Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Roeselare grijpt eerste trofee
Na een meer dan genietbare partij tussen regerend landskampioen Maaseik en bekerhouder Roeselare mocht de Supercup in de WestVlaamse trofeeënkast. De mannen van coach Vanmedegael toonden zich extra geprikkeld door een moeilijke aanloop.
De eerste clasico – wees gerust, er volgen er nóg flink wat – bood de respectievelijke coaches de gelegenheid om de paraatheid van hun manschappen te peilen in afwachting van hun openingsduel in de Champions League. Dat er meteen een trofee aan vast hing, was graag meegenomen. Een plastieken beker die straks in het niets verdwijnt naast de echte cup en de landstitel, maar ondertussen niet minder welgekomen.
Hoe dan ook werd er van meetaf aan stevig gebikkeld, ook al waren die van Roeselare na hun zaterdagavondmatch in Achel pas na tweeën in bed geraakt. Uiteindelijk toonden de West-Vlamingen zich nog het gretigst en viel er niet af te dingen op hun overwinning.
“We wilden inderdaad absoluut winnen”, beaamde Matthijs Verhanneman, een van de Roeselaarse uitblinkers, wiens echtgenote Yana De Leeuw even voordien de beker had gepakt met Asterix. “Misschien vooral omdat de voorbereiding allesbehalve ideaal verliep, stonden we mentaal op scherp. En dat was er aan te zien. Ik vond ons heel stabiel in de receptie. Dat was de sleutel van de partij. Maaseik heeft een paar mannetjes die risico durven te nemen aan de opslaglijn. Toen bleek dat ze ons daarmee geen pijn konden doen, begonnen ze fouten te maken.”
“Alle respect voor hen”, klonk het bij een ontgoochelde Maaseikcaptain Jelle Maan, die het overigens niet begrepen had op de organisatie. “Dat was klote. Een beker zomaar tussen de competitie gepropt. Geen tv, geen videochallenge: dit verdiende beter. Maar uiteraard doet het niets af aan de verdienste van Roeselare.
Integendeel. Dat zij in die omstandigheden nog zo goed speelden, terwijl wij ons niveau
niet haalden: chapeau.” Setstanden: 22-25, 21-25, 22-25. PAUL DE KEYSER