Kumbaya zingen op de Turnhoutsebaan

Het wordt nu wel héél spannend, de concrete voorstellen die Bart De Wever volgende week gaat doen aan Groen en, in tweede instantie, sp.a. De burgemeester zal een behoorlijk eind over de brug moeten komen na zijn opbouw in de voorbije dagen. Met als klapper zijn uitspraken op verkiezingsavond die gisteren bekend werden: “Eigenlijk is dit een historische kans om heel die stad in de plooi te leggen… een nationale verzoening prediken, ik denk dat ik dat subiet gaan doen. Het is echt tijd voor verzoening. Want we kunnen zo niet verder tegen links, ik word daar zo moe van, die oorlog elke dag...”

Hij zei dit achter de schermen, maar vóór de camera van Paul Jambers die hem heel de dag volgde. Het klonk als een opwelling, een verzuchting na een slopende dag, maar natuurlijk was het een strategische zet, die hij, iets beknopter, opvolgde in zijn speech even later: “Het uur van de verzoening is aangebroken.”

Wat nu? Gaan N-VA’ers morgen massaal Kumbaya zingen met Groenen op de Turnhoutsebaan? Ruilen ze hun diesels in voor bakfietsen, mogen naast Vlaamse Leeuwtjes op de revers ook hoofddoeken achter het loket?

De breekpunten tussen N-VA en Groen zijn bekend: het circulatieplan (kan niet zolang er geen Ring is, zei De Wever), praktijktests tegen racisme (eist Groen), sociale woningen (Groen wil er meer, N-VA niet), havenuitbreiding (Groen is tegen het Saeftinghedok, N-VA vragende partij) en, last but not least, de algemene houding tegenover diversiteit. Bij zo veel verschillen is er ook veel ruimte voor toenadering, maar neem alleen de hoofddoek: gaat Groen een halfjaar voor de Vlaamse en federale verkiezingen, nu ze in winnende stemming zijn, daarop toegeven? Zeer onwaarschijnlijk. En N-VA, die lokaal heel wat stemmen heeft verloren aan Vlaams Belang? De kans is bijna sub zero.

Niet onbelangrijk: de sp.a stelt zich iets pragmatischer op.

De N-VA moet in Antwerpen een partner vinden op links, tenzij ze zes jaar willen bibberen met één zitje op overschot. Of Bart De Wever echt droomt van een nieuwe samenleving waarin de Vlaamse Leeuw naast het groene lam slaapt, dan wel dat hij vooral een vlotte coalitievorming op het oog heeft, zal moeten blijken. Tot nader order blijft het vooral een intens strategisch spel, waarin De Wever zoals altijd graag de agenda bepaalt, formeel en informeel, voor en achter de schermen, en soms allebei tegelijk.