Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ben gestorven op manieren waarbij Al Capone verbleekt”
Hoe onze medewerker de zanger van de foutste single ooit op het spoor kwam
Liefste, ik heb aids. Een single uit de krochten van de Vlaamse muziek, bereikt een cultstatus. Verzamelaars betalen grof geld voor een exemplaar van het vinylschijfje. De zanger, ene Marco Reynders uit Herenthout, lijkt van de aardbodem verdwenen. Niemand weet wat er van Marco is geworden. Niemand, behalve onze medewerker Stefan Laenen.
Jan Delvaux, oude Nieuwe Snaar Jan De Smet, gitarist Mauro Pawlowski: ze zijn het er alledrie over eens: Liefste, ik heb aids is de heilige graal voor verzamelaars van curieus vinyl. “Het is een nummer dat alle miserie overtreft”, schreef Pawlowski ooit in Humo. “Het is een episch parlando uit het hiernamaals. Een zelfmoordbrief op vinyl, wie bedenkt zoiets?”
Marco Reynders dus. Werkelijk alles aan de single is fout. Op de hoes zit Marco aan een bar in een hilarisch jeanspak. Via een verre voorloper van Photoshop is achter een gordijn een exotische dame toegevoegd. Reynders houdt een brief in de hand: een afscheidsbrief waarin hij uitlegt waarom hij zichzelf van het leven berooft. Hij is seropositief. De lyrics zijn tragikomisch. “Denk eraan, aids is dodelijk”, klinkt het in het refrein. Met op de B-kant een karaokeversie voor wie uit volle borst wil meezingen. Nu ja, zingen. Reynders doet zijn ding in een waarlijk unieke parlandostijl.
Destijds brak de single nauwelijks potten, nu is hij een verzamelobject. Alleen weet niemand waar Marco Reynders uithangt. Die mysterieuze verdwijning fascineert mij en mijn compagnon Jef Aerts. Eén aanknopingspunt hebben we: we komen allebei uit Herenthout, ooit zijn woonplaats.
Handtastelijke Jezus
Vermoord, zelfmoord, in de gevangenis … Iedereen in Herenthout heeft een theorie over het lot van Marco. In al die theorieën blijkt een grond van waarheid te zitten, maar er komt ook veel geroddel aan te pas. “De toenmalige BRT zond in 1986 onze carnavalsstoet eenmalig live uit”, herinnert Aerts zich. “Alle ogen waren gericht op Marco, die met zijn groep een evocatie zou brengen van Het Laatste Avondmaal. Nu zijn er weinig heilige huisjes in het carnaval, maar Marco’s here Jezus was nogal van het handtastelijke type. De openbare omroep kreeg massa’s boze brieven.”
Een spoor van doden
Marco Reynders, Makke van de Seca, Marco Polo … Onze mysteri-
Marc Heylen
Alias zanger Marco Reynders Micha Marah vaag als herinnert zich Marco randshowbizzfiguur. euze vriend heeft vele aliassen. Zijn paspoort vermeldt Marc Heylen en zo lopen er helaas duizenden rond. Een logische stap is dus om mensen op te zoeken uit zijn vroegere entourage. Zo herinnert zangeres Micha Marah zich hem vaag als een ietwat bijzondere vogel, in de marge van de showbizz. De Rotterdamse zangeres Dee Denise – met wie Marco het duet zong – wordt liever niet herinnerd aan de samenwerking. Familie van Marco scheept ons af. Marco Reynders was een tijdlang manager van Flash, een weinig succesvolle boysband. Housepionier Peter Slaghuis – bekend als Hithouse van de miljoenenhit Jack to the Sound of the Underground – produceerde het eerste nummer van Flash, maar reed zich te pletter tegen een boom. Larissa Ceulemans, die later doorbreekt met Def Dames Dope, zingt mee op die eerste single. Tijdschrift Joepie suggereerde destijds een relatie tussen Marco en Larissa, maar daar blijkt niets van aan.
Na vier weinig succesvolle singles viel de formatie uiteen. Groepslid DC, een alias voor David Cornelis, kwam ook uit Herenthout. David was een lookalike van Jason Donovan. Een jongen met knappe looks dus, maar hij raakte helaas op het
foute spoor. Hij overleed op kerstavond 2008. Het lijkt echt alsof Marco amper getuigen uit zijn verleden achterlaat.
Hallo, Aidstelefoon?
