Trauma voor het leven

Vandaag profiteert u van temperaturen tot 18 graden in Antwerpen en 19 in de Kempen. Zelfs de Belgische Ardennen tikken af op een niet ongezellige 17 graden. Het is ooit minder zomers geweest. Op 6 november 1921 hielden hagelstormen zo lelijk huis dat de telefoonverbindingen met de buurlanden uitvielen. Op zulke hagelstormen staat helaas geen uur of seizoen. Kijk maar naar de nacht van zondag 8 op maandag 9 juni 2014. Toen kregen vooral Sint-Niklaas en het Antwerpse stadscentrum af te rekenen met een hagelstorm met de ‘h’ van help-mijn-laatste-uur-heeft-geslagen. De bollen waren op verscheidene plaatsen vier tot vijf centimeter dik, zeg maar de grootte van een pingpongbal. Honderden auto’s zaten met een ingedeukt dak. Op het moment van die knoert van een hagelbui zat bovengetekende te pintelieren in een café op de Antwerpse Stadswaag. Dat hoeft niet meteen een ramp te zijn, mochten de ramen van het appartement niet zo open gestaan hebben als de grenzen van de Schengenzone. Ahja, het weerbericht had gepiept over lichte regenval. En dan nog tegen de ochtend. Niet over hagelbollen kort na middernacht waarmee u een volwassen paard lamlegt. De enige die op dat moment thuis zat was Ted, de toen al pedante huiskat die ’s nachts wat graag door het leven gaat als aandachtsjunk. Steevast veel praat, maar uiteraard nog niet bijna in staat om de ramen te sluiten. En dus zag de harige hufter in een tijdsspanne van een paar minuten het appartement vollopen, begeleid door een stuk of zevenduizend lichtflitsen per minuut. Het moet er ongemeen hard aan toe gegaan zijn. Want terug thuis bleek dat alles wat nog maar in de buurt van een raam stond zeiknat was. Om nog te zwijgen van dat idyllische laagje water op het parket van woon- en slaapkamer. Van koning Ted was evenwel geen spoor. Pas na tien minuten en een fletse miauw bleek dat hij naar de bovenverdieping was gevlucht, net onder het dak, waar de ramen gesloten waren. Meneer had ogen als golfballen. Zo’n schrikwekkend tafereel met zo veel water zou hij nooit nog vergeten. Een trauma voor het leven, quoi. Dat bleek toch toen hij voor de rest van de nacht, en voor de enige keer in zijn toch al 5-jarige lamme leven, op geen enkel moment de aandacht kwam opeisen. Maar vooral ook toen hij twee dagen later opnieuw gerommel hoorde in de verte. Het beest sprong meteen op de sofa, ging rechtstaan op zijn achterste poten en plaveide zijn voorste exemplaren tegen het vliegenraam. Alleen zo kon hij, met ogen als golfballen, het weer volgen. Zo’n traumatische hagelbui zouden ze hem geen twee keer lappen.

FOTO RR Huiskat Ted toen hij het onweer hoorde aankomen.