Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hoog in die toren ben ik precies baas over de hele stad”
CONCERT ZO 23/09 OM 16.45U | ABDIJ | MOL-POSTEL | MUSICA-DIVINA.BE
“Karate levert Elien fysiek het grote voordeel op dat ze de zwaarte van een beiaard kan overwinnen.”
Sommige muzikale appels vallen niet ver van de boom. Elien Van den Broeck (14) uit Meerhout mag zich de jongste aangestelde beiaardier ter wereld noemen. Achter het instrument van de abdij van Postel treedt ze in de voetsporen van haar vader. “Maar ik luister net zo goed naar hardcore en doe ook karate”, lacht de jonge tiener.
Zeggen dat Elien Van den Broeck (14) haar ongewone hobby met de paplepel heeft binnengekregen, is maar een beetje gelogen. Haar vader – beiaardier in Diest, Genk en Peer – is namelijk een laatbloeier. “Ik ben pas acht jaar geleden begonnen en in 2013 afgestudeerd”, lacht Wim Van den Broeck (44). Zijn dochter speelt al sinds haar negende. “Zij heeft mij tijdens een concert eens bezig gehoord. Toen bracht ik filmmuziek uit Pirates of the Caribbean. Dat is voor haar de trigger geweest. Wat later is ze les gaan volgen.” Ondertussen voelt Elien zich thuis achter een beiaard. Momenteel studeert ze aan het Lemmensinstituut in Leuven. “Daar zit ik in mijn eerste jaar muziek. Na nog drie jaar humaniora wil ik graag verder studeren. Want beiaard spelen is meer dan een hobby”, zegt de jonge muzikante, die ook nog les volgt aan de Koninklijke Mechelse Beiaardschool.
Aan haar proefstuk is ze niet meer toe. Elien heeft al enkele internationale wedstrijden gewonnen en tot in Frankrijk en de Verenigde Staten geconcerteerd. Sinds eind maart is ze officieel aangesteld als beiaardier van de abdij van Mol-Postel. “Dat vind ik natuurlijk een hele eer. Daarvoor heeft pater Ivo eerst met mijn papa gebeld. Dat ik de jongste aangestelde beiaardier ter wereld ben, geeft me wel een raar gevoel. Ik ken er veel andere, onder meer uit Amerika en Noorwegen, maar die zijn een stuk ouder. Leeftijdgenoten die beiaard spelen, ken ik niet.”
“Voor meisjes van haar leeftijd is dit heel uitzonderlijk”, weet pa Wim. “Die aanstelling in Postel brengt bepaalde verplichtingen met zich mee. Daarvoor moet ze een bepaald repertoire instuderen. Dat vraagt een heel engagement.”
Oefenbeiaard
“Echte concerten mag ik in Postel niet geven”, legt Elien uit. “Wel moet ik zestien keer per jaar een bespeling geven. Daarbij mag ik zelf een repertoire kiezen. Instuderen doe ik thuis, op een oefenbeiaard; daar hangen geen echte klokken in.”
Wat haar in een beiaard aanspreekt? “De klank van dat grote instrument. En ook hoog in een toren zitten om de beiaard te bespelen, vind ik leuk. Dan voel ik me precies baas over de hele stad. Soms ben ik wel benieuwd voor wie ik speel, want ik zie mijn publiek niet. Tijdens concerten zitten mensen op een luisterplaats, achterin de abdij. Als ik dan door het raam ga hangen en wuif, kunnen we elkaar zien.”
Het bespelen van een beiaard is behoorlijk fysiek. Krachttraining moet ze er niet voor doen, maar stevige vuisten heeft Elien wel nodig. “Ik doe ook nog karate, dus dat lukt wel”, zegt het meisje lachend, goed beseffend dat die combinatie best verrassend is. “Karate levert haar fysiek het grote voordeel op dat ze de zwaarte van een beiaard kan overwinnen”, merkt Wim. “De beiaard van Postel is nog vrij licht en laat zich virtuoos bespelen. Andere instrumenten wegen tot 40.000 kilo. Om die te bespelen, heb je al wel wat kracht in de armen nodig.” “Elien heeft het geluk dat ze een goede coordinatie tussen vuisten en voeten heeft. De voorbije jaren heeft ze haar talent kunnen aanscherpen. Nu speelt ze al op het ni- veau van beiaardiers die bijna afstuderen. Professioneel biedt dit voor haar perspectieven. Als uitvoerend muzikant kan ze in verschillende torens in België en Nederland terecht of kan ze gaan lesgeven”, zegt Wim, die zelf werkt als ambtenaar op een gemeentebestuur.
Hardcore
Tijdens het concert in Postel spelen vader en dochter deels apart, deels vierhandig. “We hebben al meermaals samengespeeld, onder meer in Nederland”, zegt Wim. “Voor Musica Divina brengen we een uitgebreide selectie van Marialiedjes”, licht Elien toe. “Bepaalde repertoires ben ik gewoon, andere moet ik inoefenen. Mijn stijl is Mechelse romantiek; heel klassiek werk, maar niet noodzakelijk religieus geïnspireerd.”
Zelf benadrukt ze het niet, maar Elien Van den Broeck is geenszins wereldvreemd. Ze weet ook wie tieneridolen als Ariana Grande of Imagine Dragons zijn. “Ik luister naar alle soorten muziek, van klassiek tot hardcore”, zegt ze. Toch moet ze tegen vooroordelen opboksen. “Mijn leeftijdgenoten vinden de beiaard een lelijk instrument dat heel saai klinkt. Vorig jaar werd ik daarmee gepest. Toen moest ik wel mijn mannetje staan”, bekent ze.
Haar vader voorspelt dat die vooroordelen wel wegebben. “De beiaard is vorig jaar door Unesco als cultureel erfgoed erkend. Het instrument beleeft nu al een beetje een revival. Het spelen van beiaardmuziek is niet altijd verbonden aan een kerkelijke situatie, maar kan ook in belforten. En het repertoire kan zich uitstrekken van middeleeuws tot hedendaags, van klassiek tot toegankelijke pop. Natuurlijk vind ik het leuk dat Elien dit wil doen. Zolang ze er plezier aan beleeft, gaat het haar wel lukken.”