“Zelfs de burgemeesters van Londen en Tokio hebben we kunnen inspireren”

Gedeputeerde Inga Verhaert (49) moet ondanks 14.000 voorkeurstemmen na twaalf jaar mandaat afstaan

Inga Verhaert

‘‘De jongeren die de school zonder enige kwalificatie verlaten, zijn een groot probleem als de politiek hier niets aan verandert. Dit is een maatschappelijke tijdbom die handenvol geld zal kosten.’’

‘‘Onze groepsaankoop van zonnepanelen was een groot succes: honderdduizenden mensen deden mee. De burgemeesters van Londen en Tokio willen zo’n project nu ook in hun steden realiseren.’’

Twaalf jaar lang was Inga Verhaert (sp.a) gedeputeerde voor de provincie Antwerpen. Ondanks haar bijna 14.000 voorkeurstemmen verliest de Kalmthoutse politica haar mandaat en neemt ze vanaf december plaats op de oppositiebanken.

“Het kwam hard aan en ja, dat ging gepaard met teleurstelling”, zegt Verhaert. “Maar met teleurstelling bereik je niets en het ligt niet in mijn aard om in een hoekje te zitten wenen. Integendeel: de minder goede verkiezingsresultaten overtuigen me nog meer om te blijven vechten. Het zou niet eerlijk zijn om de bijna 14.000 kiezers die voor mij stemden de rug toe te draaien. Ik heb langs de kant van mijn moeder Zweedse roots. Het Zweedse woord voor mandataris is förtroendevaeld, wat betekent ‘verkozen door vertrouwen’. Dat vertrouwen mag en wil ik niet beschamen.”

De voorbije twaalf jaar was Inga Verhaert bevoegd voor onderwijs, energie, communicatie en ICT. Voor haar was onderwijs van het grootste belang. “Het invoeren van de maximumfactuur in het provinciaal secundair technisch en beroepsonderwijs is heel belangrijk. Dankzij deze maatregel moeten leerlingen niet meer afhaken omwille van dure opleidingen. Onze maatschappij heeft een grote behoefte aan mensen met een technische opleiding. De christendemocraten en nationalisten geloofden niet dat zo’n maximumfactuur haalbaar was. Wij toonden het tegendeel aan.”

Blijven inzetten op onderwijs is volgens Verhaert essentieel. “We stellen helaas vast dat 13,5% van alle leerlingen in de provin- cie Antwerpen de school verlaat zonder enige kwalificatie. Dat zijn 2.500 jongeren per jaar. De politiek moet dat probleem aanpakken, anders zitten we binnenkort met een gigantisch probleem. Als dat niet gebeurt, ontstaat een grote groep jonge mensen en gezinnen met weinig of geen toekomstperspectief. Dat is een maatschappelijke tijdbom, die de maatschappij op lange termijn veel kost. Hierover heb ik al een project opgestart. Besturen moeten onderling meer informatie uitwisselen over de uitstroom en het problematische schoolverzuim: die twee gaan hand in hand en moeten samen worden opgelost.”

Verhaert hoopt dat haar opvolger dit werk voortzet, maar twijfelt eraan. “Als ik in het N-VA-programma lees dat de partij er voorstander van is om het provinciale onderwijs over te dragen aan een andere organisator, vrees ik het ergste.”

Honderdduizenden mensen namen deel aan de gezamenlijke provincie-aankoop van energie en zonnepanelen. “De tegenwind van Electrabel is groot geweest, maar toch hebben we dit project gerealiseerd. Wie meedeed, voelde dat meteen in zijn portemonnee. Ons zonnepanelenproject leidde de burgemeesters van Londen en Tokio naar hier. Zij willen dit ook in hun eigen stad realiseren.”

Verhaerts beroepstoekomst is nog onduidelijk. “Als ik de toenemende ongelijkheid in de samenleving zie, wordt mijn vechtlust alleen groter en wil ik me blijven engageren”, klinkt het.

FOTO ERIK VANDEWALLE Inga Verhaert kijkt tevreden terug op de afgelopen twaalf jaar, maar vreest voor de toekomst. “Zeker als ik het N-VA-programma lees.”