Trust the process

Exact een week geleden stond hier ‘5 voor 12’ in de titel. We zijn nu twee wedstrijden en evenveel verdiende overwinningen verder. Beerschot Wilrijk heeft (de Bploeg van) een eersteklasser én de leider in 1B geklopt. Stijn Vreven & co hebben de rug gerecht na een moeilijke week. Een week waarin ook wij schreven dat het allemaal nergens naar leek en de ploeg nog altijd zoekende was. Wat moesten we anders schrijven? De wedstrijd tegen Lommel was een dieptepunt, met elf individuen op het veld. We schreven nadien ook dat de komende weken zou moeten blijken of die pijnlijke thuisnederlaag een accident de parcours, dan wel een teken aan de wand was.

Net als Vreven zijn wij niet te hautain om onszelf in vraag te stellen. Net als Vreven begrijpen wij hoe relatief een uitslag is. Net als Vreven zagen wij tegen Cercle en Westerlo opnieuw vaste patronen, een basis om op verder te bouwen. Na enkele goede resultaten mag je niet te snel de loftrompet bovenhalen, maar de ploeg toonde de voorbije week weerbaarheid én legde weliswaar kortstondig opnieuw mooi voetbal op de mat. Maes, Van Hyfte, Messoudi: de ervaren mannen speelden de 12voorsprong in ’t Kuipje heel volwassen uit. Rode kaart tegen Cercle? Zelfs met tien man maakte Beerschot Wilrijk toch nog de winning goal. Alsof er nooit een crisis om de hoek heeft geloerd. De technische staf beseft maar al te goed dat het voornamelijk een mentale kwestie is om moeilijke wedstrijden over de streep te trekken. En om toch nog het wekelijks terugkerend cliché in deze rubriek aan te brengen: in 1B zíjn er geen gemakkelijke wedstrijden.

Aan deze ploeg wordt nog gebouwd. Na Lommel leek ze als los zand aan elkaar te hangen, maar uitgerekend in de ‘crisisweek’ viel de samenhorigheid binnen de groep op. “Trust the process.” Het is de clubleuze van de NBAploeg Philadelphia 76’ers. Het zou ook die van Beerschot Wilrijk kunnen zijn.