Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Knap staaltje stalen zenuwen
‘Bodyguard’ mixt politiek, terreur en romance meesterlijk
De scenario’s zijn geschreven met zo veel gevoel voor politiek drama en tikkende tijdbommen, dat het qua feeling wat aanschurkt tegen ‘Homeland’ en ‘24’.
Gijzeldrama in de huiskamer: wij slaagden er niet in om de Britse politieke thriller Bodyguard uit te zetten. Zes afleveringen en evenveel uren later kwamen we als bleke maar voldane mensen naar buiten. Bij deze: Bodyguard, I will always love you.
twintig minuten al uitgezet.” Nee, voor één keertje moest Theresa May geen update geven over de Brexit-onderhandelingen. Het was haar mening over de BBC-serie Bodyguard die de journalisten gretig wilden noteren. Dat geeft je al een idee van de enorme populariteit van de show. Bodyguard werd de meest succesvolle Britse dramaserie in tien jaar tijd en bereikte in haar eerste week al tien miljoen kijkers, live en uitgesteld. Maar May? Die kijkt liever televisie “om te ontspannen”. “Ik weet niet of een reeks over een vrouwelijke minister van Buitenlandse Zaken de beste manier is voor mij om dat te doen.”
Goed, het is de Britse premier vergeven. Naar verluidt kijkt ze liever naar NCIS en Sterren op de
Dansvloer – iemand moet het doen. Maar wij genoten wél zes uur lang van de politieke spelletjes, terreurdreigingen en relationele intriges in Bodyguard, dat sinds kort op Netflix staat. Het verhaal draait rond Police Sergeant (PS) David Budd, een ex-soldaat met een posttraumatische stressstoornis die de Britse Home Secretary moet bewaken. Zijn specialisaties: terroristen spotten en het uitspreken van de woorden “yes ma’am” alsof hij “yes mum” zegt.
Eierstokken
Oké, je ziet het al van ver aankomen dat ze samen in het ministeriele bed zullen belanden – het heet niet voor niks Bodyguard – maar er wordt géén I Will Always Love You gezongen. Bovenal kijk je dit met dichtgeknepen billen. Want we weten exact over welke twintig minuten Theresa May het had: de show opent met een nagelbijtende, ontvlambare situatie waarbij PS Budd op het toilet van een trein toevallig oog in oog komt te staan met een terrorist met bommengordel. Wat volgt is een bloedstollende onderhandeling waarbij alles op het spel lijkt te staan, ook de eigen allianties. Dat May pas daarna kon wegzappen, begrijpen wij dus perfect.
Nog een reden om moeilijk weg te zappen: Richard Madden, die de rol van David Budd vertolkt met een intensiteit waarvan eierstokken spontaan een eigen explosieve aftelklok krijgen. De kijker die er een donkere bos krullen kan bijdenken, herkent Madden als Robb Stark uit Game of Thrones, al zal je ‘The Red Wedding’ nu wel snel vergeten zijn. Minister Julia Montague wordt dan weer gespeeld door Keeley Hawes, een veteraan bij de BBC, onder meer gelauwerd voor haar rollen in Ashes
to Ashes en Line of Duty.
Vanzelfsprekende vrouwen Maar dat het allemaal zo bevredigend is om naar te kijken, heeft niet alleen met de straffe acteer“Na
prestaties te maken. Ook de (gender)diversiteit – veel hooggeplaatsten in Bodyguard zijn vrouwelijk – springt in het oog, juist omdat de nadruk er níét op gelegd wordt. Het is gewoon vanzelfsprekend in deze serie. Bovendien zijn de scenario’s geschreven met zo veel gevoel voor hoog politiek drama en tikkende tijdbommen, dat het qua feeling wat aanschurkt tegen Homeland en 24. Al werkt Bodyguard voornamelijk met ‘softe cliffhangers’, waardoor je na elke aflevering niet per se móét voort kijken, maar je het ook even kan laten sudderen. Niet dat we van die optie gebruikmaakten, wat denkt u wel? Wij hebben geen bomvest nodig om op de trein te blijven zitten.
Dus, liefste Theresa May: geniet van uw dansprogramma’s. Maar onversneden spanning is ook een vorm van ontspanning.
The Bodyguard, beschikbaar op Netflix (6x50 min.)