Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mag ik mijn been op tafel leggen, schat?”
Robbe De Herts ‘Hollywood aan de Schelde’
Stap voor stap, moeizaam steunend op zijn krukken, maakte Robbe De Hert donderdag zijn entree in de parochiezaal van Massenhoven. De regisseur toonde er zijn film Hollywood aan de Schelde, samen met uitvoerend producent Willem Thijssen.
Na de première in Oostende was het nog maar de tweede publieksvertoning van de langverwachte documentaire over de geschiedenis van de Vlaamse film.
Robbe zag er bleek en breekbaar uit, maar eenmaal op de praatstoel bij Davidsfonds-voorzitter Pieter Van Roosendael was hij nog even rad van tong als vroeger. “Mak-kik maain biejn oep de toafel
legge schat?”, was het eerste dat hij vroeg, met zijn onafscheidelijke witte handdoek in zijn nek.
Op 14 september ging de film in première. Volgens Robbe zal de film tussen Kerstmis en Nieuwjaar in de bioscopen komen, Willem Thijssen schat dat het januari wordt. “Want in december is het filmaanbod gigantisch groot.”
Camera Sutra
Thijssen kent Robbe al vijftig jaar. “Ik deed als filmstudent de postproductie van Robbes eerste film Camera Sutra. “Daarna werkten we nog vaak samen, bijvoorbeeld aan De Witte. Vorig jaar in augustus – ik was op vakantie – belde hij me op of ik de afwerking van zijn laatste film wou doen. Ik
ben met pensioen, dus ik had tijd.”
Pieter Van Roosendael, de interviewer van dienst, citeerde een uitspraak van Robbe op de vraag wat een regisseur moet kunnen. Robbe zou daarop ooit geantwoord hebben “ge moet zelf geen kloten kunnen als regisseur, ge
moet de negers laten werken.” Robbe herinnerde zich die uitspraak, “maar met ‘de negers laten werken’ bedoelen we in het Antwerps dat je als regisseur vooral veel mensen moet kennen die hard willen werken.” Of Willem dan zo’n ‘neger’ is? “Willem Thijssen is iemand die twee Oscars heeft gewonnen. Tegenwoordig gaan veel Belgen voor een nominatie, maar een Oscar winnen, is nog iets helemaal anders.”
Robbe is intussen halfblind, zei hij. “Ik ben al tien jaar op de sukkel. Mijn vader zei altijd ‘als je niet oud wilt worden, moet ge jong sterven. Maar daar had ik ook geen goesting in.”
Daarna werd de film vertoond, want het ‘getetter’ had lang genoeg geduurd voor Robbe. Alle honderd zitjes waren bezet. “Ik krijg ‘kiekenvel’ als ik hem zie”, zei Elsie uit Merksem, die vroeger bakkerij Carolus op het Conscienceplein in Antwerpen had. “Robbe kwam altijd op de bakkerij bij ons. Hij heeft veel tegenslag gekend. Ik vind Robbe een van onze Grote Antwerpenaars.”