Theresa May wil van geen wijken weten ondanks enorme uppercut

Vier leden regering nemen ontslag Parlement stevent af op njet Motie van wantrouwen in eigen partij

Ze is vier leden van haar regering kwijtgespeeld, zag in het parlement alle hoeken van de kamer, mag zich aan een motie van wantrouwen verwachten en haar Brexit-akkoord lijkt niet levensvatbaar. Maar van ophouden wil de gehavende Britse premier Theresa May niet weten. “Mijn koers is de juiste.”

Het incasseringsvermogen van Brits premier Theresa May is zo langzamerhand legendarisch. Om de zoveel maanden krijgt ze een oplawaai van jewelste, altijd kan ze verder strompelen, net wat meer gehavend dan de vorige keer.

Gisteren volgde de uppercut uit linkse hoek. De schone schijn die ze woensdagavond nog enigszins kon ophouden rond haar akkoord, lag om negen uur lokale tijd al aan diggelen. Haar Brexit-minister Dominic Raab diende zijn ontslag in. De man, een voorvechter van het verlaten van de EU, ziet het niet zitten om die te gaan verdedigen in het parlement. “Geen enkel democratisch land heeft ooit gekozen om zich aan zo’n allesomvattend regime te onderwerpen, van buitenaf opgelegd zonder enige democratische controle op de toering gepaste wetten of enige mogelijkheid om zelf uit de regeling te stappen”, schreef hij in zijn ontslagbrief.

Tweede ronde

Enkele uren na het eerste ontslag stond de teller al op vier leden van de regering. Esther McVey, de minister van Werk en Pensioenen, en wat staatssecretarissen volgden Raabs voorbeeld.

Veel recuperatietijd kreeg May niet. In de tweede ronde moest ze naar het Britse Parlement om haar akkoord te verdedigen. Vanuit praktisch alle hoeken regende het kritiek. “Na twee jaar van mislukte onderhandelingen heeft de rege- een mislukt akkoord dat alle rode lijnen van de premier overschrijdt”, zei Jeremy Corbyn, de leider van oppositiepartij Labour. Nog venijniger waren de uithalen van binnen haar eigen partij. “Gebroken beloftes.” “Een volledige capitulatie aan de EU.” En dan moest Jacob Rees-Mogg nog komen, de onverzettelijke leider van de harde Brexiteers. Die zinspeelde op een motie van wantrouwen. Hij voegde nagenoeg onmiddellijk daad bij woord.

“We moeten dit akkoord afkeuren”, zegt hij voor de camera’s. En hij maakt zich sterk dat zijn fractie voldoende brieven kan verzamelen om een stemming te forceren. Aan 48 stuks heeft hij genoeg, hij kan vlotjes rekenen op de steun van een tachtigtal conservatieve Parlementsleden. “Wie een betere leider dan May zou zijn? Wel, waar wil je dat ik begin? Voorma-

Theresa May

Brits premier

‘‘Als we nu niet doorzetten, belanden we in het duister en de onzekerheid. Ik zet door.”

lig minister van Buitenlandse Zaken Boris Johnson, voormalig Brexit-minister David Davis...”

Zo’n motie van wantrouwen moet May nog wel kunnen overleven. De vraag is vooral of ze het akkoord door het Parlement krijgt. Dissidentie binnen de eigen partij, een opstandige Noord-Ierse coalitiepartner die hun eigen eisen gekelderd ziet en een oppositie die bloed ruikt… Goed ziet het er niet uit voor het akkoord en dus ook niet voor de premier. Mislukt dat, dan komen er bijna zeker nieuwe verkiezingen en gaat weer kostbare tijd verloren.

Van een nieuw referendum, waarvoor verschillende parlementsleden pleiten, wil ze niet weten. De boel nog heronderhandelen, zoals de hardliners binnen haar partij willen, zit er ook niet in. De onderhandelaars van de EU stippen fijntjes aan dat “alle manoeuvreerruimte is opgesoupeerd”. En wat er ook gebeurt op de Britse eilanden, op het vasteland zijn ze van plan om dit weekend een Europese top over de Brexit te houden.

Noodplannen

Dus ploetert May verder, met een blauw oog en nog wat meer scheuren in de kleren. Op een persconferentie sprak ze al haar staatsmanschap nog eens aan. “Dit is een zaak van het allergrootste belang. Na meer dan veertig jaar stapt ons land uit de Europese Unie. Alles wordt door die beslissing geraakt: onze economie, de integriteit van het Verenigd Koninkrijk, onze veiligheid… Mijn koers is de juiste. En ja, we hebben moeilijke beslissingen moeten nemen, waar niet al mijn ministers zich in kunnen vinden. Als we nu niet doorzetten, belanden we in het duister en de onzekerheid. De Britten willen vooruit. Ik zet door.” Waarop ze alleen maar vragen moest beantwoorden of ze niet in ontkenning was.

Niet verwonderlijk dus dat de Europese Commissie nog altijd verder sleutelt aan noodplannen als het hele Britse debacle nog op een

no deal-scenario uitdraait. Dat zou een economische ramp zijn, van de ene dag op de andere zou het vrij verkeer van goederen stoppen. Dan moeten er visa komen om het VK in of uit te reizen, speciale regelingen voor banken en nog een hele rits andere oplossingen.

Dat scenario kan enkel vermeden worden met een Brexit-deal. Die moet er liggen voor 30 maart, tot dan tikt de klok genadeloos verder. De Britse tabloid The Sun vatte het misschien nog het best samen: “We’re in the Brexshit.”

FOTO AP