Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De meisjes van de Scala-jongens
Kolacny-broers maken show en cd rond Nederlandstalige meisjes-hits e
Van Layla van De Kreuners tot Vergeet
Barbara van Will Tura: liedjes door vrouwen over vrouwen. Dat is de insteek voor
Meisjesnamen, de theatershow en bijbehorende cd waarmee de Aarschotse broers Kolacny en hun Scala-koor langs Vlaamse theaters trekken. Voor het eerst in 22 jaar doet het internationaal vermaarde combo dat met een integrale voorstelling in het Nederlands.
Sinds de oprichting in 1996 schrijft Scala een van de merkwaardigste succesverhalen in de vaderlandse muziekgeschiedenis. Herinner hoe stoere rockers als Marilyn Manson en Rammstein het dameskoor van dirigent Stijn en broer-pianist Steven Kolacny complimenteerden met de fragiele interpretaties van hun songs. Hoe in 2010 de Scala-cover van de Radiohead-hit Creep weerklonk in de filmtrailer van The Social
Network. En hoe zes jaar later de Aarschotse versie van Smells Like Teen Spirit in de Kurt Cobain-documentaire Montage of
Heck zat, op uitdrukkelijk verzoek van
Frances Bean, de dochter van de betreurde Nirvana-zanger. Om nog maar te zwijgen over Downton Abbey, Homeland, The Simpsons en tal van andere populaire tv-series die wat graag muziek van Scala gebruiken.
Het atypische koor uit Aarschot blijft tot in Hollywood gegeerd. Toch galmen de eigenzinnige engelengezangen van Scala de komende maanden vooral door Vlaanderen. De nieuwe voorstelling richt zich namelijk in de eerste plaats tot de Nederlandstalige fans.
Een goed idee is vaak al het halve werk. Waar, wanneer en door wie is het concept van Meisjesnamen bedacht?
Steven Kolacny: Bij Scala ben ik het die de creatieve concepten bedenkt, vaak voortvloeiend uit songs die we op het podium brengen. Twee jaar geleden merkte ik dat we tijdens optredens in Vlaanderen meer en meer Nederlandstalige liedjes in de set stopten. Die nummers begonnen een almaar belangrijkere plek te krijgen, vanwege de taal en de inhoud. Natuurlijk is het fantastisch dat Scalamuziek wordt gebruikt in een Hollywoodtrailer. Maar als ik tijdens een optreden kan
‘‘Stijn en ik verkeken ons op hoe moeilijk het is om Nederlandstalige nummers te brengen. Veel van deze liedjes hebben heel expressieve teksten.’’
vertellen dat ik zelf een liedje voor mijn negenjarige petekind Rosa heb geschreven, voel je mensen in de zaal anders reageren. Dat heeft ons op het idee gebracht om ook eens covers van Nederlandstalige nummers te maken. Even hebben we nog over dat concept getwijfeld. Want als we een hele voorstelling in het Nederlands gingen brengen, moesten we eigenlijk onze vaste Engelstalige succesnummers loslaten. Toch willen we dit doen.
Liedjes als Layla, Irene, Malle Babbe en Vergeet Barbara zitten in Vlaanderens collectief geheugen. Maakt dat het voor jullie makkelijk of net moeilijk?
Dit lijkt een simpel idee, maar het is best moeilijk om uit te werken. Meisjesnamen is al een intensief proces geweest. Het eerste nummer dat we deden, was Irene van De Mens. Louise van Clouseau, dat we ook al in een vroeg stadium hadden geprobeerd, lukte niet. Dat kreeg door Scala geen toegevoegde waarde. Voor we ons aan Anne van Clouseau zouden wagen, suggereerde een zangeres het gelijknamige nummer van Herman van Veen. Dat zit nu in het programma.
