Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Dat is keihard”
Hoe Anderlecht met Olivier Deschacht zomaar 21 jaar clubgeschiedenis aan de kant schoof Buiten na een telefoontje van 2 minuten
De krop in de keel is groot. Olivier Deschacht (37) keert met Lokeren terug naar zijn Anderlecht, waar hij vrienden zal weerzien die het onbegrijpelijk vonden hoe koel voorzitter Marc Coucke hem opzijschoof. Liefst 601 matchen en 21 mooie jaren weggespoeld met één telefoontje. Reconstructie van een bewogen zomer.
Het is 18 juni 2018 – één dag voor het hervatten van de trainingen bij Anderlecht – als de telefoon van Olivier Deschacht rinkelt. Marc Coucke belt en is kort en koel. Anderlecht kiest voor verjonging en Olli’s contract wordt niet meer verlengd. Hij moet zich niet meer melden.
Deschacht reageert ontgoocheld. Boos zelfs. Niet omdat hij weg moet, maar vooral door de manier waarop. Paars-wit kondigt zijn afscheid later die middag ook aan op de website, maar doet dat één uurtje voor de WK-match België - Panama. Het lijkt op een uitgekiende communicatiestrategie, zodat het nieuws verhuld wordt onder alle Duivels-euforie en Anderlecht niet moet toegeven dat het Deschacht een ongepast einde geeft. “Tja... Na 20 jaar buitengezet worden na een telefoontje van twee minuten: da’s keihard”, aldus vader Ronny Deschacht. “Marc Coucke is een groot zakenman, maar we hadden meer menselijkheid verwacht.”
Eén glaasje champagne
Vooral omdat Coucke toch een kennis is van de familie – herinner u foto’s op Oostende met mama Deschacht op het podium. Toch is er geen ruimte voor sentiment. Het is ook pijnlijk omdat Hein Vanhaezebrouck een maand eerder voor de laatste competitiematch tegen Deschacht oprecht had gezegd: “Volgend jaar wil ik je er absoluut bij.”
Daarom nam de verdediger na de match tegen Genk niet echt afscheid van het Anderlechtpubliek. Hij kreeg geen ovatie zoals clubmannen à la Francesco Totti er allemaal eentje verdienen. “Als ze zijn afscheid eerder hadden aangekondigd, was dat beter geweest. Verteerbaarder”, geeft zijn pa nog toe.
Want in het tussenseizoen leeft de veteraan in de waan dat hij bij Anderlecht blijft. Op 10 juni trouwt hij voor de kerk met Annelien Coorevits. Er zijn zo’n 80 genodigden onder wie ex-spelers als Bart Goor, Yves Vanderhaeghe en Thomas Buffel. Toch feest Deschacht niet voluit. “Hij dronk wel een glaasje champagne, maar alle remmen los: dat kon Olli niet”, zegt zijn vriend Bjorn De Wilde. “Zelfs niet op zijn vrijgezellenweekend. We trokken met vrienden naar Spanje, maar stel je daar geen braspartijen bij voor. Het was Expeditie Robinson.
We werden gedropt en via opdrachten moesten we eten en drank verdienen. De meesten zijn niet zat geweest, maar zelfs twee à drie kilo vermagerd.” (lacht)
Op het huwelijk van Deschacht raakt trouwens bekend dat Thomas Buffel naar Zulte Waregem zal gaan en Buffel geeft mee dat Dury ook Deschacht wil. Diens focus ligt dan echter nog op Anderlecht. Een week later wordt die illusie doorprikt.
Niet dat echtgenote Annelien dat zo erg vindt. Zij droomt luidop van een huwelijksreis nu manlief niet meer voetbalt, maar Olivier zelf legt zich niet neer bij zo’n trieste fin
de carrière. Revanche is zijn brandstof. “Olli heeft even gepanikeerd”, vervolgt De Wilde. “Zeker twee dagen zal hij zitten mokken hebben, maar toen herpakte hij zich.”
93 kilo spieren
Bjorn De Wilde is ondertussen personal coach. Bekijk even de Instagram van de ex-speler van onder meer Aalst, Lierse en Lokeren. Hij weegt nu 93 kilo en heeft een wasbord waarop je een metalen staaf kunt plooien. Niet dat Deschacht bodybuilder wil worden, maar het is bij die vriend dat hij aanklopt om te trainen. “Olli is een trainingsbeest. Wij zijn een generatie die verslaafd is aan trainen. Jongeren zijn gemakzuchtiger, hé. Maar als je 20 jaar aan topsport deed, stop je daar niet zomaar mee. Olli bleef lopen, tennissen en padellen, maar kon ook specifieke oefeningen gebruiken. Soms ging hij erg diep.”
