Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De jaren beginnen te tellen, zeker?”
Kevin Pauwels (34) zoekt naar redenen voor zijn slechte start van dit veldritseizoen
Het voorbije weekend was er een om snel te vergeten voor Kevin Pauwels. In Boom moest de renner van Marlux-Bingoal vrede nemen met een 23ste plaats en ook in Bern was een 16de plaats niet meteen iets om over naar huis te schrijven. “Ik kom vooral snelheid tekort in de beginfase van elke wedstrijd”, legt hij de vinger op de wonde.
“In Boom stond ik al na amper een halve ronde te voet naast mijn fiets door materiaalpech”, zucht Pauwels. “Alle kansen op een mooie uitslag gingen meteen in rook op. Er restte mij niet anders dan er een trainingsrit van te maken, met het oog op de wereldbekerwedstrijd van zondag.”
Maar die wedstrijd in Bern bracht geen beterschap. Zonder pech reed Pauwels als 16de over de streep. Wat zijn de oorzaken voor die magere start van het seizoen?
“Ik kende een goede zomer in de aanloop naar deze veldritwinter”, opent Pauwels zijn analyse. “Ik won zelfs een rit in de Ronde van Luik en reed iets meer voorbereidingswedstrijden dan in het verleden. Op training met de ploegmaats had ik het wel niet onder de markt, want het was soms op de tanden bijten om ze te kunnen volgen.”
Toch begon het seizoen niet slecht voor Pauwels. “Ik haalde een vijfde plaats in Geraardsbergen, een plaats waar ik best tevreden mee was.”
Daarna maakte het peloton zich op voor de VS, voor twee wereldbekerwedstrijden. “Ik arriveerde pas twee dagen voor de eerste wedstrijd in Waterloo. En dat was misschien iets te laat voor een wedstrijd op zo’n lastig parcours, in zeer warme weersomstandigheden. Bovendien speelde mijn rugproblemen weer wat op. Met een twaalfde plaats kon ik hoe dan ook niet echt tevreden zijn. In de tweede wedstrijd, in Iowa, verging het me gelukkig iets beter. Mijn start was dan niet al te best, ik schoof ronde per ronde op en eindigde op een zevende plek, kort na de nummers vijf en zes.”
Na die Amerikaanse wedstrijden werd Pauwels ziek. “Ik moest afrekenen met een fikse verkoudheid en koorts, waardoor ik de fiets enkele dagen op stal moest laten. De wedstrijd te Meulebeke kwam te vroeg en moest ik daardoor van mijn programma schrappen.”
In Ronse startte Pauwels wel. “Maar dat had ik eigenlijk beter niet gedaan, want ook daar draaide het vierkant, met een veertiende plaats als resultaat. In Lokeren kwam ik in de eerste ronde al ten val, waardoor ik helemaal achteraan verzeilde en al met mijn hoofd bij de wedstrijd van Gieten zat. Daar liep het aanvankelijk ook niet zo goed, maar een betere tweede wedstrijdhelft leverde nog een achtste plek op.”
Ondanks alle pech, kijkt Pauwels vooral in eigen boezem als hij dit prille seizoen analyseert. “Weet je wat het is? Ik kom vooral snelheid tekort in de beginfase. In mijn beginjaren als prof was dat een van mijn sterkste punten. Maar de jaren beginnen te tellen zeker? Daar kan ook ik niet aan ontsnappen. Zeker met zoveel goede, jonge tegenstanders. Ik moet dus eerder mikken op zware omlopen, zoals de Koppenberg en Gavere, waar minder de snelheid en meer de zuivere macht van tel is. Ik hoop in die wedstrijden nog te kunnen laten zien dat ik nog meetel”, aldus de Kalmthoutenaar.