Waarom verlaat die vrouw haar partner niet?

Haast elke dag een klap of pak rammel, opgesloten in de kelder, uitgescholden voor rotte vis, ál haar kleren weggegooid in een bos ... En toch bleef Sonja Mertens bij haar folteraar Danny S. “En toch begrijp ik dat”, zegt prof. dr. Frédéric Declercq, psychiater en lid van de vakgroep Psychiatrie en Medische Psychologie van de Universiteit Gent.

De oorzaken op een rij.

1. Verbindende cycli

“In ons vakgebied is het een bekend fenomeen, een typische cyclus die slachtoffer en dader verbindt”, zeg prof. Declercq. “Een cyclus waarbij de spanning tussen de partners wordt opgebouwd, er dan geweld wordt gepleegd. Daarna volgt de verzoening, de ‘honeymoon-fase’. Dan belooft de dader dat hij het nooit meer zal doen. Het slachtoffer – soms naïef – gaat akkoord om samen te blijven. Vaak wordt het geweld gedreven door pathologische jaloersheid. De vrouw komt vijf minuten te laat van de bakker en de man zegt dat ze een hoer is: ze heeft een afspraakje gehad.

Dan volgt het geweld, daarna de verzoening.”

2. Opgegroeid met geweld

“Vaak zie je dat dader en/of slachtoffer opgegroeid is met intrafamiliaal geweld. Dat wordt dan de norm.”

3. Pathologische hechting

“Liefde voor de dader speelt ook een rol. Liefde vervlochten met geweld, omdat zo’n slachtoffer soms in haar leven niks anders gezien heeft.”

4. Aangetast zelfbeeld

“Slachtoffers van herhaald intrafamiliaal geweld lijden onder een aangetast zelfbeeld. Ze vinden zichzelf niks waard, geven zich de schuld en geven daardoor soms de pleger van het geweld nog gelijk ook. Vaak raken ze geïsoleerd. Ze zoeken geen hulp omdat ze denken dat ze waardeloos of gek zijn. En hun familie of vrienden denken dan dat ze geen hulp willen. Zo raken ze nog meer geïsoleerd.”