Toch blijven die trainingen individueel. Ploegen als Antwerp, Zulte Waregem en Kortrijk tonen wel interesse, maar het wordt niet concreet en Deschacht mist het veld.
In juli rinkelt dan ook de telefoon van Jurgen Van Herreweghe, trainer van eersteprovincialer Lochristi.
Het bellend nummer is onbekend en Van Herreweghe denkt dat het zijn nieuwe spits is. Hij neemt op met de woorden: “Hier zie, Timothy Van De Wouwer. Onze nieuwe goalgetter.”
“Ik stond perplex toen de stem antwoordde: Neen, Olivier Deschacht”, lacht Van Herreweghe. “Hij was de boslopen beu en wou met ons meetrainen. Ik vroeg nog:
Ben je zeker? Het ballenkot van Anderlecht is groter dan onze kleedkamer en het niveau van de trainingen... Maar Olivier amuseerde zich. Zo herinner ik me een partijtje op training waarbij Deschacht in de laatste seconde scoorde met een lob. Hij vierde op zijn knieën met zijn handen in de lucht. Het zegt alles over zijn mentaliteit. Hij lag ook goed in de groep en ging zelfs mee naar de Gentse Feesten.”
Al moet SK Lochristi zich wel aan voorwaarden houden: geen foto’s op Facebook en geen pers. “Maar hoe hou je Deschacht verborgen?”, gaat trainer Van Herreweghe verder. “Ik vertelde het alleen aan mijn vrouw, maar de krant hing direct aan de lijn. Olli zelf bleef wel altijd
low profile. Als hij eens niet naar de training kon komen, stuurde hij beleefd een sms’je. Vedettenstreken waren hem vreemd.”
Turkije en Israël
Bij de provinciale club ontstaat wel snel het gerucht dat Deschacht misschien zal blijven en dat zijn vader SK Lochristi een financiële injectie zal geven. Roddels die altijd opduiken als Deschacht ergens voetbalt. “Zelf heb ik nooit de hoop gekoesterd dat Olli zou blijven”, zegt Van Herreweghe. “Daarvoor was hij nog veel te goed. Deschacht wilde ook geen oefenmatchen met ons spelen. Enerzijds uit vrees voor blessures, anderzijds uit schrik dat ze hem in lagere reeksen zouden viseren. Je kent het wel, hé. Zelfs aan ons vroegen sommigen of we nu goktips kregen.”
De interesse van profclubs wakkert ook aan. Deschacht krijgt telefoontjes uit Turkije en Israël, maar weigert. In België weten Dury en Buffel het bestuur van Zulte Waregem niet te overtuigen, Kortrijk ziet hem slechts als linksback en Herman Van Holsbeeck krijgt hem niet binnen gelobbyd bij Antwerp.
Toch is het Van Holsbeeck die eind augustus een verlossend telefoontje krijgt. Van Lokerenvoorzitter Roger Lambrecht. “Ik ga niet pretenderen dat ik de transfer van Deschacht heb geregeld”, verklapt Van Holsbeeck. “Kijk, Olli en ik maakten samen carrière bij Anderlecht en we pakten acht titels. Toch kenden we er allebei een afscheid in mineur. Dat verenigde ons en dus wou ik hem helpen als vriend. Bij Antwerp had trainer Bölöni genoeg verdedigers, maar bij Lokeren zei ik dat ze de over-mijn-lijkmentaltieit van Deschacht konden gebruiken. Dat blijkt. Zij hebben die deal dan geregeld.”
Zo keert Deschacht morgen terug naar zijn Astridpark en Anderlecht zal hem nu wel in de bloemetjes zetten. Nu pas. “Zoveel belangstelling voor de aftrap, zal Olli ook niet leuk vinden”, besluit pa Ronny. “Al beseft hij ook dat het misschien zijn allerlaatste match in het Vanden Stockstadion wordt. Alhoewel, als Lokeren zich redt… Met zijn conditie kan mijn zoon gerust nog bijtekenen. Waarom niet?”
Bjorn De Wilde vult aan: “Deschacht is mentaal de sterkste mens die ik ken. Bij Anderlecht overwon hij vijftien concurrenten, stond hij op na de gokaffaire en nu toont hij zich bij Lokeren. Veel voetballers zouden er al lang mee gekapt hebben, maar hij niet.”
Stel u even voor dat Lokeren straks punten pakt. Personal coach De Wilde en Lochristitrainer Van Herreweghe zouden glunderen. Terwijl het voor Deschacht en voor Van Holsbeeck een beetje wraak zou zijn op Marc Coucke.