren was hij de achternaam van Martine vergeten. “Maar toen ik wist dat zij het was, was ik meteen gelukkig. Ik ben al die jaren aan Martine blijven denken. Zij was altijd mijn grote liefde. Zelfs tijdens het chatten was die klik die we als kind altijd gehad hadden, meteen weer terug.” Ondertussen ging de relatie van Martine de slechte kant uit. “En dat vertelde ik Luc ook”, zegt ze. “In juli spraken we dan af in België. Ik vloog naar Zaventem en Luc haalde me vanuit Duitsland met de auto op. We vlogen in elkaars armen. Het voelde als thuiskomen.”
Tijd inhalen
Een week verbleef Luc met Martine in haar huis in Mortsel. Ze groeiden helemaal terug naar elkaar toe, maar namen ook weer afscheid. “We hadden onze levens nog in Frankrijk en Duitsland, waar ik ondertussen 33 jaar woonde”, zegt Luc. “Maar toen Martine weer bij haar vriend in de Provence was, belde ze me op. Hun relatie ging van kwaad naar erger. Ik ben in de auto gesprongen, heb meer dan tweeduizend kilometer gereden en heb haar opgehaald. We zijn nog een nacht in Frankrijk gebleven en dan doorgereden naar Mortsel.” Luc en Martine zijn nu officieel een koppel. En Luc brengt alles in gereedheid om de echtscheiding met zijn huidige vrouw aan te vragen. “Dan kan ik officieel terug in België komen wonen”, zegt hij. “Het is allemaal snel gegaan. In principe hebben we elkaar nog maar enkele maanden geleden opnieuw leren kennen. Maar we hebben beiden het gevoel dat ons leven nu écht kan beginnen.” Volgend jaar in februari staat zelfs een huwelijk gepland. “Ik heb ze gevraagd op de dorpel voor mijn ouderlijk huis. Op dezelfde plaats waar zij mij als kleuter ten huwelijk vroeg. Het was allemaal voorbestemd. Nu moeten we onze tijd inhalen. Elke dag opnieuw denken we: ‘wat als..’ en ‘hadden we maar dit of dat gedaan’. Maar het is nu eenmaal zo gelopen. We zijn dolgelukkig dat we elkaar via Facebook hebben teruggevonden. We hebben dat ook op de pagina gepost en kregen meer dan 1.800 likes. Na meer dan 38 jaar zijn we eindelijk samen. Dit voelt echt als een sprookje.”