Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Op naar de absolute top”
Thijs Vervloet is Jonge Chef van het Jaar
Jonge Chef van het Jaar worden en voor het derde jaar op rij een hogere score halen. Dat is de constante groei van Thijs Vervloet en het team van Colette. Ze kregen een 16 op 20 van Gault&Millau.
Thijs Vervloet stormde als een wervelwind naar het podium om zijn prijs als Jonge Chef in ontvangst te nemen en na afloop vloog hij ook weer van het podium af: het is blijkbaar zijn stijl. Voor de editie 2019 had Gault&Millau iets nieuws bedacht: vanaf een score van 13 zouden ze met halve puntjes werken. Deze boekhoudersmentaliteit was niet aan Thijs Vervloet noch aan Colette besteed: ze gingen van 15 naar 16. Zoals ze de jongste jaren gewoon zijn: binnenkomen op 14, stijgen naar 15 en nu naar 16.
“Ja jong, Fantastisch. De kroon op het vele werk, van heel het team” zegt chef-kok Thijs Vervloet. “We geven het beste van onszelf, maar gelukkig krijgen we ook veel terug van de mensen. Zij hebben mooie commentaren voor ons. En kijk, stilaan groeien we naar de top van de Belgische gastronomie. We steken er nu in de Kempen en ook in Antwerpen een stukje bovenuit. Dat was altijd mijn betrachting.”
Waar ligt dan de volgende horde? Ook op 18 op 20? “Zet die jonge mensen niet te veel onder druk”, toomt Marc Declerck van Gault&Millau in. “Soms is het strategisch beter om niet meer te stijgen. Want bij 18 of 19 horen andere eisen, andere prijzen. De klanten moeten blij blijven. Ze moesten goesting hebben om terug te komen. Dat zeg ik ook tegen de inspecteurs: ook wij moeten ons spiegelen aan de klant.”
“Ja, 18 is snel gezegd”, vindt ook Thijs, “We moeten blijven groeien, dat wel. Elke
dag beter zijn, elke dag knallen. Ik ben vooral blij wanneer de mensen komen zeggen dat het goed was.” Op dat moment hoort Thijs dat hij 16 op 20 haalt. Deze keer gaat hij naast het podium even uit zijn dak. “Drie keer op rij vooruitgaan. Dat is toch een teamprestatie. Ik ben ook blij voor mijn vrouw Lore.”
En stiekem wellicht voor zijn oma Colette, naar wie de zaak is genoemd? “Ze komt nog een keer of twee per week langs. Niet meer om de was te plooien, maar gewoon om een koffietje te drinken en zeker te zijn dat er genoeg op onzen boek staat.”