Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Van Lierde genekt door makker van Lance Armstrong
Het contrast kon niet groter zijn. We hadden zaterdagnamiddag net een dolgelukkige Bart Aernouts met een zilveren medaille rond zijn nek geïnterviewd toen we twintig meter verderop, letterlijk om de hoek, op een immens gefrustreerde Frederik Van Lierde botsten.
De winnaar van 2013 was net 32ste geworden, op meer dan 46 minuten van Patrick Lange. De oorzaak? Net als twee jaar geleden had de 39jarige WestVlaming al vroeg tijdens het fietsen een erg betwistbare tijdstraf van vijf minuten gekregen, omdat hij te dicht achter zijn voorganger gereden zou hebben (de verplichte minimumafstand is 12 meter van achterwiel tot voorwiel). Van Lierde was tot dat moment bezig aan de perfecte race – hij zat met de topfavorieten in de eerste achtervolgende groep –, maar werd in één klap teruggeslagen naar de 36ste plaats en mocht meteen alle ambities opbergen.
Logisch dus dat we Van Lierde witheet van woede aantroffen op een stoel in één van de gangen van het Courtyard by Marriott King hotel. Naast hem probeerde Jimmy Riccitello, hoofd van de wedstrijdjury die hem op de fatale blauwe kaart had getrakteerd, uit alle macht zijn beslissing te rechtvaardigen. Maar hoe meer de extriatleet en dichte vriend van Lance Armstrong zich probeerde te verdedigen, hoe groter het ongeloof bij Van Lierde werd.
“Het spijt me...”
“Het spijt me oprecht Frederik. Als ik had geweten dat jij het was…” Het antwoord van Van Lierde: “Maar dat mag toch helemaal niet uitmaken, of ik het was of iemand anders? Waarom krijgt wereldkampioen Patrick Lange eerst een waarschuwing en word ik meteen zonder boe of ba gestraft?” Waarop een stamelende Riccitello zich in allerlei vreemde bochten probeerde te wringen. “Ik heb niemand een waarschuwing gegeven. Wat ik dan tegen Lange heb gezegd? Dat hij moest oppassen, want dat de camera’s aan het meekijken waren.” Van Lierde viel net niet van zijn stoel en moest elke vezel in zijn lijf aanspreken om zichzelf te beheersen. “Is dat dan geen waarschuwing, misschien? En mij geef je direct een kaart. Terwijl je vanuit jouw positie achter mij helemaal niet goed kon inschatten hoe dicht ik bij mijn voorligger reed. Drie fietslengtes? Komaan man, ik ben er zeker van dat het er minstens zes waren. Als je dat correct wil vaststellen, moet je naast mij komen rijden. Ik ben een faire atleet, ik krijg nooit tijdstraffen. Behalve hier.” Waarop het hoofd van de wedstrijdjury duidelijk gegeneerd afdroop. “Nogmaals, het spijt me Frederik. Ik heb de beslissing echt in eer en geweten genomen.”
Van Lierde is lang niet het eerste slachtoffer van vreemde beslissingen van de wedstrijdjury in Hawaï, die erom berucht is steevast een oogje dicht te knijpen als Amerikanen en topfavorieten in de fout gaan. Ook zaterdag weer. Winnaar Patrick Lange profiteerde het hele fietsnummer voor het oog van de camera’s van het kopwerk van ploegmakker Andreas Dreitz. Als er dan toch al te makkelijk met tijdstraffen werd gezwaaid, dan had de Duitser er zeker één moeten krijgen. “Discussiëren achteraf helpt toch niet”, zuchtte Van Lierde. “Op het moment dat hij die kaart trok, stortte mijn wereld in. Ik raapte al mijn moed nog bij elkaar, maar dan rijd je daar helemaal alleen en besef je snel dat het onbegonnen werk is. Ik zet mijn hele seizoen in het teken van deze race. En dan gebeurt dit weer. Een mooie ereplaats had er zeker ingezeten. Of ik hier ooit nog terugkom na al die fratsen van de voorbije jaren? Ik weet het niet. Op dit moment denk ik van niet.”(md)