‘Hú’ de hype plots ging liggen

Het charmante IJsland beleefde een ferme terugval in 2018

IJsland charmeerde jarenlang, met strijd op het veld en schitterende verhalen ernaast. Maar na een dramatisch 2018 moet het opletten dat het niet opnieuw een voetbaldwerg wordt. “We hebben het moeilijk, ja. Maar wat wil je, met tien blessures?”

Leicester dat kampioen speelt (2014). Derdeklasser Les Herbiers dat de Franse bekerfinale haalt (2018). In dezelfde categorie moderne voetbalsprookjes: IJsland dat zich voor het EK 2016 en het WK 2018 plaatst, telkens als kleinste land ooit. De 350.000 inwoners werden gek – en met hen de hele wereld.

Voor de buitenlandse fans en media was alles nieuw. Iedereen berichtte over de opmars. Over

hoe de IJslandse jongeren dankzij 150 minivoetbalvelden en dertien indoorhallen het winterweer eindelijk de baas konden. Hoe ze dankzij 600 gekwalificeerde trainers eindelijk een deftige opleiding kregen. Maar er was zo veel meer. De (assistent-)bondscoach die tegelijk tandarts was: heerlijk toch? De keeper die voor Coca Cola een WK-commercial regisseerde en bekroond werd: wauw! En niet te vergeten: die oerkreet,

“Niet goed genoeg”

Daar zitten de dramatische resultaten van 2018 voor iets tussen. Sinds de WK-kwalificatie, in oktober 2017, won IJsland geen enkele officiële match meer en boekte het een schamele 3 op 39. Het WK viel tegen en ook de degradatie in de Nations League staat al vast. Wat is er toch gebeurd? De Zweedse bondscoach Erik Hamren (61), die in september met een 6-0-nederlaag tegen Zwitserland debuteerde, en aanvoerder Aron Gunnarsson (29) probeerden het gisteren uit te leggen op de persconferentie.

“De simpele verklaring: we waren niet goed genoeg”, zei Hamren. Maar hij benadrukte dat IJsland toch ook sterke tegenstanders trof: “België, het nummer één van de wereld. Zwitserland, toen het