Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Met luxehorloges kreeg hij alles geregeld
Op zijn veroveringstocht in de voetbalwereld bedroog Mogi Bayat (44) iedereen: clubs, trainers en spelers. En de fiscus. Met luxehorloges als relatiegeschenken sjoemelde hij, tot het niet betalen van invoertaxen toe. Het federaal parket heeft een flinke kluif aan de Iraanse Fransman die, zo weten we nu al, zich zal weren als een duivel in een wijwatervat.
Hij is superintelligent. Charmant. Glad als een paling. Maakt al pratend van een vierkant een driehoek. Een schouderklopje hier, een knipoog daar. Maar intussen word je in de luren gelegd waar je zelf bij staat. Mogi Bayat (44) bedroog volgens de bevindingen van het parket iederéén. Met luxehorloges als magische sleutel.
Het gerecht nam bij de huiszoekingen bij Bayat voor liefst 8 miljoen euro aan juwelen, cash en luxehorloges in beslag. Die horloges zou hij gretig uitgedeeld hebben als relatiegeschenk bij zijn makelaarsactiviteiten. De man die met zijn bedrijfje Creative & Management Group de voorbije zes jaar 9,2 miljoen euro winst maakte, liet zich daarbij ook van zijn kneuterigste kant zien. Die horloges bleken immers meermaals frauduleus gededouaneerd, onder meer door op de exportfacturen de namen van familieleden te zetten. Een truc van Bayat om er ook nog eens de btw op te recupereren.
Het parket schetst een beeld van een financiële octopus die overal zijn mannetjes had, maar die door niemand kan worden vertrouwd. Hij had tal van bankrekeningen om bij de vele transfers van spelers zijn eigen makelaarsvergoedingen te maximaliseren en allerlei commissies verborgen te houden voor clubs en spelers. Bayat deed dat steevast met medewerking van bevriende makelaars en een rist buitenlandse vennootschappen in Engeland, Frankrijk en Luxemburg. De favoriete clubs waarmee hij handel drijft zijn Watford, Nantes en Udinese. Ondanks talloze mislukte transfers bleven die clubs gretig spelers bij hem afnemen.
Zwart geld en belastingparadijzen
Om zijn winkel draaiende te houden, verzamelde Bayat enkele handlangers om zich heen. Voormalig advocaat Laurent Denis bijvoorbeeld, die bijna alle spelerscontracten voor Bayat opstelde. Denis is berucht in de voetbalwereld. Hij werd in de zaak rond de gokchinees Zheyun Ye ook al veroordeeld tot een jaar met uitstel. Nu wordt hij precies van dezelfde feiten verdacht: om de onderhandse commissies voor de fiscus verborgen te houden, stelde Denis zijn derdenrekening ter beschikking van Mogi Bayat, Diezelfde rekening werd door de makelaar gebruikt om een deel van het geld in cash af te halen.
Het gerecht houdt Bayat en de andere opgepakte makelaar, Dejan Veljkovic, al sinds eind 2017 in de gaten. Toen werd ontdekt dat er onder meer via een bankkantoor in Genk een tiental bankrekeningen op grote schaal zwart geld werd versluisd naar het buitenland en dubieuze schermvennootschappen in belastingparadijzen. Daarop besloot het gerecht om het
Het parket schetst een beeld van een financiële octopus die overal zijn mannetjes had, maar die door niemand kan worden vertrouwd.
telefoonverkeer van de twee af te tappen. Over welke transfers het gaat, hoe Bayat daarbij een deel van de commissielonen kon verborgen houden en hoe hij iedereen manipuleerde, gaf het gerecht niet vrij. Maar volgens onze informatie werd Bayat onder meer aan de tand gevoeld over de transfers van ex-Anderlechtspeler Sofianne Hanni naar Spartak Moskou en de ingewikkelde transferconstructie rond Henry Onyekuru. De Nigeriaanse spits verhuisde eerst van Eupen naar Everton, om daarna meteen te worden uitgeleend aan Anderlecht. Een truc die Bayat wel meer toepaste, onder anderen met Sven Kums.
Bayat wordt niet rechtstreeks in verband gebracht met matchfixing. Dejan Veljkovic wel. Dankzij de telefoontaps kwam het gerecht niet alleen de fiscale fraude op het spoor, ook de mogelijke omkoping van minstens twee wedstrijden kwamen aan het licht: Antwerp - Eupen (2-0) en KV Mechelen - Waasland-Beveren (2-0) zouden zijn vervalst.
Veljkovic werkte ook op financieel vlak anders. De Serviër zou “in samenspraak” (en dus met medeweten) met voetbalclubs als Club Brugge, KV Mechelen, Genk, Standard en Lokeren financiële constructies opgezet hebben om niet alleen zichzelf verdoken commissielonen uit te betalen, maar ook verdoken verloningen voor spelers en/of trainers. Bij Veljkovic waren de clubs dus op de hoogte van de financiële acrobatieën, bij Bayat veel minder. Het maakt het gesjoemel er niet minder om.