Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Plusouder zoekt hulp
Steeds meer consulenten kunnen nieuw samengestelde gezinnen bijstaan
Nu nieuw samengestelde gezinnen geen uitzondering meer zijn, krijgt een ‘verse’ beroepsgroep kansen: Vlaanderen telt steeds meer plusouderconsulenten – of stiefmoedercoaches, zoals ze in Nederland worden genoemd. Founding stepmother Anja Pairoux uit Aartselaar ging daar de mosterd halen. “De stiefkinderen zijn niet het probleem, jij bent het.”
Toch curieus, dat ze in Nederland nog steeds gewoon ‘stiefmoeder’ en ‘stiefvader’ zeggen, terwijl bij ons het begrip ‘plusouder’ is ingeburgerd. “Tien jaar geleden hebben een paar vaders aan de toog het idee gekregen om een positievere term te bedenken voor de stiefmoeders van hun kinderen”, legt Anja Pairoux uit. “Dat is ‘plusmoeder’ geworden, dat het idee van meerwaarde uitdrukt. In Nederland zijn ze directer: je hoeft het niet positiever voor te stellen dan het is – het is wat het is.”
Anja Pairoux uit Aartselaar is ’s lands eerste plusouderconsulent. Dat idee kreeg ze in 2009 al, toen ze zelf stiefmoeder werd van het 2-jarige zoontje van haar partner. Ze had het daar enorm zwaar mee, en zocht hulp. “Maar in ons land bestond die hulp niet, dus ik kwam bij een stiefmoedercoach in Nederland terecht”, vertelt Anja. “Die vind je daar bij wijze van spreken op elke straathoek.”
“Ik kom uit een aparte situatie: mijn partner verliet mij, ging een relatie aan met een andere vrouw, ze kregen samen een kind, maar hij kwam terug naar mij. Ik koos opnieuw voor hem, maar dat kind had ik niet gewild – een heftige tweestrijd dus. Die eerste periode kampte ik met extreme gevoelens, en als ik niet bij een coach terecht was gekomen, had onze relatie niet standgehouden.”
Taboe
“Als plusouders zoals ik een coach opzoeken, is het vijf voor, soms zelfs vijf over twaalf. Augustus en september zijn daarvoor de topmaanden: het verlof heeft niet de verhoopte verlossing gebracht, de ruzies zijn niet geminderd, de relatie is op een haar na voorbij. Niet voor niets zijn dat de maanden waarin de meeste echtscheidingen worden aangevraagd.”
Maar wéér een scheiding, dat moet de plusouderconsulent dus voorkomen. “De meeste stiefouders komen bij mij omdat ze zich mateloos ergeren aan hun partner, de ex van hun partner of hun stiefkinderen”, zegt Anja. “Maar de clou is: het probleem ligt niet bij hen, maar bij jezelf. Door inzicht te krijgen in jezelf, kom je in je eigen kracht, en valt de rest vanzelf in z’n plooi.”
“Zo heb ik een plusmama gecoacht die mij aan het eind van het traject om de hals viel en zei dat ik haar relatie had gered. In werkelijkheid waren er kinderen gered van een nieuwe scheiding. Zij kon loslaten, voelde zich niet meer de boeman van het gezin, en de vader had zijn vaderrol opgenomen, iets wat biologische vaders wel eens vergeten. Ze gaan te beschermend om met hun kind na een scheiding. Dat is normaal, want er is veel pijn. Maar een kind heeft het ook nodig dat een vader streng kan zijn, dan voelt het zich veiliger. Een stiefmoeder kan die rol niet op zich nemen”, zegt Anja.
“Een andere vrouw kwam naar mij met heftige haatgevoelens tegenover het jonge kind van haar partner. Voor de maatschappij is dat taboe, maar als coach moet je die gevoelens toelaten om naar iets positievers te evolueren. Aan het eind van de rit kwam die vrouw zelf met het idee om vrije tijd met haar stiefkind door te brengen.”
Boek en opleiding
Anja bracht het boek Je wist waar je aan
begon!? uit over het thema, en bijna twintig plusoudercoaches vloeiden het afgelopen jaar voort uit de cursus die ze intussen geeft. “Ik voelde dat het nodig was dat we proberen te voorkomen dat nieuw samengestelde gezinnen opnieuw een breuk te verwerken krijgen”, zegt ze.
Een van die nieuwe coaches is Annick Van Beylen uit Dessel, zelf moeder van één en plusmama van twee kinderen. “Toen ik er tegenaan liep dat ik het te goed wou doen in mijn nieuwe samengestelde gezin, en besefte dat ik het niet zou volhouden, kreeg ik hulp van Anja. Zij liet me zien dat ik met mijn best doen niemand een plezier deed, dat anderen dat net zouden kunnen ervaren als bemoeizucht. Door afstand te nemen, kreeg mijn partner de kans om het gezin in handen te nemen. Als plusmama ben je geen moeder, dus dat moet je ook niet proberen waar te maken, ook al speelt je moedergevoel op. Een coach zegt dingen die je als plusmama misschien niet wil horen, maar die je wel nodig hebt.”
Voor een coachingtraject mogen geïnteresseerden rekenen op zo’n 2.000 euro voor een tiental sessies in zes maanden tijd. “Geen klein bedrag”, zegt Anja Pairoux, “maar een vakantie kost ook veel, en die gaat je problemen niet vanzelf oplossen.”
Anja Pairoux Eerste plusoudercoach van België ‘‘In Nederland zegt men nog gewoon ‘stiefmoeder’ - het is wat het is.’’