Opletten voor dat blokje kaas

We schrijven een beetje tegen onze hand vandaag. We zijn altijd de eersten om te roepen dat lef en durf dé eigenschappen zijn om succes te halen. We baseren ons daarvoor op de Champions Leaguecampagne van AA Gent drie jaar geleden. Hein Vanhaezebrouck de trainer die vandaag bij Anderlecht onder druk staat boetseerde zo razend knap de weg naar de tweede ronde van de Champions League.

Alleen… Atlético Madrid is anders. Anders dan eender welk topteam in Europa. Toen Thibaut Courtois zaterdag na de 00 van Atlético tegen Real Madrid waarin Atlético als bezoekend team beter was uitriep wat wij altijd doen, fronsten we de wenkbrauwen. Toen beseften we: lef, durf, eigen spel spelen? Neen, niet tegen Atlético.

De ploeg van trainer Diego Simeone nodigt je namelijk uit. Heel vriendelijk. Je krijgt een rondleiding. Gratis en voor niets. Alles is prachtig, maar het venijn zit achter de deuren die gesloten blijven. Het strafschopgebied van Atlético, bijvoorbeeld. Dat gaat niet open. Atlético doet een tegenstander geloven dat hij overwicht heeft. Als hij dat gelooft, krijgt de nederlaag van dezelfde tegenstander vorm. Want dan zijn ze daar plots. Pats, tegengoal! Barcelona, Bayern München, Real Madrid, Juventus... De grootste clubs ter wereld maakten het de jongste jaren mee.

Vorig jaar gebeurde een wonder. Voor het eerst in zeven (!) jaar verloor Atlético een thuismatch in Europa: 12 tegen Chelsea. Het was het Chelsea van Antonio Conte, al even cynisch als Simeone. Conte wilde de bal ook niet. Het resulteerde in een tweede wonder: een 11gelijkspel thuis tegen Qarabag uit Azerbeidzjan, want die wilden de bal ook niet. Hadden ze gezien van Conte. En er was die nipte kwalificatie tegen PSV (twee keer 00 in de tweede ronde en 87winst met strafschoppen) in 2015, want de Nederlanders wilden voor één keer de bal ook niet.

Dus, Ivan Leko, we kennen je aard. Lef, durf… Dat is tof, zo laat je ons genieten. Maar stap er voor één keer van af. Wees toch iets voorzichtiger. Het is straks niet tegen Cercle of Moeskroen. Laat die bal aan Atlético. Niet dat het een garantie op succes is. Verre van. De colchoneros hebben hun speelstijl moeten aanpassen. Want zeker de zwakkere ploegen zoals Club vanavond laten nu graag de bal aan de Madrilenen. Ze winnen nu echter ook wedstrijden waarin ze moeten domineren. Ze hebben wat meer balbezit. Ze gaan minder duels aan en zetten minder slidings in. Het is een sterke ploeg. Met tien internationals van absolute toplanden. Vijf balvaardige Spanjaarden, drie Franse wereldkampioenen en twee granieten Uruguayaanse verdedigers. De elfde, de Slovaak Oblak, staat tussen de palen. Hij strijdt met Courtois om de positie van beste doelman ter wereld. Dit team plaveide vorig seizoen na de zeldzame uitschakeling in de groepsfase van de Champions League via thuiszeges tegen Kopenhagen, Lokomotiv Moskou, Sporting Lissabon en Arsenal vlotjes de weg naar afgetekende winst in de Europa League.

Er is sowieso weinig kans op succes, maar als je naar dat blokje kaas grijpt, is het zeker voorbij. Zo cynisch zijn ze nog altijd.