Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik durfde mijn ploegmaats eerst niet te zeggen dat ik ging acteren”
Van voetballer bij Sint-Job tot acteur bij Ketnet: Maksim Stojanac (20) is van vele markten thuis
Vorig jaar kon hij nog een contract tekenen bij Beerschot Wilrijk, vanaf januari 2019 schittert hij naast onder meer Sven De Ridder en Gunther Levi in ‘#LikeMe’, een nieuwe serie op Ketnet over de liefde tussen een jongen en een meisje in een musical, maar voorlopig speelt Maksim Stojanac gewoon bij Sint-Job. Met de eersteprovincialer neemt de 20-jarige student KMO-management het zaterdagavond op tegen Kontich.
Zijn vader komt uit Servië, zijn moeder heeft Oekraïens-Russische roots, maar Stojanac zelf is gewoon een geboren en getogen Belg. Zijn passies: voetbal en musical.
“Het was vorig jaar in december toen ik op de hoogte werd gebracht dat ik een hoofdrol zou krijgen in een nieuwe serie op Ketnet”, zegt Stojanac. “Op dat moment was ik nog voetballer bij Beerschot Wilrijk, waar ik met de A-kern mocht meetrainen en met de beloften wedstrijden speelde. Een manager had een zangvideo van mij gezien op sociale media en zo is de bal aan het rollen gegaan. Ik mocht meedoen aan de auditie en kreeg uiteindelijk de rol in #LikeMe.”
Beerschot
Terwijl veel jongens van zijn leeftijd dromen van een carrière als profvoetballer, was voor Stojanac de keuze snel gemaakt. “Als kind stond ik altijd al te zingen onder de douche. Ik zag mezelf altijd optreden, pas op de tweede plaats kwam het voetbal. Ik denk trouwens dat ik als voetballer net tekortkom om er mijn broodwinning van te maken. Ook dat maakte de keuze net iets gemakkelijker. Deze trein wou ik echt niet laten passeren, al heb ik de ware reden van mijn vertrek bij Beerschot eerst stilgehouden en enkel gezegd dat ik een vaste job had gevonden die niet met het voetbal te combineren was. Pas na enkele maanden heb ik tegen mijn voetbalvrienden durven te zeggen wat de echte reden van mijn vertrek was.”
Stojanac mag een carrière als topsporter dan naast zich hebben neergelegd, ook het leven van acteur is best intens. “Voor dertien afleveringen hebben we 54 draaidagen nodig gehad. Daar zaten korte dagen bij, maar geregeld ook werkdagen van twaalf uur. Mijn medeacteurs heb ik op de planken leren kennen. Het feit dat ik nooit dansschool had gevolgd, maakte het soms extra zwaar. Maar de uitstekende begeleiding van de mensen van productiehuis Fabric Magic en het plezier op de set hebben ervoor gezorgd dat alles goed is verlopen.”
Genen van de mama
Ook zijn familie steunde de speler van Sint-Job in zijn keuze voor de mediacarrière. “In het begin was er eerst wat ongeloof dat ik het voetbal opzij schoof, maar ze hebben mijn keuze snel gerespecteerd. Na verloop van tijd beseften ze ook dat ik er vol voor ging en dat dit hetgene was waar ik mijn hele jeugd van had gedroomd. Mijn mama is trouwens actief in een Russisch amateurtoneel in Antwerpen en is enorm fier.”
Nu de opnames sinds vorige week zijn afgerond, kan Stojanac zich ook weer volledig focussen op het voetbal. “Nu ik weer meer tijd heb, vroeg mijn broer Jovan me of ik geen zin had om net als hij bij Sint-Job te komen spelen. Ik ben dan gaan meetrainen, het klikte meteen en dan heb ik besloten om de stap te zetten. Wel met de duidelijke afspraak dat mijn acteerwerk altijd voorrang zou krijgen en ik dus ook weleens een training zou moeten overslaan. Dat was voor niemand een probleem en de laatste weken zat ik dus ook bij de selectie, met ondertussen zelfs al twee basisplaatsen.”
Angst voor een blessure die ook zijn acteercarrière zou kunnen dwarsboomen, heeft Stojanac alleszins niet. “In het dagelijkse leven kan je ook tegenslag hebben. Tijdens de opnamedagen was ik bewust gestopt met voetballen, maar nu die achter de rug zijn, is er geen probleem.”
Alsof het met het acteren en het voetbal alleen nog niet druk genoeg is, studeert Stojanac ook nog KMO-management aan de Karel de Grote Hogeschool. “Ik combineer het eerste en het tweede jaar. De opnames vielen vooral in de zomervakantie, zodat het eigenlijk goed uitkwam. Veel studenten zal het dus ook niet zijn opgevallen dat ik zoveel op de planken moest staan. Ik heb zeker de ambitie om mijn diploma te behalen, ik mag dan zeer goed begeleid worden door productiehuis Fabric Magic, een diploma geeft toch zekerheid. Of ik binnenkort naar mezelf ga kijken op tv? Uiteraard, al zal ik thuis toch sneller naar voetbal kijken dan naar een leuke serie. Ook al vind ik het acteren zelf nog altijd leuker dan voetballen.”