De stiekeme ambities van Laszlo

Lees nog eens goed de laatste zin van Laszlo Bölöni uit het stuk hiernaast. “Zoek niet naar woorden die ik misschien denk, maar niet zal uitspreken.” Op een subtiele manier geeft de Roemeen daarmee inkijk in zijn ambities. Hij mikt hoog met dit Antwerp. Want hoe verklaar je anders zijn tirade na de wedstrijd? Vorig seizoen had hij maar één credo: alleen winnen telt. Om op die manier zo snel mogelijk dertig punten te pakken en nog sneller gered te zijn. Dit seizoen is winnen alleen al lang niet goed genoeg meer. En afgelopen zaterdag ging Laszlo Bölöni zelfs nog een stapje verder. Winnen én goed spelen is plots zelfs niet goed genoeg. Hebben we iets gemist? Is Antwerp plots getransformeerd tot Anderlecht?

Natuurlijk begrijpen we de Roemeen dat hij zich druk maakt in de vele gemiste kansen. Antwerp had door die onverdiende gelijkmaker van De Ridder zomaar twee domme punten kunnen verliezen. En dan was ook hier het oordeel over de goede wedstrijd van Antwerp een pak strenger geweest. Maar toch, wij hebben vooral genoten van de dribbels van Rodrigues, de regie van Refaelov, de snelheid van Buta en het strijdershart van Haroun.

Dat Bölöni zich zo druk maakt, duidt vooral op de ambities van de Roemeense coach. Zoals hij het zelf zegt. Hij denkt wel aan Playoff 1, misschien zelfs stiekem aan meer. Maar hij zal het niet snel uitspreken. Maar laat één ding duidelijk zijn: als Antwerp zich in april en mei niet bij het elitegroepje van het Belgisch voetbal schaart, zal heel de club met een kater achterblijven. Maar zoals Antwerp zaterdag speelde, zal het zo ver niet komen. Op deze manier haalt Antwerp vlotjes die top zes. Wat zeg je, Laszlo? Als de spitsen hun kansen afwerken tenminste. Jaja, je hebt gelijk.