Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Schotland, waar de gouden generatie geboren werd
Terug naar Glasgow, 6 september 2013: Steven Defour speelt Schotten op een hoopje
Precies vijf jaar en een dag geleden wonnen de Rode Duivels hun laatste interland tegen Schotland: 0-2. Met Steven Defour als doelpuntenmaker en grote uitblinker, terwijl hij pas op het allerlaatste moment in de ploeg kwam. Met 10.000 Belgische fans in de tribune wordt die zege beschouwd als het échte begin van deze succesgeneratie.
De Rode Duivels hadden zeven wedstrijden gespeeld in de voorronde voor het WK 2014. Omdat de tegenstand niet bijzonder was en de thuismatch tegen de grootste rivaal in de groep, Kroatië, op een gelijkspel was geëindigd, bestonden er nog twijfels over de kwalificatie. De uitwedstrijd in Schotland was een serieuze test.
In de aanloop moest Eden Hazard, ondanks zijn 22 jaar toen al onze vedette, geblesseerd afhaken. De grote vraag was hoe toenmalig bondscoach Marc Wilmots Hazards afwezigheid zou opvangen.
“We hadden er uitgebreid over gepraat”, herinnert Vital Borkelmans, toen Wilmots’ assistent, zich. “Op een bepaald moment besloten we het op te lossen. De hoofdcoach zou een naam van de vervanger op een blaadje schrijven en ik ook. We mochten van elkaar niet weten wie we opschreven. Toen we het blaadje omdraaiden, bleek daar bij alle twee
op te staan. Een
Steven
Defour goede keuze.”
Borkelmans drukt zich wat te voorzichtig uit. Het werd een voltreffer. Defour speelde er wellicht zijn beste wedstrijd ooit voor de Rode Duivels. Hij opende zelf de score na 37 minuten en dirigeerde de Duivels naar 0-2-winst.
“Ja, ik zou eerst niet spelen maar door de blessure van Eden Hazard kreeg ik hoop”, blikt de nu 30-jarige middenvelder terug. “Ik moest echter nog lang wachten voor ik het wist. Pas ’s ochtends bij de wandeling kwam Wilmots naast mij lopen om me te vertellen dat ik zou spelen en wat hij van mij verwachtte. Als je dan zo’n wedstrijd speelt, is dat natuurlijk de kers op de taart. Iedereen was door het dolle heen. Omdat Kroatië die avond punten verloor, moesten we nog maar één punt halen om zeker te zijn
van het WK.”
‘Het middenveld van Standard’
“Wij zaten in een hotel in Glasgow waar ook supporters waren ondergebracht”, aldus Vital Borkelmans. “Dat is daar een onwaarschijnlijk feestje geworden. Er was niet alleen het resultaat, maar ook de manier waarop Defour en co hadden gespeeld. Heel rijp, heel volwassen. Het was een uitwedstrijd, maar ze deden het uitstekend.”
Steven Defour weet nog perfect wie er speelde. “Het middenveld van Standard, zoals ze dat toen noemden. Witsel, Fellaini en ikzelf. Vooraan op links Chadli, Benteke in de spits en op rechts De Bruyne. Een maand later moesten we in Kroatië de match van de kwalificatie spelen. Wilmots koos voor hetzelfde middenveld. En wéér wonnen we. Hoe ben ik in godsnaam mijn plaats in de nationale ploeg kwijtgeraakt?”
(lacht)
Behalve voor zijn uitstekende wedstrijd is dit duel voor Defour
om nog een reden historisch.
“Door de manier waarop we speelden, de wijze waarop we al die meegereisde supporters een schitterende avond bezorgden, schat ik dat in als de wedstrijd waar het succes voor onze generatie Rode Duivels écht begon. Op verplaatsing zo goed gespeeld, met zoveel maturiteit tegen Schotland, wat toch altijd als een zware verplaatsing werd gezien. Dat was een hele prestatie.”
Net voor het WK in Rusland zette Defour na 52 interlands en 2
goals een punt achter zijn interlandcarrière. Een beslissing waar hij niet op terugkomt. Hij is intussen nog herstellende van een spierblessure die hij opliep net nadat hij volledig was gerevalideerd na een knieoperatie. Defour zal wellicht eind september zijn wederoptreden vieren in de bekerwedstrijd met Burnley tegen derdeklasser Burton.