Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We hebben een fantastische zangeres gevonden die echt het verschil maakt”
Brengt eerste plaat uit met 17-jarige Luka als nieuw groepslid
Een nieuwe plaat, een nieuwe zangeres. Nadat Hooverphonic de voorbije jaren zonder vast gezicht op het podium heeft gestaan, is Luka Cruysberghs inmiddels al de zesde zangeres van het Waaslandse gezelschap. Alex Callier, creatieve motor achter de groep, kijkt de toekomst optimistisch tegemoet.
Toen Luka vorig jaar onder aanvoering van coach Alex Callier won, was het een uitgemaakte zaak dat de
Voice Van
Vlaanderen
The 17-jarige zangeres het nieuwe gezicht van Hooverphonic zou worden. Tenminste: zo dacht iedereen, behalve Callier. Die vond haar te jong. “We waren samen een single aan het maken, maar ze was nog schoolplichtig. Niet handig als je ook op tournee wil.”
Van alle songs die Callier haar doorstuurde, pikte ze er net dat ene nummer uit dat ze eigenlijk niet mocht kiezen. “Dat vond ik gemeen”, lacht de jonge Luka Cruysberghs. Ze voelde zich alsof ze een feestmaaltijd kreeg voorgeschoteld waar niet van geproefd mocht worden. was inderdaad voor Hooverphonic bedoeld”, vertelt Callier. “Ik had het voordien al door drie verschillende zangeressen laten inzingen, maar geen van hen kon me overtuigen. Uiteindelijk hebben we Luka laten proberen, en eerlijk is eerlijk: het klonk meteen tien keer beter. Toen hebben we haar onder de radar al onze oude nummers laten instuderen. Zelfs de grootste critici in onze entourage bleken unaniem lovend. Ze heeft
“Romantic
Et voilà! talent, dus dan moet je alle andere pragmatische overwegingen, zoals leeftijd, aan de kant schuiven. Geike was ook pas 17 toen we met haar in de Verenigde Staten op tournee gingen. Het verschil is dat ik toen zélf niet veel ouder was. Dat ligt nu uiteraard wel wat anders. We hebben veel meer ervaring en zijn niet meer de wilde feestbeesten van vroeger. Dat is voor ons allemaal een pluspunt, denk ik.”
Luka, je wordt in de recente clips nadrukkelijk uitgespeeld en staat ook prominent op de hoes van de nieuwe cd. Hoe voelt het om in het middelpunt van de belangstelling te staan?
Prettig natuurlijk. Het is wat surrealistisch. Wie kan zeggen dat zijn eerste show in Londen was en de tweede in New York? Die hoesfoto is gemaakt op Highway 1 tussen San Francisco en Los Angeles. Het voelt als een droom die uitkomt. Ik was ook helemaal niet zenuwachtig voor die buitenlandse optredens. Dat zal straks in België wel anders zijn, als ik op de eerste rij vrienden of familie zie staan.
Luka Cruysberghs:
Beetje raar dat jullie nu plots optreden in Amerika. Ik herinner me dat Noémie destijds ook graag in de States wilde touren, maar telkens botste op een
Alex
njet.
Je hoeft er geen groots carrièreplan achter te zoeken. We kregen gewoon een aanbod van een lokale promotor die ons graag wilde boeken en wij waren benieuwd of Hooverphonic daar nog volk zou trekken. Dat bleek het geval: alle clubs zaten vol. Tegelijk werd het ons meteen weer duidelijk waarom we haast nooit aan de andere kant van de wereld touren: die Amerikaanse optredens kosten een rib uit ons lijf. Alleen voor een werkvisum moet je al 10.000 euro op tafel leggen. Zelfs als de zalen uitverkocht zijn, kunnen we dat nooit terugverdienen. Niettemin was het leuk om vast te stellen dat we daar nog steeds een publiek hebben en de meeste fans elk nummer woord voor woord konden meezingen. Daar bleek wat voor een schizofrene groep Hooverphonic is. In België behoren we al jaren
Callier:
Alex Callier
Muzikant Hooverphonic
“Luka heeft talent. Dan moet je alle pragmatische overwegingen, zoals haar leeftijd, aan de kant schuiven.”
tot de mainstream, maar in de States beschouwen ze ons als een undergroundbandje. We hadden er zelfs groupies die allerlei oneerbare voorstellen deden. Daar zijn we uiteraard niet op ingegaan. In San Francisco kwamen we wél in een café terecht waar onze platen nog op de jukebox stonden, naast Stromae, Balthazar en Milow. Dan voel ik me toch een beetje trots. We wisten via sociale media wel dat we in Amerika fans hadden, maar toch: sommigen onder hen hadden ons twintig jaar geleden nog live gezien toen we ginds op tournee waren met Fiona Apple en hadden honderden kilometers gereden om erbij te kunnen zijn. Onvoorstelbaar.
In 2020 viert Hooverphonic zijn zilveren jubileum. 25 jaar klinkt oud, maar het succes van de jongste singles en geeft aan dat jullie de vinger na al die jaren nog steeds aan de pols hebben.
Uptight
Callier:
Romantic
Elke keer als we met iets nieuws komen, ben ik zenuwachtig. Zal het publiek mee zijn? Verdragen de fans alwéér een nieuw gezicht op het podium? Maar dat de nummers aanslaan, duidt er toch op dat we actueel blijven. En dat we een fantastische zangeres gevonden hebben die het verschil maakt. Dit is een nieuw hoofdstuk in een boek dat toch al een zekere dikte heeft. Al geef ik grif toe dat er wel een beetje twijfel was, vooraf. De dag dat uitkwam, zaten we in Londen. Toen heb ik toch geregeld de reacties op sociale media gecheckt. Die waren gelukkig unaniem positief. Voor hetzelfde geld had iedereen ons uitgebraakt. We geloven zélf heel hard in wat we doen, maar dat wil nog niet zeggen dat het publiek ons daarin volgt. We hebben geen
Romantic