Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik heb kou geleden, maar in mijn slaapzak in de auto valt het mee”
Walter Raemaekers (66), nog steeds in hongerstaking, gaat bijna vijfde nacht in zijn auto in
Walter Raemaekers (66), de man die alles verloor na een complexe echtscheiding, slaapt sinds vrijdag in zijn auto in Ranst. “De eerste nacht heb ik geen oog dichtgedaan van de kou, maar zaterdag en zondag sliep ik als een roos, dankzij een nieuwe slaapzak.”
Walter moest vrijdag De Linde van Hof Zevenbergen in Ranst verlaten, omdat het geen opvangcentrum maar een bezinningscentrum is en zijn overeenkomst daar afliep. De man, die al sinds 17 november in hongerstaking is, wou in zijn auto op het kerkplein in Ranst gaan slapen, als symbolische plek bij de kerk.
“Maar dat plan moest ik laten varen. Het is er te hard verlicht ’s nachts. Ik heb dan een rustige, donkere plaats in een straatje langs de snelweg gevonden. Die eerste nacht was zwaar en heel koud. Zaterdag ben ik dan een slaapzak gaan kopen, en met die slaapzak slaap ik eigenlijk heel goed in de auto. Omdat de achterbank en koffer volgestouwd zitten – vooral met spullen met een emotionele waarde die ik wou houden – kan ik niet op de achterbank liggen. Maar ik leg de bestuurdersstoel wat plat, bevestig de kap van mijn slaapzak aan de hoofdsteun zodat de slaapzak op zijn plaats blijft hangen en kruip er zo in. Ondanks de koude nachten, lukt dat eigenlijk prima.”
Zondag reed Walter met de trein heen en weer naar Libramont. “Voor 6,5 euro heb ik zo de hele dag warm gezeten. Bij het OCMW van Ranst mag ik mijn mails nakijken en op het internet. Deze namiddag ga ik naar de bibliotheek”, vertelt hij. “Het OCMW bekijkt ook of er een mogelijkheid is dat ik af en toe ergens kan douchen.”
Vrijdag kreeg hij alsnog het aanbod van het OCMW om naar de crisisopvang Kina in Malle te gaan. “Maar ik heb vandaag, maandag, laten weten dat ik daar niet op in kan gaan. Niet uit koppigheid, maar bij het OCMW in Balen heeft men een budgetberekening gemaakt. Daaruit blijkt dat ik voor huur maximaal 422 euro mag opdoen als ik niet in problemen wil komen voor voeding en andere kosten. Daarom kan ik niets vinden op de privémarkt. De laagste huurprijzen voor een appartement beginnen daar vanaf 500 euro. Bij Kina betaal ik 35 euro per dag of omgerekend 1.050 euro per maand. Daarvoor krijg ik een klein kamertje dat met twee moet gedeeld worden en waar zelfs geen plaats is voor een tafeltje voor een laptop en een stoel om aan die tafel te zitten. Van privacy is geen sprake. Dan slaap ik liever in mijn wagen. Ik hoop dat ik misschien opnieuw op intakegesprek kan in Turnhout bij de crisisopvang.”
Documenten
Het is nu vooral ook afwachten hoe snel de notaris werk maakt van de verdeling van de verkoop van de echtelijke woning dit voorjaar in Balen. “Mijn advocaat heeft laten weten dat ik nog bepaalde documenten moet bezorgen aan de notaris, bijvoorbeeld over de betaling van de onroerende voorheffing en dergelijke, maar die administratie ben ik kwijtgeraakt bij de inboedelverkoop. Ik probeer die documenten nu te recupereren.”
Intussen zet de man zijn hongeren dorststaking verder. “Ik bevochtig mijn wangslijmvlies wel en eet ’s avonds voor ik mijn ogen sluit een Sultanakoekje, anders geraak ik echt niet in slaap”, zegt hij eerlijk. Zijn hongeractie is niet specifiek gericht tegen één instantie. “Er zijn meerdere redenen waarom ik nu in deze situatie zit. De notaris die zo lang wacht, maar ook mijn echtscheiding, die eigenlijk nooit had mogen gebeuren. Mijn ex-vrouw liep een nietaangeboren hersenletsel (NAH) op als gevolg van pesterijen op het werk. Mocht zij een goede behandeling gekregen hebben en deze klachten en de hieruit vloeiende impact op haar omgeving ernstig zijn genomen geweest, dan was
het nooit zover gekomen. NAH is nog te onbekend.”