Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Maar meneer, waar kunnen wij nu nog spelen?”
Noodkreet na sluiting van half jaar oude speeltuin aan Lage Weg
Deze week liet de stad Antwerpen de nog geen half jaar oude speeltuin aan de kruising van de Lage Weg en de Meetjeslandstraat in Hoboken afsluiten wegens geluidsoverlast. De kinderen van de wijk vragen zich af waar ze nu naartoe moeten. “Hier is verder niks.”
Elias is 7. Zijn veter hangt los en hij probeert onder het hek te kruipen die stadsarbeiders eerder deze week rond de speeltuin tegenover de school hebben geplaatst. “Dat is toch een jammere zaak”, zegt Walter Van den Brande. “Wanneer Elias op de muziekschool hiertegenover zat, zette ik mij soms op een bankje terwijl zijn broertje Jaron (4) in de speeltuin ravotte. Dat kan niet meer.”
Walter had geen idee dat er zoveel geluidsoverlast was. “Mij is dat nooit opgevallen. Tja, sommige mensen kunnen blijkbaar niet veel verdragen, zeker.”
Halloween
Marwan is 12 en loopt met zijn vriend Anas een beetje verloren over het plein. “We hadden met alle kinderen afgesproken dat we vrijdag voor Halloween de hele speeltuin zouden versieren en van hieruit zouden gaan trick-or-treaten”, zegt hij. “We waren zo blij dat we eindelijk een plaats hadden om te spelen.”
De jongens geven toe dat het hier soms luid was. “Zeker in het begin, in mei en juni, toen de speeltuin pas nieuw was. Toen waren hier soms meer dan vijftig kinderen te-
Marwan (12)
gelijk. En tijdens de ramadan, ja dan bleven we wat langer hangen. Maar vanaf de zomer werd het veel rustiger.”
Dat beaamt ook Chryster Aerts, artistiek directeur van de Academie voor Muziek, Woord en Dans recht tegenover de speeltuin. “Die eerste weken waren hectisch. Kinderen kwamen toen ook bij ons in de toiletten en haalden daar streken uit. Wij merkten dat een zestal wat oudere tieners de jongeren ophitste. Maar directrice Nicole van lagere school Het Kompas in de wijk kende die gasten en is de boel komen ontmijnen. Met resultaat. Die jongens zitten nu vooral aan de voetbalpleintjes van Garrincha in de Blikfabriek, hier wat verder. Daarna verliep alles vlekkeloos. Ik schrik ervan dat ze het plein sluiten. In mijn ogen straft de stad daar de hele buurt mee.”
Dienstencentrum
Ook in het dienstencentrum Portugesehof, aan de kop van het pleintje, lijkt er geen sprake van overlast. “Niemand van de bewoners van onze 152 serviceflats heeft bij ons geklaagd”, klinkt het op het secretariaat.
Marwan wijst het huis aan van het gezin dat het felst tegen de speeltuin gekant was. “Die vrouw kwam heel de tijd roepen tegen ons. Ook dat we het afval moesten opruimen. Dat doen we. Als mijn moeder op de bank komt zitten, neemt ze zelfs een zakje mee voor het afval. En ze zeggen er niet bij dat hier junkies zitten als het donker is. Wat hebben wij, kinderen, daarmee te maken? Een andere man heeft eens zijn hond losgelaten tussen ons. Die beet gelukkig niet, maar we zijn wel allemaal gaan lopen.”
Voor het huis in kwestie staat de gezinsauto geparkeerd, maar niemand doet open.
“Waar moeten we nu naartoe?” vraagt Zeki zich af. De jongen is 8 en rijdt samen met zijn vriend rondjes rond de hekken op het pas aangelegde plein. “Hier is verder niks voor ons.”
Anas heeft nog het geluk dat hij in de buurt van de speeltuin van het Park Sorghvliedt woont. Maar dat is twee kilometer van hier. De Hobokense Polder is dichterbij, maar toch ook al een minuut of tien stappen. Je moet een paar drukke straten over én de beschimmelde voetgangersbrug over de spoorweg aan United Caps. Voor jongere
“Een man heeft eens zijn hond losgelaten tussen ons. Die beet gelukkig niet, maar we zijn wel allemaal gaan lopen.”
kinderen is dat niet evident. “En van mijn ouders mag ik daar niet gaan spelen”, zegt Zeki. “Daar zitten veel oudere kinderen die roken en drinken.”
“En dan zeggen dat ze hier vorige week nog een gloednieuwe wip zijn komen installeren”, zucht Marwan.