Gaat Antwerpen Italië en Nederland achterna?

Drugsgeld in economie en politiek

De politieke wereld reageert verontwaardigd op de suggestie van burgemeester Bart De Wever (N-VA) dat drugscriminelen politieke invloed proberen te kopen. Is die verontwaardiging terecht? Of is de drugsmaffia zich aan het invreten in de politiek?

Wat bedoelt De Wever met infiltratie van drugscriminelen in de samenleving?

Criminologen maken vaak een onderscheid tussen gewone misdaad en de echte georganiseerde misdaad, zoals de Italiaanse maffia of de Mexicaanse drugskartels. De georganiseerde misdaad streeft niet louter naar geldgewin, maar zal na verloop van tijd ook naar politieke macht streven, door te infiltreren in het zakenleven, de sportwereld én uiteindelijk de politiek. Criminele groeperingen met een grote financiële slagkracht zullen proberen om hun pionnen te plaatsen in het bedrijfsleven, in de politiek en zelfs in het gerechtelijk apparaat. Het meest sprekende voorbeeld was de Colombiaanse drugsbaron Pablo Escobar, die het credo Plato

o Plomo (‘zilver of lood’) huldigde. Wie naar de pijpen van de cocaïnekoning danste, werd daarvoor rijkelijk betaald. Wie zich niet liet corrumperen, kon de kogel krijgen.

Pablo Escobar werd zo onmetelijk rijk met cocaïnehandel dat hij ook een politieke factor werd in zijn land. Intimidatie, terreur en corruptie volstonden immers niet om zichzelf te beschermen tegen de Amerikaanse autoriteiten, die zijn vel wilden. Daarom lanceerde Escobar zichzelf in de politiek en werd hij verkozen tot parlementslid, waardoor hij van parlementaire onschendbaarheid genoot. Escobar had een grote aanhang, want voor de armen bouwde hij in Medellin duizenden sociale woningen en legde hij voetbalpleintjes aan voor de jeugd.

Overdrijft De Wever met zijn alarmerende waarschuwing? Antwerpen is Medellin toch niet?

Antwerpen kan niet met Medellin uit de jaren tachtig worden vergeleken, gelukkig maar. Maar wie denkt dat de georganiseerde misdaad bij ons geen voet aan de grond probeert te krijgen, moet toch eens naar onze noorderburen kijken. In de provincie Noord-Brabant leveren politie, justitie en bestuurlijke overheid een gevecht op leven en dood met de steenrijke, uiterst gewelddadige drugsorganisaties. Landbouwers die het financieel moeilijk hebben worden zwaar onder druk gezet door maffia-achtige groepen die loodsen en boerderijen willen huren om xtc-labo’s of cannabisplantages in onder te brengen. Dat fenomeen doet zich overigens ook steeds vaker voor in de Kempen.

Een op de vier burgemeesters in Nederland wordt bedreigd door de georganiseerde misdaad. Het Nederlandse Centrum voor Criminaliteitspreventie waarschuwde begin dit jaar voor het gevaar van politieke infiltratie door de drugsmaffia. Volgens het centrum stonden maffiabendes klaar om met politieke lijsten deel te nemen aan de verkiezingen. De Stadspartij uit Breda was een partij met duistere kandidaten en een duistere financiering. Andere kandidaten bleken een crimineel verleden te hebben of hadden familiale banden met zware misdadigers. In Nederland kwam zelfs een wethouder (schepen) in de cel terecht omdat op zijn terrein de grootste amfetaminefabriek van Europa werd aangetroffen. In Nederland spreken ze over de versmelting van onderwereld met bovenwereld.

In Italië is de osmose tussen de misdaad en politiek zo veel groter. De centrale overheid ontbindt geregeld volledige gemeenteraden in Calabrië en Sicilië omdat alle raadsleden bleken omgekocht door de maffia.

Hoe zit het in Antwerpen?

Burgemeester Bart De Wever is niet de eerste die waarschuwt voor infiltratie van de cocaïnebendes in de samenleving. Politiebaas Stany De Vlieger wees vorig jaar ook al op de groeiende invloed van een aantal criminele families die contacten uitbouwen in het zakenleven, de politiek en het gerecht. Ook de opkomst van nieuwe (plaatselijke) partijen, zoals D-SA of Be.One, kan voor criminelen een gelegenheid bieden om te investeren in hun ‘relaties’ in de bovenwereld.