Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We voetballen met een pamper aan”
Te veel balverlies. Te vaak te slordig. En amper één schot tussen de palen. De organisatie van Lokeren mocht zaterdag dan wel op punt staan, in balbezit wisten de troepen van Peter Maes niet van welk hout pijlen maken: “Dat heeft met stress en faalangst te maken.”
“Om te kunnen winnen, moet je kansen creëren”, vatte Peter Maes de Lokerse problemen perfect samen. En of de Limburger gelijk had: zijn manschappen trapten zaterdag in Charleroi één keer tussen de palen, maar het was wel raak. En voor de rest? Het grote niets. Lokeren versiert amper kansen. Resultaat: amper zeven doelpunten in negen wed- strijden. Alleen rode lantaarn Moeskroen doet slechter.
Toegegeven: de organisatie stond zaterdagavond goed, waardoor Charleroi nooit in zijn geliefkoosde spel kon komen. Maar eenmaal de bezoekers de bal hadden, wisten ze er geen raad mee. Of om het met de woorden van Maes te zeggen: “We voetballen met een pamper aan. Als we de bal hebben, moeten we iets creëren, maar er zit altijd een rem op. We moeten vooruit voetballen en lef tonen. Dat was totaal niet het geval. Zo kom je natuurlijk niet in de zestien.”
Het tekenende voorbeeld daarvan was Mehdi Terki. De 27-jarige middenvelder verloor elk duel en gaf geen enkele goede pass.
Tja, probeer dan maar eens te voetballen. Hij werd tijdens de rust uit zijn lijden verlost. Plots wel wakker
Charleroi hield makkelijk stand en kwam tussendoor op een dubbele voorsprong. Eerst leed Overmeire dom balverlies, waardoor Benavente met wat meeval kon scoren. Even later werkte Niane oog in oog met De Wolf koeltjes af. Het signaal voor Lokeren om wakker te schieten.
“Dan bloeien we plots helemaal open en spelen we wel zonder schroom”, zucht Maes. “Maar dat is iets wat we eigenlijk heel de match zouden moeten durven. Dan heeft het toch met stress en faalangst te maken.”