KV Mechelen:

Decompressie. Het woord werd nog voor de eerste periodetitel gelanceerd door Wouter Vrancken en wordt sindsdien gebruikt als containerbegrip voor de afbrokkelende Mechelse suprematie. Maar waar knelt het schoentje nu precies?

Vormdip bij enkele sterkhouders

Eind oktober sijpelde voor het eerst zand in de Mechelse machine. Thuis tegen Roeselare kon Malinwa pas laat in de match afstand nemen en ook in Tubeke had het al vroeg op achterstand kunnen komen. Na twee weinig overtuigende zeges tegen Westerlo en Union ontsnapte KV tegen Lommel al aan puntenverlies dankzij een late (en discutabele) treffer van Van Damme. Toen al voelde je het einde van de historische zegereeks naderen. Tegen Roeselare (0-0) was het zover, na een weinig opwindend schouwspel. Onur Kaya en Gustav Engvall maken minder brokken in de zone van de waarheid. Schoofs en Van Damme krijgen KV minder aan het voetballen en ook op de flanken zijn Van Cleemput en Storm op zoek naar hun beste vorm. “We spelen al een aantal weken niet op ons niveau”, beseft ook Kaya. “De laatste wedstrijden geraken we moeilijker in de zestien. Ons spel moet gewoon beter.”

Is de code van Vrancken gekraakt?

Gaat het om een vormdip? Of zijn de tegenstanders gewoon slimmer geworden? Sinds de thuiswedstrijd tegen Westerlo bleef coach Vrancken vasthouden aan zijn tactisch concept. Wie negen keer op een rij wint - tien keer als je de bekermatch tegen Antwerp meetelt heeft ook weinig redenen om iets te veranderen. De punten bleven binnenstromen,

Ondanks het betere puntentotaal ligt het

maar voetballend kreeg KV het alsmaar moeilijker. “De andere ploegen zien hoe we al die zeges aan elkaar rijgen en proberen oplossingen te vinden”, haalt Tim Matthys aan. “Ze analyseren ons gewoon dood”, flapte Joachim Van Damme eruit. Ook Vrancken erkent dat het verrassingseffect weg is, al ziet hij ook tekortkomingen. “Ofwel zet je met heel de ploeg druk, ofwel voetbal je als team vanuit de organisatie. Tegen Roeselare zetten de aanvallers druk en schoof de verdediging niet op.”

De Camargo heeft zijn waarde al bewezen, maar in gesloten wedstrijden wordt de beweeglijkheid van William Togui gemist. Op rechts moet KV hopen dat Van Cleemput zo lang mogelijk blessurevrij blijft. De jonge back maakt indruk met zijn grote motor en offensieve rushes. Ook op links is er, door het uitvallen van Corryn, geen pasklaar alternatief voor Bijker. Niet dat KV zich achter blessures verschuilt, maar zonder de beweeglijke Togui ontbreekt het KV aan een verrassingsfactor.

Schandaal blijft smeulen

Net na het uitbreken van operatie ‘Propere Handen’ putte KV op sportief vlak kracht uit de zaak die het Belgisch voetbal op zijn grondvesten deed daveren. In het oog van de storm timmerde de club ramen en deuren potdicht, sloot het de rangen en schakelde het over op verdedigingsmodus. Gedreven door adrenaline en de onvoorwaardelijke steun van de supporters stortten de spelers zich als nooit tevoren op hun sportieve doel.

‘Malinwa tegen de van de wereld’.

rest

Zoiets. KV brak in de