Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Villa die drie kilometer verzet werd staat nog steeds ‘als een huis’
Verhuis van Collinwood House in Texas op wielen deze week was géén wereldprimeur
In de Amerikaanse staat Texas werd woensdag een landhuis enkele kilometers verplaatst. Wereldnieuws, maar voor inwoners van Wilrijk is het oude koek, want daar gebeurde in 1972 exact dezelfde stunt. De villa staat vandaag nog altijd ‘als een huis’.
Colinwood Mansion heet het 160 jaar oude houten huis in het dorp Plano dat werd uitgegraven en op een platform op wieltjes werd getild. De gemeente gaat een park inrichten op de plaats van het landhuis en betaalde de Haggards – de eigenaars – 250.000 dollar (212.000 euro) om het historisch huis te verplaatsen. Een enorme truck trok het huis over de straten van Plano. Onderweg moesten elektriciteitsdraden en verkeerslichten tijdelijk wijken.
De beelden haalden gisteren de wereldpers, maar voor de Antwerpenaars roepen ze herinneringen op aan ‘de schildpadvilla’ – omdat een schildpad zijn huis ook meedraagt – die in 1972 van de Oosterveldlaan drie kilometer verderop naar de Goudvinklaan in Wilrijk werd verplaatst. En dat volgens eenzelfde procedure.
De toenmalige eigenaars, Guy en Ira Van Tieghem, hebben nooit geweten hoeveel hun spectaculaire verhuisstunt gekost heeft. Het was in de tijd dat veel huizen werden onteigend voor de aanleg van snelwegen. ‘Breek je huis niet af, verhuis het gewoon’, luidde de slogan van een Franse bouwfirma die samen met een transportfirma wilde aantonen dat het technisch haalbaar is om een huis uit te graven en te verplaatsen. Ze plaatsten een oproep voor een eigenaar die het wou proberen en deden de verhuisoperatie helemaal gratis. De familie Van Tieghem reageerde op die oproep.
Ze hadden een huis in de Oosterveldlaan dat onteigend zou worden en bezaten een bouwgrond in de Goudvinklaan, waar ze een goede fundering lieten aanleggen. “We hadden wel een waterdicht contract dat het huis, in geval van zware schade onderweg, op kosten van de verhuizers opnieuw zou worden gebouwd”, vertelde Guy Van Tieghem in 2001 in onze krant.
Geen scheuren
De klus, die normaal in drie dagen klaar zou zijn, duurde uiteindelijk negen dagen. De Franse firma laadde het hele gevaarte, zo’n 335 ton zwaar, op een trekker. Die werd gedragen door 92 wielen om de druk gelijk te verdelen. Zo werden scheuren voorkomen. Verkeerslichten langs de Groenenborgerlaan werden afgezaagd en aan elke boom hing vijf man te trekken om ervoor te zorgen dat de uitstekende garage kon passeren.
In 2001 werd de villa in de Goudvinklaan verkocht. De nieuwe Indische eigenaar liet een volledig nieuwe façade bouwen met roze bepleistering, zodat het schildpadhuis, waar jarenlang autocars toeristen stopten, bijna onherkenbaar veranderd is. Alleen aan de zijgevel herken je nog duidelijk de schouw.
Toch weet de overbuur direct waarover we praten als we aanbellen. “Ik woonde zelf in de Oosterveldlaan toen dit woningtransport plaatsvond”, zegt Luc Caris. “Ik herinner me nog levendig hoe honderden mensen kwamen kijken. Ook Panorama of Terloops kwam filmen. Het was een enorm evenement. Er stonden hamburgerkramen langs de kant van de baan. Een beeld dat me nog scherp voor de geest staat, was de enorme put waar het huis werd uitgegraven. Al kan het zijn dat die in mijn kinderlijke verbeelding nog wat gigantischer was dan in het echt, want ik was toen een knaapje van zes jaar en alles leek toen groter dan nu.”
Volgens Caris vertoonde de schildpadvilla nadien nooit opvallende scheuren. “De huidige Indische eigenaar weet dat het huis ooit drie kilometer verplaatst is geweest. Ik heb hem er eens over aangesproken. Het staat zelfs in een boek over de geschiedenis van Wilrijk.”