De meeste dromen zijn bedrog

Nee, Groen en sp.a hebben geen zin om mee te dromen, niet met Bart De Wever, de grote verzoener van bij Jambers, en ook niet met Tom Lanoye, schrijver en boegbeeld van links. Lanoye zegt in een interview met De Tijd dat De Wever het misschien niet meende toen hij het had over “een historische kans om heel die stad in de plooi te leggen” en “een nationale verzoening prediken”. Maar die plotse grote droom van De Wever is voor Lanoye te mooi om meteen aan de kant te schuiven: “Die is wel fantastisch.” Daarom doet Lanoye een dubbele oproep tot Groen: praat met De Wever en overstijg de polarisering, en laat desnoods het hoofddoekenverbod maar zoals het nu is. En doe dat het liefst samen met de sp.a: “Ik snap de luxe niet die links zich toerekent door in verspreide slagorde op het veld te komen.”

Peil je vervolgens naar reacties aan de linkerzijde, dan hoor je niets meer over dromen, overstijgende stellingen of progressieve fronten, dan is het

politics as usual, het politieke spel dat we al te goed kennen: ieder voor zich, Groen in zijn rol van weigerachtige winnaar, de sp.a in de luwte. Met nog één cruciaal verschil: de socialisten zijn klaar om indien mogelijk pragmatisch mee te besturen. Dat bleek gisteren opnieuw in informele gesprekken met enkele kopstukken.

Voor Bart De Wever komt dat waarschijnlijk goed uit. De N-VA-voorzitter staat vermoedelijk niet echt te popelen om samen met een krachtig links blok de nieuwe droomstad gestalte te geven. Met een wat kleiner links blokje en wat meer rechts zal het ook wel lukken.

Groen en sp.a missen een kans om gezamenlijk zwaarder op de onderhandelingen te wegen. Misschien is het gezond politiek realisme vanwege de groenen, die ook in mei 2019 hun afspraak met de kiezer niet willen missen en die De Wever vooral als snode en sluwe strateeg zien (Lanoye: “Ik beschouw hem als een politieke tegenstrever, niet als de vijand”). Misschien durven Wouter Van Besien en zijn medestanders niet hoog genoeg mikken. Misschien is er te veel gebroken na Samen, het vroegere kartel tussen Groen en sp.a. De puzzel is ook nog ingewikkeld in deze prille fase. Want gewoon doorgaan met de huidige meerderheid, hoe krap ook, blijft een optie. Zeker voor Kris Peeters. Voor de CD&V is dit misschien de enige reddingsboei om niet zes lange jaren met krap drie zitjes (op 55 in totaal) in de oppositie te belanden.