Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Niemand wil nog postbode worden
Honderden vacatures blijven openstaan Personeel klaagt over te hoge werkdruk Bpost wil gaan werven in scholen
De vakbonden ACOD en ACV Transcom eisen dat bpost snel maatregelen neemt om het grote tekort aan postbodes op te lossen. Volgens de vakbonden staan er al geruime tijd honderden vacatures open. Het lijkt erop dat niemand zich nog geroepen voelt om ze in te vullen. Postbodes klagen over een hoge werkdruk, onbetaalde overuren en rugpijn door het dragen van steeds zwaarder wordende pakjes. Bpost belooft nieuwe wervingscampagnes op te starten en wil nu ook naar scholen gaan om jongeren warm te maken voor de job van postbode.
Bpost kampt met een groot personeelstekort. Postbodes klagen over onbetaalde overuren, een gebrekkige opleiding voor nieuwkomers, rugpijn en oververmoeidheid. “Ik heb deze job ooit aangeraden aan een vriend. Die kerel spreekt nu niet meer tegen mij”, zegt een postbode.
Wat is er aan de hand met bpost? De post heeft honderden vacatures openstaan in België, maar krijgt die niet of amper ingevuld. Daardoor moeten de bestaande postbodes almaar harder werken. Postbodes willen niet openlijk getuigen, uit angst om hun job te verliezen. Maar een 30-jarige postbezorger uit Antwerpen-Zuid wil zijn verhaal wel anoniem doen.
“Enkele jaren geleden kwam ik met mijn werktijd van 7 uur en 36 minuten per dag ruimschoots toe”, zegt de postbezorger. “Op rustige dagen was ik al na vijf uur klaar. Maar door het stijgende aantal pakjes dat ik moet leveren, kom ik met mijn reguliere werktijd niet meer toe. Ik doe elke dag een klein half uur aan onbetaalde overuren. De route die de post me oplegt, zou ik in 7 uur en 36 minuten moeten doen, maar ik heb er elke dag acht uur voor nodig. Omdat ik mijn werk zogezegd te traag doe,
worden de overige 24 minuten niet uitbetaald.” Printers en fitnesstoestellen
De 30-jarige postman bezorgt de brieven en pakjes te voet, met de fiets en met de auto. “Vroeger ging dat vlotter dan vandaag. Toen staken we gewoon brieven en kleine pakjes in de brievenbus. Vandaag mogen mensen bestellingen tot dertig kilo aan huis laten leveren. Deze week ben ik met een zware printer in een gigantische doos tot aan een brievenbus in een appartementsgebouw gewandeld. De bewoners waren niet thuis, waardoor ik het zware materiaal weer naar mijn auto en naar het postkantoor moest dragen. Ik ben geen magere mens, maar omstaanders zagen alleen een zeer grote doos met twee benen eronder lopen.”
“Ik moet ook geregeld andere zware producten zoals fitnesstoestellen en zware zakken met hondenvoer naar mensen thuis brengen. Dat levert rugproblemen, maar vooral veel tijdverlies op. Een collega heeft na enkele jaren als postbode beslist om dokwerker te worden. Dat werk was toch iets minder zwaar.”
Vroeger deden de postbodes ook wel eens overuren. “Maar dat konden we compenseren omdat we in de zomer vroeger klaar waren”, zegt de postbode. “Nu zijn de zomermaanden bijna even druk, want het aantal pakjes dat via het internet wordt besteld blijft in juli en augustus groot.”
Geen tijd voor sociaal leven
De postman heeft naar eigen zeggen nog geluk. “Ik doe mijn route al jarenlang, en weet dus overal de weg. Nieuwe postbodes worden nauwelijks nog opgeleid, omdat er simpelweg geen tijd is om dat te doen. Daardoor rijden ze hopeloos verloren.”
“Er zijn verhalen van nieuwe collega’s die om vijf uur ’s ochtends met hun ronde begonnen en pas om zes uur ’s avonds klaar waren. In de winter zijn we iemand in de vooravond van zijn ronde moeten gaan halen, omdat het te donker werd.”
“Deze toestanden kunnen echt niet meer. Ik heb een vriend een tijd geleden aangeraden om bij de post te komen werken, toen de werkdruk nog iets minder groot was als vandaag. Die kerel is in dienst genomen, maar hij spreekt niet meer tegen mij.”
Na zeven jaar dienst overweegt de postman uit Antwerpen-Zuid om zijn job op te geven. “Ik val ’s avonds pompaf in slaap in de zetel. Voor een sociaal leven heb ik als postbode in de week nauwe-
lijks nog tijd. Als er niet snel iets verandert, zoek ik een andere job. Voor mijn nettoloon van 1.600 euro per maand, inclusief maaltijdcheques, moet ik deze job niet houden.”
Vicieuze cirkel
De socialistische vakbond ACOD trekt naar eigen zeggen al drie jaar aan de alarmbel. “Bpost krijgt honderden vacatures niet ingevuld”, zegt Jean-Pierre Nyns, algemeen secretaris van ACOD. “Het bedrijf zit in een vicieuze cirkel. De postbodes ervaren een veel te hoge werkdruk omdat er te weinig postbodes zijn. En er zijn te weinig sollicitaties voor de job omdat mensen van potentiële collega’s te horen krijgen dat de werkdruk te hoog is.”
“Veel postbodes beginnen nu al twee uur vroeger aan hun dag om hun werk gedaan te krijgen. Ik roep bpost op om de job van postbode eindelijk weer aantrekkelijk te maken. Investeer om te beginnen al eens in een degelijke opleiding voor beginners”, zegt Nyns.
ACOD kaart ook de vele overuren aan. “In heel Vlaanderen hebben postbodes vandaag gezamenlijk 260.000 overuren openstaan, omdat ze er extra routes bijdoen”, zegt Nyns. “Postbezorgers mogen er ook voor kiezen om zes dagen op zeven te werken, zodat de gaten worden opgevuld. Ik ken iemand die nu al zes weken aan een stuk zes dagen op zeven werkt. Dat kan toch niet.”
“Soms worden postbodes door het management onder druk gezet om er extra routes bij te nemen. ‘Als je het niet doet, gaan we toch nog eens nadenken over een verlenging van je contract’, krijgen ze dan te horen. Laatst is iemand op de dag van de begrafenis van zijn vader nog een halve dag komen werken, omdat hij zijn collega’s niet in de steek wilde laten.”
Annick Boon van de christelijke vakbond ACV Transcom waarschuwt voor nog meer onheil. “Bpost probeert het personeelstekort op te vangen door het bestaande personeel zo veel mogelijk te laten werken”, zegt Annick Boon. “Dat werkt contraproductief. Het leidt tot oververmoeidheid en het werkt demotiverend. Nu de economie flink aantrekt, zijn er nog minder mensen op de arbeidsmarkt die beschikbaar zijn om postbode te worden. Het personeel zit op zijn tandvlees. Wij eisen oplossingen, maar wachten nu al zo lang op concrete stappen van de directie.”
Jean-Pierre Nyns Algemeen secretaris ACOD “Veel postbodes beginnen nu al twee uur vroeger aan hun dag om hun werk gedaan te krijgen.”
“Laatst is iemand op de dag van de begrafenis van zijn vader nog een halve dag komen werken, omdat hij zijn collega’s niet in de steek wilde laten.”
“Voor mijn nettoloon van 1.600 euro per maand, inclusief maaltijdcheques, moet ik deze job niet houden.”