Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Nee, wij houden géén seksfeesten”
In zijn pas verschenen boek Wij, de Mens schrijft de Nederlandse succesauteur Frank Westerman dat de leden van de Antwerpse Snorrenclub homo-orgieën organiseren op een schiereiland in de Maas. “Een schande”, vinden de stomverbaasde snorrenmannen. De passage blijkt echter op een groot misverstand te berusten en Westerman belooft ze recht te zetten in de tweede druk.
Want den iêne zee’ dit en den aendere zee’ dat, mor ne smóel zonder snör is persies een bloêt gat. (Of de ‘vertaling’ uit het Antwerps: Want de ene zegt dit en de andere zegt dat, maar een smoel zonder snor is precies een bloot gat.)
Ziehier het refrein van het Snorrenlied, het officiële clublied van de Antwerpse Snorrenclub, destijds nog geschreven door de betreurde bard John Lundström. De geknevelde leden van deze herenclub zouden nog eerder de kasseien van de Adriaan Brouwerstraat voor hun clublokaal schoonlikken dan het haar op hun gezicht te verwijderen. Toen voormalig Snor van het Jaar Frank Deboosere dat toch deed, werd hij voor eeuwig van de ledenlijst geschrapt.
Feitenliteratuur
De passage over dat bloêt gat in het clublied gaat dus dieper dan je zou denken. Vandaar dat ze bij de Snorrenclub een halve hartverzakking kregen toen ze Wij, de Mens, het nieuwe boek van Frank Westerman, onder ogen kregen. De Nederlander is een vaak bekroonde en veelvuldig vertaalde schrijver van non-fictie, of zoals hij het zelf liever noemt: feitenliteratuur. Voor El Negro en Ik won hij in 2005 bijvoorbeeld De Gouden Uil. Voor de voormalige journalist van De Volkskrant en NRC Handelsblad betekent verzinnen niet een fictief verhaal bedenken en vertellen, maar wel de werkelijkheid ‘ver-zinnen’, in zinnen gieten. Schandaal
Des te vreemder is dan ook de passage in hoofdstuk zes van zijn fascinerende, dit najaar verschenen boek over de zoektocht naar de oorsprong van onze soort en hoe de wetenschap daarover met elke nieuwe ontdekking opnieuw moet worden aangepast. In de bewuste passage maakt hij met de leden van de Stichting Eugène Dubois (de negentiende-eeuwse paleontoloog die op het Indonesische eiland Java de botten van de homo erectus ontdekte) een wandeling in Eijsden aan de Nederlandse kant van de Maas. Daar noteert hij het volgende over de Antwerpse Snorrenclub: “De snormannen riepen het schiereiland eens per jaar uit tot de wetteloze republiek ‘Snoravia’. Met tientallen tegelijk dartelden ze vervolgens naakt door het kniehoge gras, elkaar bespringend.” En verder: “Het was een homoafwerkplaats. Aan de rivierstandjes tussen de bosschages waar apotheker Jean Joseph Dubois met zijn zonen Eugène en Victor medicinale kruiden placht te plukken, wemelde het tegenwoordig van de volgespoten condooms.” “Grof schandaal!” reageert Ronnie Vermeulen, de voorzitter van de Antwerpse Snorrenclub. “Wat die man over ons durft te beweren, is laster. Dat moet dringend worden rechtgezet. Homo’s zijn welkom in onze club, we hebben een koppel tussen onze leden. Maar wij hebben op Snoravia nog nooit naakt rondgedarteld, laat staan elkaar besprongen.”
Republiek Snoravia
Snoravia? Wacht even. Eerst een stukje geschiedenis. Toen in de jaren zestig de Maas werd rechtgetrokken tussen het Waalse Wezet en het Nederlands-Limburgse Eijsden, kwam een stukje schiereiland van België aan Nederlands grondgebied vast te liggen. Wanneer er op die grond iets illegaals gebeurde, was de Nederlandse politie niet bevoegd, maar moest de politie van Wezet per boot de Maas oversteken. Decennialang hebben België en Nederland gepalaverd over het verleggen van de grens om dat probleem op te lossen. Toen in 1983 regeringen vielen over de vraag of Voeren nu bij Vlaanderen of bij Wallonië hoorde, kreeg de Antwerpse Snorrenclub een idee. Ze trokken naar het Belgische schiereiland aan Nederlands grondgebied, annexeerden het en doopten het Snoravia, hun eigen onafhankelijke republiek. Sinds dat jaar trokken de leden elk jaar voor één dag naar het schiereilandje.
