Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Nu minder fun en meer ambitie
Geen Red Flames op WK na gelijkspel bij Zwitsers
Biel is het eindstation. De Red Flames begonnen vol hoop en droom aan hun tweede partij tegen Zwitserland, maar een stunt zat er niet in. 1-1 werd het, onvoldoende om zich na de 2-2 van vrijdag te plaatsen voor een finaal tweeluik tegen Nederland. De WK-droom is voorbij. In de praktijk lag die al sinds april in de prullenmand. Tijd voor minder fun en meer ambitie.
Als je iemand vraagt hoe de Red Flames het er de afgelopen WKkwalificatiecampagne van hebben afgebracht, krijg je twee meningen. Enerzijds is er de ‘visie Serneels’. De bondscoach noemt dit de beste prestatie ooit van de nationale vrouwen. Zijn argument: op het EK deden er zestien landen mee, voor het WK konden slechts acht Europese landen zich plaatsen. Samen met de vier ploegen uit de barrages maakt dat van België lid van de beste twaalf. Wiskundig niets mis mee.
Anderzijds zijn er de mensen die met een knagend gevoel zullen achterblijven na deze campagne. Die de hoop in april al hadden opgegeven. Heel tevreden mochten de Flames zijn toen ze ingeloot werden in een groep met Moldavië, Roemenië, Portugal en Italië. De eerste drie moesten allen verslagen kunnen worden, met die laatste kon met haalbare verwachtingen gevochten worden voor het rechtstreekse WK-ticket. Een droom die in april na een één op zes thuis tegen Portugal en in Italië opgeborgen kon worden.
Dat diezelfde Italianen op de slotspeeldag van de campagne toch verslagen konden worden, knaagde. De barrages voelden niet als een unieke prestatie, wel als een troostprijs na een gemiste kans.
Misschien is het niet slecht als Roberto Martinez – als interimTD tegenwoordig ook ‘baas’ van de Flames – en nieuwbakken delegatieleider David Delferière tot dat tweede kamp behoren. En zo de fluwelen handschoen eens aan de kant laten. In ons vrouwenvoetbal, weet u, bestaat er immers geen ‘slecht’. Alles is ‘top’ of in het minste geval toch ‘best goed’. Een slecht uitgespeelde kans noemt men ‘jammer’. Een verdedigende flater daadwerkelijk een ‘flater’ noemen – en zo waren er wel een paar deze campagne – gebeurt nooit en één op zes tegen Portugal en Italië heet ‘spijtig’ te zijn. Het vrouwenvoetbal neemt zichzelf graag in bescherming. Geen zware woorden of openlijke kritische analyses. Alles moet fun blijven om de groeiende groep voetballende meisjes en fans nog meer te laten aanzwellen.
Te vermijden slipper
Alleen: zou een beetje minder fun niet evengoed kunnen helpen? Sinds de komst van Ives Serneels zeven jaar geleden heeft er zich een professionalisering zonder weerga voltrokken. Belgische speelsters spelen overal in Europa en met het EK werd een groot tornooi bereikt. Gisteren switchte de bondscoach aan de rust met succes naar een aanvallend 3-5-2-systeem met flankaanvalster Van Gorp en spits (!) Cayman als backs. Dat was geen teken van fun, wel van durf, van sportieve ambitie.
En ambitie intrigeert. Ambitie trekt aan. Het geeft het bevoorrechte jeugdelftal dat de Flames soms uitstralen te zijn meteen meer sérieux: een doel dat ieder- een zou moeten nastreven. Daarom: wees vandaag trots op het gelopen parcours. Maar trek jezelf morgen eens verdomd hard aan de haren dat je je door een te vermijden slipper in april niet kan tonen op wereldniveau. ZWITSERLAND: Thalmann; Crogorcevic, Wälti, Maritz; Calligaris (68’ Bühler), Gut, Dickenmann; Reuteler (90’ Stierli), Bachmann (84’ Ismaili) BELGIË: Evrard; Deloose (40’ Vanmechelen), Zeler, De Neve, Coutereels (46’ Van Gorp); Biesmans (84’ Van Kerkhoven), Missipo, De Caigny; Cayman, Wullaert, Philtjens GELE KAARTEN: 39’ Bachmann, 79’ Maritz, 88’ Vanmechelen DOELPUNTEN: 23’ Reuteler 1-0, 77’ De Caigny 1-1 TOESCHOUWERS: 2.056