Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ben dankbaar voor het leven dat ik had als prof”
38-jarige Sofie Goos neemt zaterdag in Knokke afscheid van het Belgisch publiek
Sofie Goos zaterdag op haar 38ste afscheid van het Belgische publiek in de halve triatlon van Knokke. Goos kan terugblikken op een fantastische carrière met dertig Ironmans, waarvan ze er vier won.
Sofie Goos treedt zaterdag een laatste keer in België aan als prof. “Knokke is een mooie plaats voor een afscheidswedstrijd”, zegt Goos. “Ik heb trouwens mooie herinneringen aan Knokke. Ik won er enkele keren en de sfeer is er altijd super. Het is iedere keer weer een hoogdag voor de triatlon in België. Het zal voor mij een hele speciale beleving worden. Triatlon heeft dertien jaar lang mijn leven bepaald. Ik heb in mijn carrière dertig Ironmans gedaan. Het is goed geweest. Ik wil het nu in Knokke nog goed doen. Daarna ga ik afwachten hoe ik me nog voel. Misschien pik ik nog een halve triatlon mee in het buitenland, maar dat bekijk ik later.”
Goos is samen met generatiegenote Tine Deckers een van de beste Belgische triatletes op de lange afstand. “Ik heb in totaal vier Ironmans gewonnen, maar de eerste overwinning was de mooiste. In 2009 won ik totaal onverwacht de Ironman van Florida. Op dat moment werkte ik nog als sportleerkracht op een school voor blinden en slechtzienden. Dat maakte het extra speciaal. Even later belde Bart Verhaeghe me om me een profcontract aan te bieden bij het team van Uplace en toen kwam mijn carrière plots in een stroomversnelling.”
In 2016 leek haar carrière voorbij toen ze neergestoken werd door een man met psychische problemen, maar La Goos knokte terug en won zowaar nog enkele triatlons. “Mijn eerste zege na die moeilijke periode in Venetië in 2017 was heel bijzonder. Na het steekincident droomde ik ervan om nog een keer als eerste over het rode tapijt te lopen. Dat het daar dan lukte, was geweldig. In het begin van mijn carrière vond ik winnen vanzelfsprekend. Het is pas na alles wat ik heb meegemaakt dat ik opnieuw besefte hoe bijzonder het is om te winnen. 2017 was een erg mooi jaar. Alles lukte.”
Dit jaar is dat niet het geval. “Van 2018 verwachtte ik heel veel, maar het viel dit seizoen allemaal wat tegen. Door een voetblessure miste ik twee maanden looptraining, ik miste een keer een vlucht naar een wedstrijd en in de wedstrijden zat het vaak niet mee. Maar goed, ik ben heel dankbaar voor het leven dat ik heb gehad als prof.”
Van het zwarte gat heeft ze geen schrik. “Absoluut niet. Nu maandag 10 september opent mijn vriend een fietsenwinkel op het Zuid in Antwerpen. We zijn volop met de voorbereidingen bezig. Ik heb het eigenlijk nu al erg druk. Daarnaast heb ik al heel veel aanbiedingen gekregen. Ik ga moeten kijken wat er allemaal op mijn pad komt.”