Een half leven gevochten, nu toch verloren

Therapie van laatste hoop slaat niet aan: Milo (6) uit Herselt overleden aan zeldzame kanker

De dorpsbewoners van Herselt verzamelden deze zomer nog 170.000 euro om Milo Van Regenmortel (6) de kankerbehandeling van de laatste hoop te geven. Maar ook die gaf geen extra wapens om de strijd tegen ‘de grote gemenerik’ te winnen. Zondag is Milo gestorven na een gevecht van meer dan drie jaar. Omringd door zijn dieren en familie. En een hele gemeenschap die hem bewonderde om zijn moed, kracht en lach die geen enkele kanker klein kreeg.

“Vanmiddag om 11.54u stopte mijn hartje met kloppen en sloot ik mijn oogjes voorgoed. Na een lang gevecht en heel veel schrik om te sterven, heb ik mezelf dan toch laten gaan. De pijn werd ondraaglijk. Ik heb nu geen pijn meer, geen lastige draadjes die voortdurend volgepompt worden met medicatie en geen angst meer voor wat komen gaat. Maar het blijft een oneerlijke strijd. Dit had niet mogen gebeuren. Dit heb ik niet verdiend.”

Hele dorp in rouw

In naam van Milo werd zondagmiddag zijn overlijden aangekondigd op een Facebookpagina die speciaal aan hem was gewijd. In een mum van tijd volgden meer dan achtduizend berichten. Want Milo en zijn familie hadden veel mensen die met hen meeleefden. “Dit lijden wordt door een hele gemeenschap gedragen. Het hele dorp en zelfs mensen van daarbuiten zijn in rouw. Ze hebben een dierbare verloren”, zegt Frank Janssen.

Hij maakt deel uit van vzw GIVE 4 LIFE, die op zeer korte tijd 170.000 euro wist te verzamelen dankzij vele acties en massale steun voor Milo. Geld dat nodig was om de jongen, die in ons land uitbehandeld was, de kankerbehandeling van de laatste hoop te geven. Een techniek die chemotherapie en immuuntherapie combineert en waar maar één ziekenhuis in heel Europa in gespecialiseerd is: Sant Joan de Déu in Barcelona.

“Eerst was er hoop dat de behandeling in Spanje effectief zou aanslaan”, zegt grootvader Stef De Raes. “Twee van de veertien uitzaaiingen verdwenen, net als een stukje tumor in zijn buik.” Maar de mokerslag voor Milo en zijn familie volgde halfweg september dit jaar. Precies drie jaar nadat papa Pieter Van Regenmortel en mama Tinne De Raes in Gasthuisberg al de hemel op hun kop hadden gekregen. Toen kregen ze in Gasthuisberg in Leuven te horen dat de koortsaanvallen en pijnlijke knie van hun zoontje symptomen waren van een neuroblastoom, een zeldzame kanker die jaarlijks slechts 25 baby’s en jonge kinderen treft in ons land. Nu volgde opnieuw een ontnuchterende consultatie in datzelfde ziekenhuis. Want op foto’s was duidelijk te zien dat de kanker in zijn longen en keelholte groeide. “Dit was het bewijs, zwart op wit, dat dus ook de therapie in Barcelona mij niet meer zal kunnen helpen”, stond toen te lezen op de Facebookpagina van Milo. “We beslisten om de behandeling, die geen zin meer had, stop te zetten”, zegt de grootvader. “Het enige wat we nog konden doen was Milo een mooie tijd geven, ver weg van ziekenhuizen. Kapitein Winokio kwam thuis voor hem optreden en hij mocht met de verzorgers achter de schermen van de Zoo van Antwerpen. De grote droom van een echte dierenvriend met een bijzondere fascinatie voor insecten en reptielen.”

Milosaurus

Maar hoe mooi ook die momenten, Milo ging zienderogen achteruit. Stappen en eten werd bijna onmogelijk en de dosis morfine moest steeds weer worden verhoogd. Tot hij amper nog wakker kon blijven. “En dan nog gaf hij niet op. Dan riep hij plots, terwijl we dachten dat hij waarschijnlijk niet meer wakker zou worden. Of liet hij ons lachen. Tot in zijn laatste heldere momenten kwam hij grappig uit de hoek. Hij gaf nooit op. Het typeert onze Milosaurus, zoals wij hem noemden. Omdat hij gek was op dino’s en zo een vechter was.”

Hoewel hij vol trots en heel sterk over zijn kleinzoon vertelt, kraakt de stem van grootvader Stef als hij het heeft over wat voor een voorbeeld de kleine Milo was voor velen. “Kom binnen tien jaar terug naar Herselt en ze spreken hier nog over onze dappere en moedige jongen. Wil je iets doen voor me? Eer hem zoals een grote mijnheer in jullie krant. Want dat was onze Milo echt, hoe oneerlijk het leven ook voor hem was.”

Stef De Raes Grootvader van Milo

‘‘Tot in zijn laatste heldere momenten kwam hij grappig uit de hoek. Hij gaf nooit op. Het typeert onze Milosaurus.’’

FOTO RR Milo stierf afgelopen zondag na een gevecht van meer dan drie jaar tegen een zeldzame kanker.