Eerlijk gezegd hebben Stijn en ik ons verkeken op hoe moeilijk het is om Nederlandstalige nummers te brengen. Inmiddels zijn we er achter waarom dat zo is: veel van deze liedjes hebben heel expressieve teksten. Daarom hebben we ze lang in stilte uitgetest, tot we zeker wisten dat onze versies overeind blijven. Niet iedereen gaat ze leuk vinden, maar wij staan er allemaal achter en brengen ze graag.
Anja van Gorki en Satelliet S.U.Z.Y. van Noordkaap hebben we vroeger nog samen met de respectievelijke zangers Luc De Vos en Stijn Meuris gebracht. Leuke ervaringen, waarbij duidelijk werd dat die nummers mensen raken en doen opveren. We voelen ook duidelijk respect als we nummers bovenhalen van groten als Will Tura, De Kreuners, Louis Neefs, Raymond van het Groenewoud of Rocco Granata. Bij het publiek is de herkenningsfactor even groot dan wanneer we Engelstalige nummers brengen. Hiermee openen we blijkbaar voor veel mensen een deur. Zo wordt dit voor Scala een heel apart avontuur.
Hoeveel Scala-zangeressen dragen eigenlijk een van de bezongen meisjesnamen?
Vroeger zongen bij ons wel een Barbara en een Annelies, maar momenteel zit in de Scala-poule van ruim honderd mensen geen enkele zangeres met een van de liedjesnamen. Gek misschien, of ook niet, want veel namen uit oudere nummers – zoals Mia, Danielle, Suzy, Anja, Irene en Jessica – zijn niet meer zo actueel en komen tegenwoordig dus minder voor. De gemiddelde leeftijd van de Scalazangeressen ligt rond de 25 jaar. Aangezien Scala constant vervelt, hebben wij steeds een toevoer van jong bloed nodig. Een beetje zoals een voetbalploeg. We hebben net audities gedaan. Vanaf zestien jaar zijn nieuwe stemmen welkom. Twee liedjes die zich wel heel concreet aan een persoon laten linken, zijn Rosa en
Martha. Die hebben we zelf gecomponeerd, voor mijn dochter Martha en voor Rosa, de dochter van Stijn. Martha is op tekst van Geert Verdickt van Buurman.
Rosa staat op de cd, in de voorstelling zitten de liedjes allebei.
Scala heeft de voorbije twintig jaar een fraai internationaal parcours afgelegd. Plooien jullie met Meisjesnamen helemaal terug op eigen land?
Met dit concept maken we graag tijd vrij om nog eens intensief door Vlaanderen te toeren, ja. Ik besef al te goed dat ons Amerikaans platenlabel hier niets mee aankan. Die mensen begrepen wel snel het belang hiervan voor ons. Wij willen telkens een nieuw verhaal schrijven. Na 23 jaar moeten we ons niet meer bewijzen.
Meisjesnamen doen we voor ons eigen publiek. We hoopten wel dat Vlaanderen Scala na de Black Moon Tour in 2013 niet ging vergeten zijn. Maar dat voor de zomer al negentig procent van alle tickets zou zijn verkocht, was toch een érg aangename verrassing.
Met zowel covers van internationale popen rockhits als de dance-hit I Fail met Regi en het metalproject Brides of Lucifer lijkt Scala een groep van uitersten. Zijn er grenzen aan wat jullie aandurven?
Zeker wel. Die grenzen liggen bij onze beperkingen als muzikanten. Als we daar op botsen, gaan we niet een sprong wagen die ons op een domein brengt waarvan we niets kennen. Uiteindelijk bepaalt ons publiek altijd of het iets mooi vindt of niet. Als we straks in Berlijn spelen, gaan we daar ook enkele Nederlandstalige nummers brengen, uit fierheid om onze taal. Ik ben ervan overtuigd dat ook veel van onze Duitse fans de cd kopen, gewoon om de schoonheid van de nummers.
Meisjesnamen is nog onder meer te zien in Herentals (04/10), Aalst (05/02), Turnhout (16/02), Merksem (22/02), Bonheiden (28/02), Beveren (01/03), Kapellen (30/03) en Aarschot (12/04)