Toestemming voor annexatie
“Die traditie houden we nog steeds vol”, zegt Vermeulen, een gepensioneerde tramchauffeur, die zelf ook jarenlang cafébaas was in het clublokaal De Konincklijke Snor. “Elk jaar varen we op de derde zaterdag van juni van Maastricht naar het schiereiland en palmen we het voor één dag in als Snoravia.”
Maar door de feitelijke ‘wette- loosheid’ in het onbewoonde gebied, trok het in de rest van het jaar minder ludiek volk aan. Er waren stropers, drugsfeestjes en orgieën. Omdat de Nederlandse politie niet mocht ingrijpen en de Belgische politie de moeite niet deed, ging dat jaren zo door. “Er is inderdaad een jaar geweest dat wij in Snoravia bijna struikelden over de neukende mannen”, zegt Vermeulen. “Maar voor de goede orde: daar hadden wij dus niets mee te maken.” De politionele problemen werden voor eens en voor altijd geregeld via een grenscorrectie, die op 1 januari van dit jaar officieel werd. In ruil voor een gelijkaardige stukje grond aan de Belgische kant, kreeg Nederland ‘Snoravia’. “Onze Snorrenclub is ter gelegenheid van die correctie zelfs officieel ontvangen door de gouverneur van Nederlands Limburg in het provinciehuis in Maastricht, en later ook door de burgemeester van Eijsden”, vertelt Vermeulen. “Daarbij kregen we ook officieel de toestemming om het schiereiland één dag per jaar te annexeren als Snoravia. Ze hebben zelfs een grenspaal geplaatst waaraan we ons bord mogen ophangen. Dat zouden ze toch niet
Ronnie Vermeulen
Voorzitter Snorrenclub “Wat die man over ons durft te beweren, is laster. Dit moet dringend worden rechtgezet.”
doen als ze dachten dat wij daar seksfeesten organiseerden?”
Excuses van schrijver
Frank Westerman zelf zit verveeld met de zaak. “Ik kruip bij deze diep door het stof en bied mijn oprechte excuses aan de leden van de Snorrenclub aan”, zegt de 54-jarige schrijver telefonisch vanuit Nederland. “Het was heel slordig van me om die twee losstaande feiten – de vrijplaats voor homoseks en Snoravia – door elkaar te haspelen. Maar los van het seksgedeelte vind ik de snorrenmannen wel goed gecast in mijn boek. Ik probeerde in Wij, de Mens het beestje homo sapiens bij de kraag te vatten met al zijn eigenaardigheden, en daarbij ontzie ik ook mezelf niet. In die zin past de Snorrenclub daar wel in. En ook, toen ik op de beemden van het schiereiland in de Maas stond, liepen daar van die langharige oerrunderen. Ze deden me meteen denken aan die fraai besnorde gezichten.”
Het toeval wil dat net deze week de proeven van de tweede druk bij Westerman in de bus vielen. “Ik ben de enige verantwoordelijke van deze blunder en die ga ik dan ook rechtzetten”, zegt de schrijver. “Mea culpa. In de tweede druk zal er geen sprake meer zijn van naakt dartelende, elkaar bespringende snorrenmannen. En ik zal een exemplaar opsturen met mijn gemeende verontschuldigingen.”
“Dat hoor ik graag”, zegt voorzitter Vermeulen wanneer hij het nieuws over de rechtzetting hoort. “Wij willen meneer Westerman ook persoonlijk uitnodigen op een vergadering van de Snorrenclub om de zaak uit te praten. Hopelijk neemt hij onze uitnodiging aan. We zullen alvast beloven dat we onze kleren aanhouden en hem niet zullen bespringen.”
Frank Westerman
Schrijver van ‘Wij, de Mens’ “In de tweede druk zal geen sprake meer zijn van naakt dartelende, elkaar bespringende snorrenmannen.”