Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Bosuil volgend jaar volledig vernieuwd
Vlotte zege in stadsderby doet blauw-zwart dromen van stunt in Champions League
Wat Deinze? Wie Deinze? Na een klinkende 4-0-derbyzege tegen een zwak Cercle Brugge zit Club weer vol vertrouwen. Terug zijn de sterktes die voor een 25 op 27 in de competitie zorgden, groot is de hoop dat er woensdag op bezoek bij Atlético Madrid iets te rapen valt. Vier redenen waarom alles bij blauw-zwart weer peis en vree is.
Geen probleem met de sterkhouders
Neem Vormer, Vanaken en Wesley weg en Club Brugge verandert van gezicht. Weg is dan het aura van onoverwinnelijkheid. In de plaats komt twijfel en een heuse kwaliteitsdaling, zoals afgelopen woensdag pijnlijk duidelijk werd op bezoek bij Deinze. Club speelt champagnevoetbal bij de gratie van zijn sterkhouders. Draaien zij, dan draait blauw-zwart. Niet toevallig waren het weer Wesley en Vanaken die tegen Cercle samen voor de eerste twee treffers zorgden. Over het hele voetbaljaar zitten de spits en de middenvelder al aan respectievelijk zeven doelpunten en zeven assists.
“Rond Wesley spelen is voor elke speler een fijne job”, weet Siebe Schrijvers. “Het is spelen in een zetel. Zeker als je weet dat er achter je ook nog veel kwaliteit staat.” Kwaliteit die woensdag nodig zal zijn.
Collega’s van Wesley scoren weer
Voor Wesley loopt het de laatste tijd best lekker – zie ook zijn hat-
trick tegen AA Gent – maar de andere Brugse aanvallers kwamen maar niet tot scoren. Jelle Vossen trof tegen Lokeren wel raak vanop de stip en Kaveh Rezaei deed het een speeldag eerder tegen Zulte Waregem ook op die manier, maar op de laatste veldgoal van een collega van Wesley was het voor Club al teruggrijpen naar speeldag drie, toen Siebe Schrijvers scoorde tegen Kortrijk. Tegen Cercle was het diezelfde Schrijvers die twee keer de weg naar de netten vond. “Ik heb deze keer gewoon een andere rol gekregen”, stelt de doelpuntenmaker. “Tegen Gent moest ik nog inzakken om vanop het middenveld de opbouw te verzorgen, nu mocht ik hoog staan en kon ik mee een aanvaller zijn. Dan krijg je automatisch meer kansen.”
De mentaliteit zit weer goed
Ivan Leko was woest na de bekeruitschakeling in Deinze. “Het ego van mijn spelers was groter dan dat van Ronaldo en Sergio Ramos”, brieste hij. “We speelden niet als een ploeg.” Kritiek die er na de 4-0-zege tegen Cercle niet kwam. “Alles was aanwezig”, klinkt het Leko nu bijzonder tevreden. “We speelden niet de hele match champagnevoetbal, maar bij momenten was het zeer goed.” De prestatie zorgde voor hoop richting het CLtreffen met Atlético. “Je weet maar nooit”, knipoogde de Kroaat. “Als Bilbao een punt kan pakken in Barcelona, kunnen wij een punt pakken in Madrid.”
Naka & Mata als geheim wapen
En je weet maar nooit wie Leko woensdag opstelt. Mats Rits en Thibault Vlietinck stellen op hun posities niet teleur, maar de kans bestaat dat zij in Madrid gewoon op de bank zitten. Club vierde zaterdag de terugkeer van twee ‘nieuwkomers’: Marvelous Nakamba – terug na 4,5 maanden blessureleed – en zomertransfer Clinton Mata – aangekocht met pubalgie, maar nu eindelijk fit. Beiden kregen een halfuur speeltijd, ideaal om warm te draaien met het oog op Atlético. “Normaal zijn zij altijd titularis bij ons”, zegt Leko. “De concurrentie die zij in de ploeg brengen, hebben wij hard nodig. Of ze woensdag starten? Dat zullen we wel zien.”