Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Nooit gedacht dat het vaderschap zo mooi zou zijn”
Kersverse papa, zes goals in zes matchen en leider met Westerlo: het geluk van voormalig KV Mechelenspits Jens Naessens kan niet op
Supporters van KV Mechelen zullen het misschien niet meteen geloven, maar Jens Naessens is een van de smaakmakers van het seizoensbegin in 1B. Gedragen door de vleugels van het vaderschap zit hij al aan zes goals in zes wedstrijden. “Bij KV Mechelen was ik het voetbalplezier verloren, nu zie je de echte Jens Naessens.”
Donderwolken boven het AFASstadion en een stralende hemel boven ‘t Kuipje. Het verschil tussen KV Mechelen en Westerlo zou je goed kunnen samenvatten in een weerbericht. De enige wolk die je momenteel boven de Kempen terugvindt, is de roze van Jens Naessens. Kersverse papa van Anna-Giulia, scherpschutter met zes goals in zes matchen en samen met zijn ploegmaats aan de leiding in 1B. Veel mooier kan het haast niet worden.
“Ik denk niet dat er al veel momenten zijn geweest dat ik gelukkiger was dan nu”, geeft Naessens toe. Na de 4-1-zege tegen Lommel stond hij te stralen. Vriendin Larissa de Castro, met wie hij nu drie jaar samen is, en dochterlief aan zijn zijde. De trots droop ervan af. “Het vaderschap, dat is iets wat je niet kan uitleggen. Op voorhand weet je niet wat je mag verwachten, maar ik had nooit gedacht dat het zo mooi zou zijn. Ik heb echt het gevoel dat het mij vleugels geeft. De dag na de bevalling stond ik al terug op het trainingsveld. Meer dan twee uur had ik niet geslapen, maar van die vermoeidheid was niets te merken.” Gedragen door de vleugels van het vaderschap zit je al aan zes doelpunten.
“Toch probeer ik me zo weinig mogelijk te focussen op die goals. Dan komen ze wel vanzelf. Als ploeg zijn we ook veel sterker geworden, dat ligt zeker mee aan de basis van mijn succes. Zo zijn we dit seizoen veel gevaarlijker via de flanken. Oto’o zit al aan drie assists, Van den Bogaert aan twee. Vorig jaar hadden ze er beiden geen. In ons systeem móéten die jongens af en toe eens een assist geven. Zonder aanvallende flanken dreig ik op een eiland te belanden.” Nog drie goals en je verbetert je seizoensrecord van vorig jaar. Dat smaakt toch naar meer?
“Blijf ik een heel jaar fit, dan kan ik misschien vijftien à twintig goals maken, maar ik ga mezelf dat doel zeker niet opleggen. Ook zonder kan ik belangrijk zijn. Die focus op doelpunten heb ik nooit gehad. Zeker niet omdat ik als prof altijd op de flank werd uitgespeeld. Jammer genoeg werd ik er wel steeds op afgerekend. Pas vorig jaar werd ik voor het eerst als spits uitgespeeld, terwijl dat van nature mijn beste positie is.”
In Mechelen heb je jezelf nooit kunnen doorzetten. Met welk gevoel keer je zondag terug?
“Ik heb er niet mijn leukste periode beleefd. Ik was net geopereerd aan pubalgie, maar er werd wel heel veel van mij verwacht. Die verwachtingen heb ik nooit kunnen inlossen. Na die operatie was dat ook normaal. Bovendien werd ik ook daar uitgespeeld op de flank. In een defensief systeem stond ik soms even laag als de links- of rechtsachter. In een samenvatting op tv zagen de fans dat niet, maar toch werd ik afgerekend op mijn doelpunten.” Met welk gevoel liep je toen op het veld rond?
“Ik had weinig vertrouwen. Ik voelde me afgeblokt en verloor mijn plezier in het voetbal. Ik ging met tegenzin naar de club. Dan is het contrast met Westerlo heel groot. Vorig seizoen heb ik me kunnen herlanceren en nu zie je weer de echte Jens Naessens. Ik sta elke dag met plezier op om te gaan trainen. Maar dat wil niet zeggen dat ik zondag uit ben op revanche, zo zit ik niet in elkaar.” Tussen je dip in Mechelen en je goede periode in Westerlo zaten ook nog mindere periodes bij Antwerp en Zulte Waregem. Mogen we spreken over verloren jaren?
“Toch wel. Als speler van Zulte Waregem had ik ook naar Club Brugge of AA Gent kunnen gaan. Club Brugge bereikte echter geen akkoord met Zulte Waregem en de transfer naar Gent werd afgeblazen door een knieblessure. Ik was een speler die in de belangstelling van de topclubs stond en plots zit je in een dip. Dan hoor je weleens dat ik boven mijn niveau had gepresteerd. Soms denk je: Wat als…? Maar als Club Brugge Champions League speelt, zit ik daar niet mee in mijn hoofd. Ik heb dat een plaats kunnen geven.”
Heb je zelf foute keuzes gemaakt?
“Misschien had ik niet zo overhaast moeten vertrekken in Mechelen. Via Patrick Decuyper belandde ik bij Antwerp. Hij vond het een goed idee om via een uitleenbeurt meer speelminuten te krijgen, maar daar is het beeld gevormd dat mijn carrière aan het afglijden was. Ik had geen vertrouwen. Als je op Antwerp aankomt en je bent geen honderd procent, dan straal je dat uit. Bovendien liep ik al snel een vervelende hielblessure op. Zes weken heb ik daarmee gesukkeld. Er wordt gezegd dat ik bij Antwerp gefaald heb, maar zo zie ik het niet. Ik heb maar twee wedstrijden gespeeld, daar kunnen ze me niet op beoordelen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik een speler van Antwerp ben geweest.” Je bent nog maar 27. De weg om weer op te klimmen ligt nog open.
“Ik denk dat ik goed genoeg ben voor 1A en dat is op termijn ook mijn doel. Daarom ben ik naar Westerlo gekomen. Ik wilde mezelf in de kijker spelen. Maar hoe die toekomst er moet uitzien, daar ben ik nu nog niet mee bezig.”
Misschien kan je wel met Westerlo naar eerste.
“Onze ambitie is door onze goede start niet veranderd. Halen we de top vier, dan hebben we een goed seizoen gedraaid. Een verrassing zou ik onze goede start niet noemen. We zijn vorig jaar aan iets beginnen bouwen en dat draait nu steeds beter. Dat de favorieten zoveel steken laten vallen, vind ik dan weer wel verrassend.”