Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Een schot in de roos
‘Pretty Shining People’ lopen storm voor hipste tieneridool van het moment
Geen enkel liedje weerklinkt dezer dagen vaker in ons land dan Shotgun. Al bijna twee maanden voert die oorwurm de Ultratop aan. Daar plukt de maker, George Ezra (21), de vruchten van. Door de grote belangstelling is zijn Belgisch concert verplaatst van De Roma naar de veel grotere Lotto Arena. Ook die zaal is al lang uitverkocht voor het grootste popfenomeen van het moment.
Helemaal uit het niets komt George Ezra natuurlijk niet. Zijn huidige succes is de voorlopige piek in een carrière die al een jaar of vijf bergop gaat. De bleke Brit verschijnt op de radar in 2014, wanneer de openbare omroep BBC hem hoog schikt in de invloedrijke Sound of 2014-lijst met meest beloftevolle nieuwkomers. Dat voorjaar wordt zijn eind 2013 verschenen single Budapest een hit. Het akoestische nummer is maanden niet van de radio te branden en voert Ezra van bescheiden concertzalen als de Brusselse Botanique en het Antwerpse Trix prompt naar grote festivals zoals Rock Werchter en Pukkelpop.
Daar wordt duidelijk welk publiek bezwijkt voor de 21-jarige snaak die het plaatsje Hertford voor Bristol heeft geruild. Vooral pubermeisjes omarmen deze aaibare singer-songwriter. Het nieuwbakken idool heeft dan wel een warme, volwassen klinkende baritonstem, hij kampt ook met de looks van een tiener. “Ik denk dat ik er gewoon jong uitzie voor mijn leeftijd”, mijmert Ezra in die tijd. “Als mensen me niet herkennen, geloven ze niet meteen dat ik meerderjarig ben. In een club moet ik maar al te vaak mijn pas tonen wanneer ik iets alcoholisch wil bestellen.”
Op zoek naar zichzelf en naar inspiratie heeft Ezra een treinreis door Europa gemaakt. “Een maand lang, met één rugzak”, vertelt hij later. Om er geamuseerd ‘‘Ik ben helemaal niet goed met woorden. Als ik met een meisje wil praten, ben ik altijd wat verlegen.’’ aan toe te voegen: “Nu ik geregeld op tv kom, gaan er vast mensen zijn die mij herinneren: hey, daar heb je die stinkerd van een paar jaar geleden...”
Zijn debuutalbum Wanted on Voyage doet zowat het relaas van die trip en bevat songs als Budapest, over de Hongaarse hoofdstad waar hij niet is geraakt, en Barcelona, een nummer dat hij later geregeld zal opdragen aan de slachtoffers van de terreuraanslagen die Catalonië in de zomer van 2017 treffen.
Molensteen
Ook dan wijst weinig er op dat George Ezra niet als onehitwonder de geschiedenis zal ingaan. Budapest heeft hem wel zijn doorbraak opgeleverd, maar dreigt ook de molensteen te worden die hij de rest van zijn carrière zal moeten meedragen. Tijdens concerten snakt zowat iedereen vooral naar dat ene nummer.
Dat doemscenario schudt Ezra van zich af met zijn tweede album, het dit voorjaar verschenen Staying at Tamara’s. Met nummers zoals Paradise, een euforisch liedje over hoe het voelt om verliefd te worden, en Pretty Shining People houdt hij een puberpubliek moeiteloos op zijn hand. Maar vooral Shotgun springt in het oor. Dat nummer, pas de derde single uit het album, wordt een zo mogelijk nog grotere hit dan Budapest, dat op weg is naar een half miljard streams.
In België voert Shotgun momenteel al bijna twee maanden de Ultratop aan. Eerder was de vraag naar tickets voor zijn concert van komende woensdag zo groot dat het van De Roma werd verplaatst naar de Lotto Arena. En of Ezra het ijzer smeedt nu het heet is: in de aanloop naar die al geruime tijd uitverkochte show werd een volgend, nog groter concert aangekondigd. Op vrijdag 10 mei 2019 wacht de Brusselse rocktempel Vorst Nationaal.
Geen weerhaken
Verklaringen voor zijn succes liggen voor het grijpen. Dat George Ezra catchy songs zonder scherpe randjes maakt, opent deuren naar zowat alle radiozenders en een breed publiek. “Muziek voor iedereen die even geen zin had in weerhaken”, typeert een recensent in 2017 zijn concert op Pukkelpop.
Dat de singer-songwriter geen gepolijste popster is, maakt dan weer dat zijn bereik generaties overschrijdt. Tieners adoreren hem om zijn jeugdige branie en hoge knuffelbaarheid, net zoals het dat ook doet met pakweg Ed Sheeran, Passenger en Tom Odell. Oudere muziekliefhebbers sympathiseren met zijn aanpak dankzij de echo’s van groten uit een ver verleden zoals Bob Dylan, Woody Guthrie en Leadbelly; folk- en bluesiconen die Ezra graag als rolmodellen aanstipt.
“Maar zelf wil ik helemaal geen retro maken”, stelt de zanger in 2014 al duidelijk. “Ik pik uit de blues de klankkleur en de sfeer, maar verwerk die in popsongs met gedachten over de wereld van vandaag. Ik ben niet geïnteresseerd in muziek waarin niets eigentijds zit.”
Terloops geeft Ezra te kennen dat zelfs de toenemende vrouwelijke aandacht hem niet van zijn stuk brengt. “Ik heb veel te weinig tijd om daarmee bezig te zijn. Ik ben ook helemaal niet goed met woorden. Als ik met een meisje wil praten, ben ik altijd wat verlegen. Trouwens, de tourbus is veel te klein om meisjes mee naartoe te nemen...”