In een bijna wanhopige poging bellen we met de Aidstelefoon. De hoes vermeldt: ‘Ten voordele van StAG’, de voormalige Stichting Aids Gezondheidszorg. De organisatie duikt in haar archieven en vindt briefwisseling met Reynders. De toenmalige samenwerking liep niet van een leien dakje. Zo zette Reynders een verkeerd telefoonnummer op zijn hoes en van het beloofde geld zagen ze nooit een cent. Allicht omdat Liefste, ik heb aids nooit een grote hit was. Elk spoor loopt dood. Tot ik op een avond veel tijd heb en op Facebook de vriendenlijsten van Marco’s familie screen. Na uren scrollen bots ik bij één familielid plots op Marc Heylen. Mijn hart maakt een klein sprongetje. Het profiel van de Marc in kwestie toont een man die verdacht veel op Marco Reynders lijkt, weliswaar met dertig jaar meer op de teller. Klein probleem: deze Marc woont in Thailand. Op goed geluk een vliegtuig richting Pattaya nemen, lijkt me een te grote gok. Dus stuur ik een vriendschapsverzoek, vergezeld van de pertinente vraag: “Bent u Marco Reynders?”
Enkele uren later is het verzoek geaccepteerd en de vraag beantwoord. “Jazeker. Wat wilt u van mij?” We skypen. In het holst van de nacht, want er ligt een hemelsbreed tijdverschil tussen Herenthout en Pattaya. “Hoe heeft u mij in hemelsBelpopkenner naam gevonden? Dat was niet de bedoeling.”
Reynders blijkt vereerd als we hem vertellen dat zijn lied in het thuisland een cultstatus geniet. “Dan is het na zoveel jaren toch nog een hit. Toen niet, het was een hit geweest als ik Will Tura had geheten. Naambekendheid betekent alles in dit vak. Leer mij het showbizzwereldje kennen. Ik was jarenlang manager, producer, reporter en presentator op meer dan zestig vrije radio’s.”
Khum Marc
Waarom hij België verliet? “Dankzij Gazet van Antwerpen. Eind jaren ’90 zat ik zwaar in de shit. Ik verloor mijn inkomsten door een echtscheiding, deurwaarders namen mijn radiomateriaal in beslag en door foute vrienden maakte ik schulden. Een nieuwe relatie mislukte, de rechter legde volledig beslag op mijn loon en ik kreeg een ernstig auto-ongeval. Er leek geen eind te komen aan mijn miserie. Plots viel mijn oog op een advertentie in de Frut: “Werken en wonen in de zon?” Het was een bitter koude december en ik trok naar de meeting in het chique Antwerpse Hotel De Keyser. Twee weken later werkte ik in het hete Tenerife als timeshareverkoper. Het ene tropische oord volgde het andere op, en zo vertoef ik nu al enkele jaren in het paradijselijke Thailand.”
“Hier ben ik Khum Marc, wat mijnheer betekent. Mijn vriend is veertig jaar jonger, maar hier is dat normaal. Homoseksualiteit was in de jaren ’90 in Vlaanderen nog een taboe. Ik solliciteerde voor een job bij de politie, slaagde voor alle proeven maar liep de job mis toen de commissaris werd ingelicht over mijn geaardheid. Voor dergelijke kwaadsprekerij ben ik uit België gaan lopen.”
‘‘Er kwam geen eind aan mijn miserie, tot ik een advertentie zag in de Frut. Sindsdien volgt het ene tropische oord het andere op.’’
Gezonde voeding
Wat met de geruchten dat hij is gevlucht? “Ik hoorde die ook. Ik zou zijn gestorven op een manier waarbij de dood van Al Capone verbleekt (lacht). Ik zat een tijdje in de gevangenis en ik ondernam een zelfmoordpoging, maar dat is allemaal verleden tijd. Ik werk nu met gezonde voeding, ik reis veel en ik ambieer een carrière in de film.”
Zit er een comeback als zanger in? “Dat niet. Ik droom stiekem van een carrière als presentator of comedian. Mijn humor kan tippen aan die van Philippe Geubels. Ik volg de Vlaamse media via het internet. Ik weet vlugger dat er een band op de E313 ligt, dan dat ik weet wat hier in Thailand gebeurt. Aan de kwaadsprekers van weleer maak ik geen woorden meer vuil. Aan alle andere fans die ik ooit met mijn talenten mocht entertainen, zeg ik: dank! U was een geweldig publiek!”
Het boek Herenthit, geschiedenis van de Herenthoutse popgeschiedenis is voor 15 euro verkrijgbaar via het Herenthoutse gemeentebestuur.