Belgische peren via omweg naar Rusland

Fruit verandert van nationaliteit om Poetins verbod te omzeilen

Al vier jaar mag er van Poetin geen Europees fruit meer binnen in Rusland. Maar verscheidene Belgische en Nederlandse fruitbedrijven zouden dat verbod omzeilen. Volgens de Nederlandse Volkskrant ging er sinds de boycot toch nog voor 240 miljoen euro aan peren richting Rusland.

Tot de boycot in 2014 was Rusland een van de grootste afnemers van onze Conference-peren. “Eén op de drie peren ging naar Rusland”, zegt Veerle Van der Sypt, algemeen secretaris van Fresh Trade Belgium, de organisatie die de groothandel van fruit en groenten vertegenwoordigt. “Om maar te zeggen dat die boycot een ramp was.”

Volgens De Volkskrant zouden vijftien Nederlandse en Belgische fruitbedrijven zich nooit iets aangetrokken hebben van die boycot. Via Litouwen gaan de peren richting Wit-Rusland en vervolgens Rusland. Kijk je naar de cijfers, dan valt op dat Litouwen voor het embargo ‘amper’ 33.000 ton peren uit België en Nederland importeerde, een jaar later was dat plots 137.000 ton.

Een Afrikaanse Conference Hoe die vervolgens in Rusland raken?

Ze veranderen van nationaliteit, zo ontdekte de Nederlandse krant. Zo leveren Sierra Leone, Liberia of de Centraal-Afrikaanse Republiek dezer dagen Conferences aan Rusland. Terwijl die perenbomen daar helemaal niet gedijen.

Bevestigd worden de verhalen niet in België, maar bekend zijn ze wel. “We vangen ook wel het een en het ander op”, zegt Van der Sypt. “En het zou ons ook niet verwonderen. We zien dat er redelijk wat Belgisch fruit vertrekt richting Armenië, Kazachstan, Mongolië, Litouwen en Wit-Rusland. Die verkoop is perfect legaal. Als dat fruit daarna over de grens zou gaan, dan is het aan Rusland om te zien hoe het dat aanpakt. Maar op welke schaal het gebeurt en hoe het concreet in zijn werk gaat, dat weten wij niet.”

De fruitboeren blijkbaar ook niet. “Eerlijk, ik weet niet wat er met mijn peren gebeurt”, zegt Stijn Avermaete uit Tienen. “Ik pluk ze, maar vraag me niet wie die opeet. Wij verkopen peren via de veiling of rechtstreeks aan een handelaar. Daarna zijn ze weg.” Eenzelfde verhaal bij Erik Van Langenaker uit Gorsem. “Wij hebben grotere zorgen dan na te gaan waar die peren heen gaan”, zegt hij. “We zijn al blij als ze verkocht raken. Want de sector zit op zijn gat.”

Te ruw voor China

Van der Sypt spreekt het niet goed, maar snapt wel dat sommigen creatief omgaan met de boycot. “Er is nog steeds geen echte structurele oplossing gevonden om dat verlies van de Russische markt te compenseren. Dat is nu eenmaal niet zo simpel. De Conference is in Rusland zeer populair én het is een gigantische markt. Die afzet vervang je niet zomaar. Als je kijkt naar hoeveel volk er alleen al in een stad als Moskou woont, snap je wel dat je die afzet niet zomaar vervangt. We proberen ze in China te verkopen, maar daar houden ze vooral van peren met gladde schillen en dus niet van die eerder ruwe Conference. Dus moeten we onze kweek aanpassen, maar dat doe je niet zo snel. Met als gevolg dat we nog steeds te veel peren kweken. En met de Brexit zien we niet direct beterschap. Dat is nog een markt die we straks dreigen kwijt te spelen.”